De auto is eigenlijk iets te groot voor mijn formaat. Ik kom wel boven m'n stuur uit maar veel is het niet. Ik ben onderweg naar misschien wel een belangrijk keerpunt in m'n leven. Ik denk echter aan hele andere dingen. Dagelijkse beslommeringen. Herinneringen. Van zenuwen geen spoor.
Waarom zou ik ook? Ik heb niks te verliezen. Zó veel hangt er niet van af of ik al dan niet aangenomen zal worden.
Hoogstwaarschijnlijk geeft het ook extra gedoe allemaal, zo'n nieuwe baan. Gedoe waar je helemaal niet op zit te wachten, als puntje paaltje ontmoet.
In de binnenspiegel van de Toyota bekijk ik mezelf meerdere keren zorgelijk. Die wallen.Die kleine oogjes. Ik zie er moe uit . En wat staat dat mondje smal en met die mondhoeken zo naar beneden. Tjeesz. Ik vervolg mijn weg al grimassen makend met mijn gezichtsspieren om het geheel levendiger en florisanter te laten ogen. Af en toe check ik in de spiegel. Wanneer ik grote ogen maak en mn lippen enigszinds tuit is dat een lichte verbetering. Maar zo ga ik niet bij het gesprek zitten, want echt een ontspannen indruk maak je er niet door.
Een baan voor vier jaar. En daarna ... het botte werkbijltje erbij neergooien en met een stel afstandsbedieningen in een ivoren toren de wereld en zijn bewoners verontwaardigd beschimpen als een Archie Bunker 2.0
Los van geld verdienen en mezelf dienstbaar maken. Los ook van de vanzelfsprekendheid van alles maar aan kunnen. Dat dan ook wel weer. Hallo verval.
Ik ben er . Mooi op tijd. Daar staat het gebouw waar ik wezen moet. Ik heb nog een paar sterke pepermuntjes genomen. De telefoon op vliegtuigstand gezet. Zelfverzekerd bel ik aan. Stel mezelf voor aan twee mensen. De één wil een hand. De ander niet. Er is immers nog een pandemie. Ik ga zitten en er wordt gevraagd of ik wat wil drinken en of ik het heb kunnen vinden. 'Nee. Ik niet. Maar Google wel, Dus ben ik daar maar achter gaan rijden.' Als niemand lacht kan ik het nu al schudden.
Het gesprek liep niet bijzonder, maar het zou toch el es kunnen zijn dat ze me aannemen. Tuurlijk ook wel weer goed, en wie weet ook wel weer een verrijking, een verandering van werkkring, maar pffff...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten