maandag 31 december 2012

31 december 2012


In het komend jaar zal ik, als het mee zit, 55 jaar worden.  Een oudere ja. Ook waar het gaat om de gevoelsleeftijd. Sterker nog: mijn gevoelsleeftijd is 60, ongeveer. Ik ben  met recht, in hart en nieren een oudere.  Stel je voor: als ik 60 zou zijn zou ik nog maar 6 jaar hoeven te werken voor  mijn pensioen.  Een te overziene tijd, een tunneltje waar ik dan al heel in de verte een lichtje kan zien.
Vanaf mijn huidige leeftijd, 54, zijn het nog 12 jaren! 
Dat vind ik veel, op het moment. Zeker nu door bezuinigingen doorgevoerde reorganisaties mijn werk  er niet plezieriger op maken.
En daaronder gaan zuchten is oudemannen-achtig.  En vooral zinloos. Maar ik doe het toch!

  ‘Wees zelf de verandering in de wereld die je wilt zien’ ?
OK! Goed! Maar vandaag even niet!

 Vandaag:
-       Vind ik dat knalvuurwerk verboden moet worden. Dat idiote geknal....( 70 miljoen de lucht in dit jaar - be-lach-e-lijk! )
     Ben ik voor de herinvoering van de doodstraf. Al het andere helpt niet bij sommigen.
-      Vind ik het teleurstellend dat 21 december zo rampzalig verlopen is. Als de mensheid gedecimeerd zou zijn geweest had dat goed geweest - we zijn met veel te veel!!!Joh, er mot wat weg!
-       Vind ik dat ik geen humor heb. Ik begin m'n kinderen te geloven die bij elk grapje van mij zeggen   dat het flauw is
-       Zie ik tegen alles op
-       Vind ik veel mensen klootzakken, en mezelf ook!

En voor al dat sombere moois is  het vandaag een uitermate geschikte dag. 31 December, het eind van het jaar.
Het jaar terugkijken, en constateren dat het er weer niet beter op is geworden in verreweg de meeste opzichten. Dat er nog steeds kinderen sterven van de honger .Laatst nog bij de buurman een dood kind, en verderop in de straat ook één.

Nee hoor, niet waar, niet bij ons in de straat, maar verderop. En heel veel.

Bij de keuze tussen  geld of het leven, wordt nog steeds gekozen voor het geld.
Dan moeten we het denk ik van de wapenhandel  hebben. Die geeft de economie weer een positieve impuls.
Cynisme? Ook dat mag op 31 december!!  Kijk, ik weet ook wel dat ik al mijn zegeningen mag tellen, en dat die talrijk zijn, maar vandaag zal dat geen reden zijn om niet te zeuren.

Hatelijk enthousiasme bij diverse discjockeys op radio 2 bij de Top 2000, die 'opstoomt' naar de gedoodverfde nummer 1, de 'Bohemian Rapsody' van die vervelende macho F. Mercury en consorten.
 Er hangt een zware oliebollengeur in huis, de stoflagen op de wasemkap worden net als alle andere dingen in de keuken kleverig vet. Bah!

Lekker! Klagen over ALLES!!

Goed, straks, in 2013, dan is het Nieuwjaar! Dan doen we het weer anders.  Beste beentje voor, schouders omhoog, borst vooruit, een opgewekte glimlach, een heldere en open blik,
en jonger dan ooit!
Het gaat uiteindelijk allemaal goed komen!
Gelukkig Nieuwjaar!!!


zondag 30 december 2012

En toen ging de dokter plots met vakantie


gelezen op  www.Joop.nl

Woedend ben ik. Was ik. En ben ik.
Het is donderdagochtend, half tien. De telefoon: de afspraak over vier uur in het ziekenhuis, gaat niet door. Want de dokter is er vandaag niet. Maar wij zijn er wél. Ik ben thuis, mijn gehandicapte kind (8) is thuis en mijn man komt zo thuis. We zijn allemaal vrij omdat we die afspraak hebben. Een belangrijke afspraak in het ziekenhuis.
Donderdag is Derde Kerstdag. Dán horen we of de rug van Job moet worden geopereerd.
Na een traject van een jaar. Dokter hier, dokter daar, foto's, mri. De hele rataplan. Een jaar lang opgekropte spanning. Het is niet niks, zo'n rugoperatie. Kindje kan doodgaan op de operatietafel. Of er komen ernstige complicaties. Niet ingrijpen is minstens zo erg. De scoliose zal verergeren. En krom kind heb ik al - hij is er niet minder lief om -, maar chronische pijn en organen die in de verdrukking komen, liggen op de loer. Niemand die het weet.
Maar de artsen hebben een plan. Dat gaan ze ons vertellen, met z'n tweeën, op Derde Kerstdag.
'De afspraak wordt verzet naar maart', zegt de mevrouw in hoorn. Nee, dat wordt-ie niet. Ga ik niet mee akkoord. Kan een ziekenhuis niet maken. Schandalig. Respectloos.
Zo ga ik nog even door.
Dat ze het niet snappen. Het is geen controle bij de tandarts. Dit is ons léven.
'Vervelend', beaamt ze. 'Nee', zeg ik. 'Dit dóe je niet.' Ze zal kijken. Misschien in januari. Ze zal bellen.
Ik kijk naar Job. Ik kan niks, jongen. Mama is geen dokter, weet je. Ze is afhankelijk van anderen. Net als jij.
Ik denk aan het eerste gesprek over de rug. De dokter die zei: 'De kromming wordt erger. Willen we corrigeren, dan moet dat binnen een jaar.' Dat zei hij ruim een jaar geleden. Zó lang duurt het traject van dokter hier, dokter daar, foto's, mri. Machteloos blijf ik kijken naar mijn kromme zoon. We kunnen vloeken, beleefd blijven, erachteraan bellen, het helpt niet.
Vandaag is de dokter die er zou zijn, er niet.
Ik zoek de brief. Gewoon, omdat ik het gevoel wil hebben er iets aan te doen. Kijk, hier staat het, Job. Dagtekening 11 november. 'Op 27 december wordt u verwacht bij de dokters.'
Die ene man (of zijn secretaresse) wist toch al dat hij er niet zou zijn? Toch eerder dan deze donderdagochtend?
Misschien heeft-ie een crematie. Of een kind dat in doodsnood op de IC ligt. Staat-ie een spoedoperatie uit te voeren?
Met trillende handen leg ik de brief weg. Ik bel gewoon. Naar zijn afdeling. Ik moet het weten.
'Is de dokter er?'
'Nee mevrouw, die heeft vakantie. De hele week.'
Deze column staat ook op de website van Annemarie Haverkamp

davincini: Inderdaad schandalig hoe er soms met mensen omgesprongen wordt. Kan me de gevoelens van deze mevrouw goed voorstellen.

maandag 17 december 2012

De Syrische bultrug


Gelezen: Column van Nourdeen Wildeman op  www.Joop.nl

Hoe het beeld van een bultrug op een strand meer emoties los weet te maken dan het beeld van straten gevuld met lichaamsdelen van kinderen
Een zwarte dag in de geschiedenis van Nederland. Nee, van Europa. Nee, van de mensheid. Een dag die nooit vergeten mag worden. "Opa, waar was u toen u het hoorde?" zullen mijn kleinkinderen later zeggen. Zij zullen op school – als zoiets dan nog bestaat – werkstukken moeten schrijven over deze dramatische gebeurtenis en hebben met mij als opa toegang tot de verhalen van iemand die het allemaal zelf heeft meegemaakt. Ik zal rechtop gaan zitten, ze eerst lang en diep in de ogen aankijken en precies op het moment dat de stilte ongemakkelijk begint te worden start ik met mijn verhaal.
Ik weet het nog goed. Het was op woensdag 12 december 2012, de dag dat er in Syrië 113 doden vielen, waaronder vele vrouwen, kinderen en oudere mensen. Die dag spoelde hij aan, Johannes de Bultrug. Assad vuurde die dag scud-raketten af op de eigen bevolking, dus je begrijpt hoe geschokt men in Nederland was van die grote vis. Nou ja, 'vis'? Een bultrug is natuurlijk een zoogdier. Mensen zijn ook zoogdieren. Daardoor kwam het lijden van de Bultrug ineens 'erg dichtbij'.
Op donderdag 13 december lag de Bultrug nog onveranderd op het strand terwijl in Syrië 130 mensen door geweld om het leven kwamen. Die mensen in Syrië waren technisch gezien natuurlijk ook zoogdieren, maar toch voelde dat een stuk minder dichtbij dat de bultrug op het eilandje 'Razende Bol'. Het was deze donderdag dat Rusland aangaf dat het regime van Assad begon te wankelen, terwijl de eerste reddingspoging om Johannes de Bultrug te redden mislukte.
Nee, dan vrijdag 14 december. Slechts 81 mensen stierven in Syrië terwijl Johannes de Bultrug nog steeds op het strand lag te wachten op zijn verlossing; de dood of het water. Pew Research Center maakte bekend dat 27% van de Amerikaanse bevolking van mening was dat Amerika 'iets moest doen' om de gevechten in Syrië te stoppen. Tevens bleek uit de meest betrouwbare peilingen in Nederland dat ruim 115% van de Nederlandse bevolking vond dat de Bultrug koste wat het kost gered moest worden (een aantal mensen had in hun enthousiasme meermaals 'ja' geantwoord).
Zaterdag 15 december; ook een dag om nooit te vergeten. Nee, niet vanwege de 102 doden in Syrië, maar omdat ook de latere reddingspogingen voor de bultrug mislukten. Het onvermijdelijke was aangebroken. De volgende dag, zondag de 16e, blies de bultrug de laatste adem uit. Johannes stierf (net als 169 mensen in Syrië). Het land was in schok. Waar moet het naartoe met de wereld als een zoogdier dat aanspoelt als gevolg daarvan sterft?!? Veel mensen wisten geen raad met hun emoties. Sommigen organiseerden een stille tocht, toen toch niet, toen toch wel.
Andere mensen – die tijdens de hele lijdensweg van Johannes lekker warm thuis hadden gezeten – besloten de mensen die tevergeefs hadden geprobeerd Johannes te redden te bedreigen via wat ironisch genoeg 'sociale media' als naam had. Vlaggen hingen halfstok; zelfs de anders zo vrolijke journaallezers probeerde het verdrietige nieuws voorzichtig te brengen. "Een bultrug is van ons heengegaan."
De rebellen van het Vrije Syrische Leger hadden al die tijd met volslagen verbazing het nieuws uit Nederland gevolgd. De bultrug had vijf dagen op het strand gelegen; in diezelfde periode hadden bijna 600 mensen om hen heen de dood gevonden. Toch bleek het beeld van een bultrug op een strand meer emoties los te maken dan het beeld van straten gevuld met lichaamsdelen van kinderen. Dezelfde kinderen die vroeger nog met kleurpotloden kleine bultrugjes tekenden. De rebellen realiseerden zich dat sommige mensen meer verdriet voelden bij de dood van één zoogdier dan het gruwelijke einde van 600 mensenlevens. Sowieso, een bultrug is ook veel gemakkelijker in beeld te brengen dan een complexe burgeroorlog. De bultrug was mediatechnisch een groot succes.
En toen - beste kleinkinderen - kwam dinsdag 18 december 2012. De dag die de manier van oorlog voeren definitief veranderde. Van de ene op de andere dag verschenen tientallen 'aangespoelde' bultruggen door heel Syrië. Bultruggen op pleinen in Aleppo, bultruggen bij ziekenhuizen in Hama, bultruggen bij scholen in Homs. Waar alle bultruggen exact vandaan kwamen is nooit duidelijk geworden, maar ze kregen allemaal Nederlandse namen als 'Pieter', 'Dirk' en 'Jan-Willem'.
Het leger van Assad realiseerde zich te laat wat er was gebeurd en beging een fatale fout. Voor de lens van een amateurfilmer sloegen de raketten van het bombardement in op een straat in Aleppo. De beelden van de vele gedode kinderen werden uiteindelijk nooit uitgezonden. Maar dat shot, dat ene shot van die grote donkere ogen van de bultrug, die gingen de wereld over. Assad had een bultrug gedood! Bultrug 'Harry', om precies te zijn. Een zoogdier, net zoals wij allen zoogdieren zijn! In alle hoofdsteden van Westerse landen stroomde het boze volk bijeen in 'stille tochten'. Regeringsleiders spraken hun afschuw uit over de moord op zoogdieren die Assad in zijn land ten uitvoer bracht. Zelfs Rusland en China konden na het zien van dit menselijke, nee 'zoogdierlijke' drama hun steun aan het Syrische regime niet langer voortzetten. Er is in de vaart der volkeren nu eenmaal geen plaats voor een dictator die bultruggen doodt. Door de dood van de bultrug was het ware gezicht van het Syrische regime ontmaskerd. Het zou de grootste omslag blijken in de oorlog die gaande was.
Nadat Assad enkele maanden later met internationale steun definitief verdreven was, konden ook de mensen in Nederland weer rustig slapen. De bultruggen in Syrië waren weer veilig…

zaterdag 24 november 2012

Zaadremmers


Om een vroegtijdige ejaculatie uit te stellen dacht hij, terwijl hij door gevarieerd stotende bewegingen zijn vriendin op een zinderend hoogtepunt hoopte te brengen, aan Piet Keijzer, Sjaak Swart, Tjeu La Ling, en Ron Brandsteeder. Hij wist niet waarom  deze mannen,  maar jammer was het eigenlijk wel.
Als de daad gepaard moest gaan met het denken aan deze oude mannen, zou je dan nog wel kunnen zeggen dat hij de liefde bedreef?

Ja en nee.
Zij zou op dat moment willen dat hij bij haar was. Met hart + ziel.
En eigenlijk zou hij dat ook het liefste willen.
Maar zijn ziel zat  bij voornamelijk oud-voetballers.
Dat deelde hij  natuurlijk niet met haar. Niet op dat ogenblik tenminste.Wanneer hij dat wel zou doen zou hij haar immers  haar genot ontnemen. En dat wilde hij nu JUIST niet!
En hij probeerde haar opgewonden zuchten en kreten niet te veel tot zich door te laten dringen. Daar kwam je maar vroegtijdig klaar van, en dat is voor niemand leuk.
Coen Moulijn, de oud Feijenoorder…die was al dood. Wat voor soort begrafenis was dit nou geweest? Hij had toch  een speciale begrafenis gehad in Rotterdam? Hij was niet, zoals André Hazes in de Arena, met kist en al de Kuip binnengereden toch? Of wel?
‘Oh ja!!!..ga door!!!’
Hij was wel  toegejuicht door duizenden supporters die langs de kant van de weg stonden toen hij voorbij kwam…Coen met de grote oren. Hij had grote oren. Coen Moulijn, geloof ik. Grote flappers.
‘OH jA!!!’
Moet je je voorstellen, een kist met uitsparingen voor grote oren. Nee, dat zouden ze nooit doen, een kist zo laten fabriceren. eerder zouden ze de oren dubbelvouwen waarschijnlijk. Zo achter zijn hoofd…of een beetje oprollen, en vastzetten.
‘Ik KOM!’
AHA, dat was het teken dat hij zich ook weer kon laten gaan. Haar in de ogen kon kijken, en van haar genieten. Opgaan in het genot…

Een paar dagen later was er op TV een terugblik op Feijenoord- AC Milaan, 1969, en Feijenoord Celtic in 1970. Een interview daarover met Coen Moulijn. Het viel eigenlijk wel mee met z'n oren, maar tsjee…Wat kreeg hij zin om met zijn vriendin te vrijen!!

dinsdag 20 november 2012

Bram Vermeulen: 'De beuk er in'


..En als ik niet meer huil
Als ik de nevel zie boven de stille velden
Hoe de zon zijn stralen breekt uit gaten in de lucht
Hoe vogels strepen trekken in hun vlucht
Als ik daarvan niet meer huil,
Wil ik dan nog wel bestaan?

En als ik niet meer huiver
Als ik de kleuren zie hoe ze tot paars verglijden
Hoe de nacht de dag verdringt en plaats maakt voor de maan
Als ik de huilekreet tot stilte hore gaan
Als ik dan niet huiver
Wil ik dan nog wel bestaan?

De beuk er in, de beuk er in. Ik geef het toe zo heeft het allemaal geen zin
Alles moet weg, en dat is pas het begin

En als ik niet meer beef als ik jou lichaam zie
De snelheid van je lach
Hoe één beweging van je hoofd je gemoed verraadt
Hoe ieder ongesproken woord me hier verloren achterlaat..
Als ik daarvan niet meer beef
Wil ik dan nog wel bestaan?

En als ik niet meer schreeuw als ik de beelden zie hoe geweld eenvoudig toeslaat
Hoe de verveling van te veel  in onverschilligheid overgaat…
Als de domheid van de dood mij met stomheid slaat..
Als ik dan niet schrreuw,
Wil ik dan nog wel bestaan?

De beuk er in, de beuk er in. Ik geef het toe zo heeft het allemaal geen zin
Alles moet weg, en dat is pas het begin

‘Ik meet alles wat ik zie aan wat ik eerder zag
Zodat ik nooit iets anders denk dan dat ik al dacht
Zo gaat alles keurig zoals ik had verwacht
Alles veilig en bekend; nooit is er meer iets onverwacht
Alles past, niets is te groot
Ik hoef niet eens te overleven,
Want ik ben al dood’

De beuk er in, de beuk er in. Ik geef het toe zo heeft het allemaal geen zin
Alles moet weg, en dat is pas het begin

En als ik niet meer lach als ik de geluiden hoor van mensen die zich duiden
De angst alleen te zijn gaat met ze aan de haal
Het tumult van veilig wezen weerklinkt als aperotskabaal..
Als ik daarom niet meer lach, ach
Wil ik dan nog wel bestaan?

En als ik niet meer vecht als ik het strijden zie
De logica van het bestaan hoe mensen in hun overleven automatisch verder gaan
Het dodelijk geweld van geldtrek ik mijniet meer aan?
Als ik daartegen niet meer vecht
Waarom zou ik dan nog bestaan?

De beuk er in, de beuk er in. Ik geef het toe zo heeft het allemaal geen zin
Alles moet weg, en dat is pas het begin

Alle uitgesleten paden in mijn hoofd moeten met een sloper mee
Ik wil NU en alles anders
Ik wil nooit meer als ik dee

De beuk er in, de beuk er in. Ik geef het toe zo heeft het allemaal geen zin
Alles moet weg, en dat is pas het begin


Wil je het Bram horen zingen?         http://www.youtube.com/watch?v=Ek2XEJiMOdc

maandag 19 november 2012

A Saucerful of Secrets



The Pink Floyd waren vroeger mijn helden. Lang voor The Dark Side of the Moon, en The Wall. Honderden malen heb ik de LP 'Ummagumma' gedraaid.
En als ik die nu weer hoor....awsome..
Een nummer dat daarop stond was 'Saucerful of Secrets' wat ik nu nog steeds fascinerend vind om te horen. Deze uitvoering is live van de DVD 'Pink Floyd, live at Pompeï'


vrijdag 16 november 2012

Sportblessure


Er zijn veel dingen die ik niet snap.
En dat is heel logisch.

Het leven is immers  raar. Het rijmt vaak niet wat er gebeurd.
Voorbeeld:
Er worden ongeveer anderhalf miljoen mensen per jaar geholpen die een sportblessure hebben opgelopen, die vaak ook nog medisch behandeld moet worden.
Totale kosten van de gevolgen van dit gezonde gesport : 1,4 miljard. Werkgevers betalen hier ongeveer 990 miljoen van. Verzuimkosten.

Dus : je zegt gedag tegen je collega’s,  je gaat skiën in de Alpen – je denkt die zwarte piste wel aan te kunnen en komt met de eerste  beste gipsvlucht terug naar Nederland . Je hebt je werkgever al telefonisch op de hoogte gebracht dat je een kleine twee maanden nodig zal hebben om je te laten behandelen en te kunnen herstellen.
En die werkgever komt je tegemoet in ziektegeld en verdere verzuimkosten.
Is dat logisch…?

Ik ben zelf geen werkgever, je begrijpt ook nu waarom.
Maar, kan iemand het uitleggen?

donderdag 15 november 2012

Marjolein van Doorenmalen

               

                                                             engel-is-moe





maan

http://www.leaseart.nl/kunstenaars/245/marjolein-van-doorenmaalen

maandag 12 november 2012

Google Nieuws 12 november


“Dode bij sexfeestje”
Wat een kop. Wat een nieuws. Uit de Telegraaf.  Moeten we het nu werkelijk dáárvan hebben?
Dan weet ik ook wel een krantenkop:
‘Dode bij verjaardagsfeestje’
‘Dode bij saai feestje’
‘Dode bij personeelsfeestje van de Telegraaf’

 Ik heb es  gekeken bij de oorzaak van de dood van de man op het sexfeestje. Is er iets gebeurd met bestialiteiten? Een ongelukje met een pijpend paard? Was er een op hol geslagen vibrator in het spel, een stofzuiger, stroom? Wurgsex?
Het artikel maakt er geen melding van. Het was ‘een aardige man’die een hartaanval had gekregen. Wat leren we daarvan?
Dat je op een sexfeestje een hartaanval kan krijgen?
Of dat kranten lezen, en de Telegraaf in het bijzonder, niet altijd hoeft..

“Kans op sneeuw en ijs tijdens Sinterklaas”
Helga van Leur, metereologe van RTL,  is een metereologe van formaat.” Over een kleine vier weken is er KANS op sneeuw en ijs!!” twittert ze.
Nou, ik weet niet welke mond er open valt  bij deze mededeling, maar die van mij niet zo.
5 December, en dan kans op sneeuw. ‘Zou de Goede Sint wel komen, nu het weer zo leijk is…’ zongen ‘De Leidsche Sleuteltjes’in de jaren 50 al,  achteraf  profetisch….
Nee, bij  dit nieuwsbericht rijzen mijn wenkbrauwen ook al niet.

  
“Leraar op non-actief na porno film tijdens les”
Ok, begrijp ik. Moet je niet doen als leraar. Het vertonen van een dergelijke film  is niet verstandig in deze tijd dat kindermisbruik hot is.
Hot nieuws bedoel ik.
Neemt niet weg dat de man de beste bedoelingen kan hebben gehad. Dat weet je nog niet.
Hoe jong waren de kinderen? Wat wilde de leraar aantonen?  Van wat voor soort porno is er sprake?  
Dus voordat de man aan de schandpaal genageld wordt, even wachten alstublieft. Dat nagelen kan morgen eventueel ook nog.

zondag 11 november 2012

Google Nieuws 11 november

Hoogtepunten in het nieuws, het is geloof ik wel rustig in de wereld allemaal als ik het zo lees:
                                                 
1  “peiling de Hond: VVD op diepste punt in twee jaar”
De Hond is een vervelend kereltje, die zichzelf razend belangrijk vind, maar op mij overkomt als een kleuter die graag mee wil praten en ongevraagd met zogenaamde onderzoeksresultaten komt waarop niemand zit te wachten.
‘80 procent van de Nederlanders zegt een hekel te hebben aan die peilinghond’ volgens Davincini
                                                cartoon: Bas van der Schot

2 “Fietser geschept door ambulance”
Gelukkig door een ambulance. Een geluk bij een ongeluk.


3 "Ongemakkelijke stiltes tijdens  citytrips Boer Zoekt Vrouw"
…En dan spreken ze in de zomermaanden over komkommertijd in het nieuws…


maandag 5 november 2012

Een Nieuw Tijdperk


… en als het World Wide Web er opeens mee op hield?
Dan staat WWW opeens voor Weer Wakker Worden. We zouden wakker geschud worden.  Mensen en bedrijven zouden in paniek raken, de financiële wereld zou in elkaar storten.
Die gedachten komen wel vaker bij me op, en ik denk te weten dat dit ooit gaat gebeuren.  

Zit ik er eigenlijk stiekem niet een beetje op te wachten?

December 2012 komt er aan, en ik merk dat dit mensen niet onberoerd laat. Iedereen weet dat we in een eindtijd zitten, mensen weten dit intuïtief, ze voelen dit aan. Zoals het nu gaat gaat het niet langer.
‘We gaan een andere dimensie in, een nieuw tijdperk, waarin we los kunnen komen van beslommeringen en zorgen’, dat zijn de geluiden die nu opgeld doen, en waar we een heleboel over kunnen zien en lezen. 
‘Positief denken, en liefde is de kracht die uiteindelijk zal overwinnen’wordt gezegd, en dat wil ik graag geloven.
Maar laten we ook kritisch blijven naar alle messiassen die opstaan. Want het koren is tussen het kaf soms lastig te vinden.
Als er al koren is…

Op de ( overigens positieve!) website van 'het einde van de wereld' adverteert Center Parks dat je nu nog snel voor 8 euro p.p. per nacht een huisje kunt huren.

zondag 4 november 2012

Mag het ergens over gaan?

Komt  het wel vaker in je op
Of houdt het je wel eens bezig?

Dat wij mensen, hoe wij mensen, waarom wij mensen

LEVEN?

Denk je wel eens na over de 

GROTE VRAGEN??

Of heb je stiekem een
Leefergewoonoplosenziewelwaarhetschipstrandenhetkanmegeenreetschelenookeigenlijkmentaliteit?

Je zou niet de enige zijn.

Maar mocht je bij de anderen horen?
Ook talrijk by the way
Dan is de volgende video mischien wel iets voor jou.

Waarin het gaat over de mens, zijn oorsprong, het doel, big brother, de eindtijd, buitenaardse wezens, complotheorieën,  slavernij, het licht, de bijbel ,  en ver  ver  daarvoor .
Mochten enkele van deze thema’s je aanspreken,
neem dan een keer
de tijd ( anderhalf uur…)
En luister naar  wat Marcel Menning  te zeggen heeft in deze video, en volgende videoos. 

Niet omdat ik zeg dat hij de waarheid vertelt, maar wel een fantastisch verhaal.
EN omdat het wel eens een beetje waar zou kunnen zijn wat hij verkondigd.

Geloof je geloof
of vorm een mening, als je er nog geen had. 
En als je al wel een mening had, toets die dan,

 laat het weer ergens over gaan.


(in het begin denk je misschien  ahgetsie…maar daar moet je even overheen stappen)

Wellicht vind je dit aansprekender. De voorstelling 'In den Beginne" van de veel te vroeg overleden  Bram Vermeulen. Daarbij gaat het vooral over onze oorsprong. 

There is no movement without rythm



Beautifull sound recording and sound design Bjorn Warning
Translator and Rhytm specialist Thomas Bonenkamp"

vrijdag 2 november 2012

dinsdag 30 oktober 2012

consumenteninformatie


Gisteren zalm gegeten. Zalmfilet met broccoli, worteltjes, erwtjes,  pommes parisienes,  een komkommersalade, en een lekker vissausje.
Woow… tijdens het koken had ik er al zin in. ( en dan heeft de kok in de keuken natuurlijk het recht om het gerecht  voor te proeven. En dat voorproeven kan tot excessen leiden. Het zal niet de eerste keer zijn dat mijn familie, wanneer opgediend wordt verbaasd en beschuldigend uitroept: ‘Mais…Ou est le poison?’of woorden van gelijke strekking.)
Maar ik heb me ingehouden.
Op de verpakking van de zalmfileetjes keek ik nog even naar de kookvoorschriften en las toen bij toeval ook de allergie-informatie. Weet U wat daar bij stond?
Allergie-informatie: bevat vis.

Je zult maar allergisch zijn en  denken dat zalm aan een boom groeit, dan ben je met die informatie toch mooi weer gered. Als je kan lezen.
Voor dat hiaat moet nog wel een oplossing komen, vind ik, want die bestaan toch ook, analfabetische mensen die denken dat zalm aan een boom groeit.

Pictogrammen kunnen wellicht uitkomst bieden.

Es kijken of daar wat over staat in het regeerakkoord, of moet ik in Brussel zijn?

zaterdag 27 oktober 2012

Gemulder

Al sinds 2001 zet meneer (of mevrouw) Hoeksema een 'Woord van de Week' online. Het 'woord van de week'wordt gehaald uit de vaderlandse kranten.
Prachtige woorden komen we tegen. Voorbeelden: 'Wokhond', 'Mozzarellafluisteraar', 'hardkreunster' en 'doorbijtmuziek'.

Ik vond het woord 'Gemulder' wel mooi. Ik denk dat men daar zich wel een beeld bij kan vormen. Kijk voor een omschrijving, en al die andere prachtige woorden op

 http://www.let.rug.nl/hoeksema/wvdw-1.html


Survival of the Fattest



Indertijd, ter gelegenheid van de VN klimaattop in Denemarken, heeft de kunstenaar Jens Galchiot in de haven van Kopenhagen deze sculptuur geplaatst. 'The Survival of the Fattest' symboliseerd de rijke geïndustrialiseerde wereld, een volgevreten vrouwe justitia op de schouders van een uigemergelde Afrikaanse man. Ik zag er een foto van vandaag.

Laurie Anderson - Walking and Falling



30 jaar oud, dit werkje van Laurie Anderson. Ik vond het toen intrigerend. Luisterde vaak naar haar albums, vertellingen, sfeercreaties. En nu ik het weer zie, het heeft het nog steeds.

vrijdag 26 oktober 2012

de reset knop


Nog geen vier maanden oud was mijn kleine Sony Handycam toen ik met hem terug was bij zijn dealer.
Het was als de dag van gisteren dat de verkoper in zijn toen nog vrolijk ogende fel geelgroene bedrijfshemd mij een hand gaf toen wij de zaak verlieten, en me veel plezier met mijn aankoop wenste.
Nu waren we terug want Sony gaf geen beeld meer wanneer ik een opname wilde maken.

Weet je nog  kleine Sony, dat pappa het hemd zo blij maakte omdat hij je met het drukken op je ‘reset’knop weer aan de gang kreeg?
Dat was vorige week.
En nu waren we er wéér terug. Want toen  een paar dagen later opnieuw je beeldje haperde veranderde er niets, toen  pappa op je ‘reset’ knopje drukte .
Nee, en nu  heb ik je moeten afstaan. Je wordt opgestuurd. Binnen drie weken wordt je onderzocht en ik hoop ik dat ik je dan weer in de oude staat terug zal krijgen.
Anders wil ik een nieuwe. Ja sorry..je bent maar een apparaat..
En papa had nòg een apparaat in te leveren hè?
Want hij had nog geen week geleden die ‘Video 2 PC converter’ gekocht, weet je nog?  Ook bij de geelgroenhemden. Ja! pappa zat er behalve jou met NOG iemand he? Dat was dat ding! Die deed het ook niet.  Pappa was, weet je nog , uuuuuren bezig geweest. Hij wilde die oude opnamen van  zijn toen nog kleine kinderen op de harde schijf  zetten. Zo van de VHS banden van de video, op de computer..
Zodat ze bewaard konden blijven hè?
Maar de computer had een hatelijk pop-upje. Elke keer als pappa inplugde weet je nog? “Windows herkent het USB apparaat niet ’communiceerde het telkens.
Weet je nog dat pappa zo aan het vloeken ging?
Dat was niet zo mooi hè?
Gelukkig kreeg ik geld terug, met de mededeling dat ik niet de enige was die met het apparaat terugkwam.
Wat zei die meneer in dat eigenlijk toch wel misselijkmakend groengeel ook al weer toen pappa zei dat je van een Sony camera toch niet zou verwachten dat er al zo snel haperingen aan waren?
Hij zei: ‘…Ja, soms weet je het toch ook allemaal niet hè?’
Low Pricing, High Service.

En zo heb ik je achtergelaten. Buiten zag ik dat ik voor dat kwartiertje natuurlijk even een bonnetje had moeten kopen om te parkeren. Er zat een briefje onder mijn ruitenwisser van de parkeerpoltie. 
*
Maar hee!!  Thuis had ik misschien nóg wel een systeempje liggen waarmee ik videobanden kon digitaliseren, bedacht ik me… ooit had ik bij de Aldi es wat gekocht…
*
Soms berg ik de dingen ZO goed op, dat ik ze zelf niet meer terug kan vinden. Zo ook ‘dat systeempje’. De logica die ik gevolgd heb bij het opbergen van dat ding ben ik vergeten, maar komt me nu in ieder geval niet logisch meer voor.  En God, wat hebben we veel laatjes en mandjes in huis.
Goed dat ik zo rustig bleef hè?
Dat kwam omdat ik voorbereid was. Mijn reset knop had gebruikt! In mijn hoofd had ik bedacht ‘Uiteindelijk zal ik na lang zoeken dat systeempje vinden, ik zal de software installeren, en dan zou ik mijn videobanden alsnog kunnen digitaliseren, maar reken vooral nergens op”
   
Nou Sonietje, zo is het gegaan..het is goed dat ik nergens op gerekend heb.

Nou, ik wacht op een bericht van de groengele dealer, en dan zie ik je misschien weer.

Groet,
je pappa, of beter, je gebruiker.

dinsdag 23 oktober 2012

Nee hè...


Bevind je je opeens op een leeftijd dat je lichamelijke klachten krijgt. Dat je sneller moe bent en pijnlijke benen krijgt. Dat het plots in je rug kan schieten. En hoor, daar zeg je het weer: ‘Wat zeg je?!’   En daar sta je weer met een doekje  je bril  te poetsen.
Het Grote Aftakelen laat zich in tal van facetten gelden.

Wat had ik gisteren ook alweer geleerd?
Het is maar goed dat zo vaak gezegd wordt dat we in het HIER EN NU moeten leven, en dat we onze geest leeg moeten maken. Dat dit een voorwaarde is om waarlijk bewust  te leven.
Ik doe dat nu moeiteloos. Vandaag ook weer.

Na me vandaag de dag door gesleept te hebben veranderd  languit op de bank gelegen,  een favoriet televisieprogramma in ‘de wereld ronkt door’.  

Najaarsmoeheid, dat zal het zijn.  
Koffie, en de vraag van m’n dochter of ik haar kan overhoren doen me mezelf overeind hijsen.
De spiegel registreert de kuilen waarin mijn ogen liggen. Gekke vrolijke gezichten naar mezelf trekken helpen er niet aan.

Het wachten is hopelijk niet op de lente.
Want dat duurt nog zo lang.
*
Schrijf zelf ook een vrolijk stukje.

maandag 22 oktober 2012

herfstwandeling

22 oktober en bijna 22 graden.
Het was een mooie dag om vrij te zijn, en dat was ik ook. In ieder geval vrij genoeg om gelegenheid te vinden tot het maken van een korte boswandeling. Het bos is bij mij om de hoek, en daar kan ik zoals vandaag heerlijk van genieten. En zeker nu, vanwege mooie herfstkleuren, neem ik dan mijn fototoestel mee.





woensdag 17 oktober 2012

'This Land is Mine'



Prachtige animatie over de eeuwige strijd  in het gebied dat we kennen als Israël / Palestina.
Gemaakt door Nina Paley

.

dinsdag 16 oktober 2012

Innerlijk en uiterlijk


       


Innerlijk en uiterlijk hebben beiden hun eigen puurheid, schoonheid.
 Dan weer es ben ik  meer aangetrokken tot het een, dan weer tot het ander

Voorwaarts! MARS!


“Zo zo,
Naar Mars!
U wilt naar Mars? U wilt er bij zijn in 2024?
Een enkele reis maken van zeven maanden,
 En dan de rest van Uw dagen daar slijten?
Weet U het zeker?”


In theorie is het allemaal mogelijk. En de plannen om in 2024 te gaan zijn serieus
Veel van onze soortgenoten schijnen het idee aantrekkelijk te vinden.
Verschillende  types. Van huisvrouwen…(‘ wat moeten die daar, de boel spik en span opruimen op Mars? ’t Zal niet opschieten met al die stofstormen daar..’)) tot wetenschappers en hoogleraren. Die gaan dan hun leven wijden aan bodemonderzoek en dat soort zaken. En die gaan dan de komst voorbereiden voor volgende groepen mensen.   Want die gaan komen!  Eén schaap over de dam, de rest komt er achteran.
Die vriendin waar je nu eindelijk van af dacht te zijn.... Ja hoor, daar STAAT ze weer…”hallo schat.... IK ben het” ...
Want op aarde willen we een leuke soap, en De media is immers sponsor, dus die wil wat terug

De eerste honderd jaar zullen ze er zeker nog in ruimtepakken moeten rondlopen. Daarna kunnen ze er genieten van temperaturen van min 140 tot maximaal +20 graden! 

Kennen wij mensen die wij dit avontuur zouden gunnen?
Ik zelf denk aan Rita Verdonk. Ik zie mezelf in 2024 dagelijks de Mars-soap volgen over hoe zij op die okerkleurige planeet  T.O.M  ( Trots Op Mars) op wil richten, en daar dan  tegenstand zal ondervinden.
Emille Ratelband ? Mag van mij ook mee
Benieuwd!
 Zou hij  onderweg naar Mars elke dag van de zeven maanden durende reis beginnen met: “TSJAKKAAA!!? En zo ja, zal hij dan levend arriveren?

Wat doen ze met criminelen op Mars? Komt er een klein koepeltje?
De ‘woningen’die nu ontworpen zijn voor de eersten, lijken al op koepeltjes.
Ik kom er op omdat er in het Australië van 1770 immers ook Engelse gevangenen werden afgezet.
Die mochten gaan pionieren tegen wil en dank.
En die hebben het daar goed gedaan. 
Dus…
Wordt vervolgd.  

maandag 15 oktober 2012

Wah Wah



Uit: A Concert for George ( Harrison), een jaar na diens overlijden. Een fijn eerbetoon van zijn beste vrienden. En ook de zoon van George speelt mee. Die herken je wel.
Andere nummers uit het concert zijn vind ik ook leuk om te zien. Allemaal op YouTube.


woensdag 10 oktober 2012

Tonio


Tonio, een requiemroman (Er bestond nog niet eerder een requiemroman).
Tonio was de enige zoon van schrijver A.F.Th. van der Heijden. De jongen komt om bij een verkeersongeval.
Uit de flaptekst: "De schrijver doet het enige waar hij op dat moment toe in staat is: in zijn herinnering graven,aantekeningen maken, schrijven. 

"een onthutsend ontroerend boek, een intens mooie requiemroman" ( de Morgen)

"Verbluffend. Van der heijden heeft zijn zoon op virtuoze en indrukwekkende wijze herdacht" het Parool

Onbewust opvangen

Tussen de regels valt er echter ook heel wat te lezen. Zoals op TV bij films / series e.d. gebruik wordt gemaakt van sluikreclame, zo gebeurd dat ook in boeken tegenwoordig. Klein gedrukt tussen de regels zijn vaker reclameboodschappen te zien die men onbewust tot zich neemt. Nooit, nergens meer zijn wij veilig voor commerciële beïnvloeding.
Neem de volgende poster:



De aankondiging van een Batmanfilm. De liefhebber van dit soort genre films zal niet in de gaten hebben dat behalve de film hier ook reclame wordt gemaakt.
Ziet U voor wat?


Voorheen waren we er verbaasd over, en soms geschokt.



Tegenwoordig lachen we er om. Maar eigenlijk is het niet normaal

dinsdag 9 oktober 2012

Niet verkeerd!


Hans W. zat zich thuis met zijn groenplastic gieter achter de Vrouwentongen te verbazen. ( nee Hans kreeg je niet achter de Begonia's, maar Vrouwentongen, of Sanseveria's zoals sommige mensen zeggen, daar had hij wel wat mee) Dat was zo leuk van Hans. Het toenemen der jaren had hem nooit zijn vermogen ontnomen om zich, op een kinderlijke manier bijna, te verbazen.

Hij verbaasde zich over het vertrouwen van mensen.
Het vertrouwen van mensen in systemen. Met name die van de spoorbomen.  Vanuit het raam kon hij ze open en dicht zien gaan.   Eerst begonnen de rode waarschuwingslichten te knipperen, dan klonk de nerveuze spoorwegbel snel snel snel snel snel ( oversteken nu het nog kan!) en dan gingen ze omlaag, die spoorstokken, spoorBOMEN is eigelijk geen goed woord hè? Het zijn stokken!
En dan wachten.... Meestal 22 seconden. En dan ZOEFZOEFZOEF!!!
Woow!!
Hans vond het heerlijk langs de spoorlijn te wonen. Het gaf hem het gevoel deel uit te maken van de wereld die reizen heet.
“Ja, bij mij komen ze  elke dag voorbij hoor, de treinen:  intercity’s, internationale treinen, en GOEDERENtreinen ’s nachts ..! VEEL JOH!!”, zo kon hij zich op feestjes uitlaten. En daar was altijd wel een luisterend oor voor. Vaak van iemand die meende te weten wat voor product zich  waarschijnlijk in de goederenwagons bevond.

