Wat is er toch veel moois te zien en te horen. Daar word ik blij van. Echt. Zonder dat zou ik het alléén maar zijn. Murf. 'Murw' schreven ze vooral vroeger. Met een w. Maar 'Murf 'mag ook.
Ik ben Murf. Minder aangenaam kennis maken. Want zo stel ik me liever niet voor aan anderen.
Of misschien ben ik het niet, maar HEB ik het wèl. Een ziekte die je gemoed aantast.
Liever zou ik strijdbaar zijn. Geloof hebben in verbetering. Begeesterd zijn. Hoop hebben. Maar ik dreig deze mooie motivaties en drijfveren volkomen te verliezen. Ik bezat ze al niet voor de volle 100 procent, (eerlijk is eerlijk) dus dan is het ook sneller bekeken. De spreuk van Gandhi op het toilet doet me soms even 'opleven': "Wees Zelf de Verandering die je in de Wereld wilt zien". Ik kan deze gedachte niet lang innestelen, want de Murf is er en heeft zijn plek er ook veroverd. Ik ben in Murfenland en probeer niet te verzuren.
Ik heb stevige wapens: ik noemde al 'schoonheid kunnen zien en horen'. Maar ook: liefde kunnen voelen. Ik kan genieten van kleine dingen. En die halen me dan uit Murfenland.
Waardoor de Murf zoveel terrein dreigt te winnen? Van de ellende in de krant, het onbegrip en het snelle oordelen van mensen, hun korte lontjes en lange tenen, het onvermogen om met vrijheid om te gaan. Het geweld.Foute machthebbers, Corruptie, De haat, de domheid. het gebrek aan fatsoen en empathie. De oneerlijkheid, het wanbeleid ( om maar eens wat te noemen)
Wanhopig vecht ik tegen de Murf die mijn belangrijk wapen wil omsmeden in cinisme en onverschilligheid: mijn humor
In dit stukje bijvoorbeeld is humor he-le-maal niet te vinden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten