Niet verkeerd!

Hans W. zat zich thuis met zijn groenplastic gieter achter de Vrouwentongen te verbazen. ( nee Hans kreeg je niet achter de Begonia's, maar Vrouwentongen, of Sanseveria's zoals sommige mensen zeggen, daar had hij wel wat mee) Dat was zo leuk van Hans. Het toenemen der jaren had hem nooit zijn vermogen ontnomen om zich, op een kinderlijke manier bijna, te verbazen.

Hij verbaasde zich over het vertrouwen van mensen.

Het vertrouwen van mensen in systemen. Met name die van de spoorbomen.  Vanuit het raam kon hij ze open en dicht zien gaan.   Eerst begonnen de rode waarschuwingslichten te knipperen, dan klonk de nerveuze spoorwegbel snel snel snel snel snel ( oversteken nu het nog kan!) en dan gingen ze omlaag, die spoorstokken, spoorBOMEN is eigelijk geen goed woord hè? Het zijn stokken!

En dan wachten.... Meestal 22 seconden. En dan ZOEFZOEFZOEF!!!

Woow!!

Hans vond het heerlijk langs de spoorlijn te wonen. Het gaf hem het gevoel deel uit te maken van de wereld die reizen heet.

“Ja, bij mij komen ze  elke dag voorbij hoor, de treinen:  intercity’s, internationale treinen, en GOEDERENtreinen ’s nachts ..! VEEL JOH!!”, zo kon hij zich op feestjes uitlaten. En daar was altijd wel een luisterend oor voor. Vaak van iemand die meende te weten wat voor product zich  waarschijnlijk in de goederenwagons bevond.

Wat Hans verbaasde was het vertrouwen van de weggebruiker die de overweg naderde. Bijvoorbeeld een automobilist. Zou die nou es nooit denken? ‘Als het elektrisch circuit het maar doet rondom de spoorbomen. Als het maar niet kapot is….  Straks rij ik door, en dan komt er TOCH een trein!! ( heb IK  weer..)’

Hoe vaak moet je niet terug naar de shop met iets dat het niet doet?  Wie heeft er niet met zijn computer aan een balie gestaan? Of heeft er ‘een mannetje’bij moeten halen? Bij de IKEA staan RIJEN voor de vier loketten van de klantenservice. Rijen van mensen  met spullen met mankementen.

Hans moest vanmiddag ook weer terug naar een shop:  de BCC. Hij had er drie maanden geleden  een prachtig mooie Sony camera gekocht, maar je kon er al na drie maanden niet meer mee opnemen!

Dingen gaan kapot, of zijn niet goed. De praktijk wijst het maar al te vaak uit.Of het nou een nieuwe of gebruikte auto is..mankementen komen voor!  Mensen die een solide paraplu hebben gekocht zie je  vaak  als het een beetje waait met een handvat in de regen lopen achter een binnenstebuiten geklapt regenscherm. Niet de bedoeling en (behalve voor de omstanders) niet leuk!

Hans wist te vertellen van de keer dat de spoorbomen het inderdaad niet deden. Toen gingen ze dicht, en bléven ze dicht, ook toen de trein al lang voorbij was. Het had gesneeuwd en gewaaid  in die periode. Winter 2009. Daar was de politie toen nog bij geweest. Ze hadden het verkeer tussen de spoorbomen zigzaggend laten oversteken.

Hans had er nog foto’s van in zijn album, compleet met het artikeltje dat in de regionale krant had gestaan.

Tja, het vertrouwen van mensen, dat uit zich nog wel het best in het verkeer.  En het gekke is: daar werkt alles dan ook bijna altijd. De stoplichten springen niet allemaal tegelijk op groen,  de lichtjes zijn allemaal goed op elkaar afgesteld. Het is mooi dat het kennelijk  wel kan.  Dat er zo een wereld ook bestaat. We geloven blindelings dat er geen trein aankomt als de spoorbomen open staan. 

Is dat niet bijzonder?

Zie jij een bureautje klantenservice? Ik niet.