Wat Hans verbaasde was het vertrouwen van de weggebruiker die de overweg naderde. Bijvoorbeeld een automobilist. Zou die nou es nooit denken? ‘Als het elektrisch circuit het maar doet rondom de spoorbomen. Als het maar niet kapot is….  Straks rij ik door, en dan komt er TOCH een trein!! ( heb IK  weer..)’
Hoe vaak moet je niet terug naar de shop met iets dat het niet doet?  Wie heeft er niet met zijn computer aan een balie gestaan? Of heeft er ‘een mannetje’bij moeten halen? Bij de IKEA staan RIJEN voor de vier loketten van de klantenservice. Rijen van mensen  met spullen met mankementen.
Hans moest vanmiddag ook weer terug naar een shop:  de BCC. Hij had er drie maanden geleden  een prachtig mooie Sony camera gekocht, maar je kon er al na drie maanden niet meer mee opnemen!
Dingen gaan kapot, of zijn niet goed. De praktijk wijst het maar al te vaak uit.Of het nou een nieuwe of gebruikte auto is..mankementen komen voor!  Mensen die een solide paraplu hebben gekocht zie je  vaak  als het een beetje waait met een handvat in de regen lopen achter een binnenstebuiten geklapt regenscherm. Niet de bedoeling en (behalve voor de omstanders) niet leuk!

Hans wist te vertellen van de keer dat de spoorbomen het inderdaad niet deden. Toen gingen ze dicht, en bléven ze dicht, ook toen de trein al lang voorbij was. Het had gesneeuwd en gewaaid  in die periode. Winter 2009. Daar was de politie toen nog bij geweest. Ze hadden het verkeer tussen de spoorbomen zigzaggend laten oversteken.
Hans had er nog foto’s van in zijn album, compleet met het artikeltje dat in de regionale krant had gestaan.

Tja, het vertrouwen van mensen, dat uit zich nog wel het best in het verkeer.  En het gekke is: daar werkt alles dan ook bijna altijd. De stoplichten springen niet allemaal tegelijk op groen,  de lichtjes zijn allemaal goed op elkaar afgesteld. Het is mooi dat het kennelijk  wel kan.  Dat er zo een wereld ook bestaat. We geloven blindelings dat er geen trein aankomt als de spoorbomen open staan. 
Is dat niet bijzonder?


Zie jij een bureautje klantenservice? Ik niet.

vrijdag 5 oktober 2012

Portishead - All mine



'Awsome' Dat is het woord.

Portishead stond nog niet op dit blog, en dat maakt het niet compleet.
Bij deze



maandag 1 oktober 2012

Bewust leven


Daar te staan, op de drempel van de achterdeur, en me zo te voelen. Als de Levende. De Levende die de tuin in kijkt, mijn wereld. 
Ik mag kleuren zien, zon, wind en regen  voelen.

Er zijn al zoveel mensen doodgegaan.
En ik beleef iets onwerkelijks. Iets uitzonderlijks.
Ik leef!
Ik hoor er niet bij
Want ik sta gewoon in de deuropening.

Kijk me staan.
Wouw!

Maar ja, wat nu...?

zondag 30 september 2012

schoonheid in zwart wit

 Isabel Allende



                                                            Elisabeth Taylor
                                           
                                                          Marilyn Monroe


 Clarice Theron


                                                         Meryl Streep



zondagmorgen



Soms lijkt het, omdat de wind deze kant op staat, dat ze harder slaan.
Maar dat doen ze niet.
Ze slaan niet bitterder, niet smekend,
de klokken van de kerk, 1500 meter verderop.
Ze klinken gelaten en vertrouwd. En als ze triest klinken leg ik dat er zelf in.
De klokken, ze luiden op zondagmorgen tien voor half tien
Dat de mensen het horen: de dienst gaat zo beginnen. Het Huis van God roept U.
En de mensen weten het dan....maar ze komen niet.

Behalve de 'die-hards', die ook zien dat het aantal kerkgangers afneemt. De ouderen sterven, de jongere die behoefte heeft aan kerkelijke inspiratie zal misschien een reli-ap hebben gedownload.

Bim!!Bam!! Dat komt aan! Voor al die interne mensen die menen het beste voor te hebben en de blijde boodschap te verkondigen en met gevouwen handen en lede ogen.....de mensen weg zien blijven. Die rijen lege banken.

Soms lijkt het, omdat de wind deze kant op staat, dat ze harder slaan.
Maar dat doen ze niet.
Ze klinken niet dringend, ze zijn niet gaan beieren.
Ze zijn er; ze waren er. Vroeger, nu. En als ik weemoed hoor dan leg ik dat er zelf in. Dan denk ik aan straks, wanneer ze niet meer klinken. Niet meer luiden. Als na de misthoorn, na de kerkklok het alleen nog maar de sirene zal zijn die de mensen in beweging zet.
.

donderdag 27 september 2012

troost


Omdat ik troostende woorden zocht voor een vriendin wiens man juist overleden was, zocht ik sites met rouwgedichten, en kwam terecht bij www.b9.nl  home – sterven- gedichten. Ik kon er doorlinken naar allerhande teksten rondom overlijden. Er  stond ook een illustratie op de pagina. Van een commercial. Ik zag een foto van een aantrekkelijke vrouw van middelbare leeftijd die met een glimlach de lens in kijkt. Het is een advertentie van ‘alleenstaande mamma’s.
Handig..
Mannen die net hun vrouw hebben verloren bezoeken deze site ook vast  en kunnen er meteen  op los gaan met chatten en daten.
Meteen de gegevens invullen.
‘Alleenstaand?’ – ‘Ja! Sinds gisteren’.

‘Snel zoeken!’ staat er bij de advertentie..

-‘jajaja, niet zo snel…eerst nog een rouw-gedichtje doen…de vorige afwerken’