Op het scharnierpunt tussen waken en slapen vond ik mezelf liggend op de rand van het bed. De slaap had er kennelijk de brui aan gegeven. Zo jammer. Nog met de ogen toe poogde ik de toestand te herstellen waarin in nog kort tevoren verkeerd had ,maar de laatste beelden ervan begonnen achter mijn oogleden al snel te vervagen en verdwenen. Ik werd me gewaar van het geluid van de zee, niet ver van het voeteneind. Ik bemerkte de droogte van mijn keel. Ik zou er uit gaan om te drinken waarmee de kans om daarna terug in die magische surrealistische wereld te komen vrijwel uitgesloten was; het ochtendlicht brak door de gordijnen.
Hoe heerlijk kan het zijn te dromen.
Ps: maar wakker worden met het geluid van de zee is ook niet verkeerd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten