telefoon

Gert schrikt altijd als de telefoon gaat. Hij is te vaak gebeld door mensen met wie hij een afspraak had, die hij had verdrongen naar de restanten van zijn hersenen: ‘ De Gigantische Krochten!

Met dat onregelmatige werk van hem was hem dat vaker voorgevallen.

Het ergste? In de veronderstelling van een vrije dag, ’s morgens om kwart over zeven: RRRRIIIIINGG!!!! Zijn werk, waar hij bleef' .'Je staat ingeroosterd',

‘ …oeps....ok......ik kom er meteen aan..'

Gotverdegotver.

Het was nog net geen hyperventileren wat Gert deed, maar het zat er niet ver van af, wanneer de telefoon rinkelde.

Vroeger had Gert een blauwe maandag voor een uitzendbureau gewerkt, en daarmee zijn heerlijke vrije dagen weggegooid. Zijn vrije dag was geen vrije dag meer geweest! Want ieder moment kon hij gebeld worden met de vraag of hij over een uurtje in een vreemde omgeving met een onduidelijke doelgroep een dienst kon draaien. Vreselijk. Horror! Hoe erg vond hij het om ergens vreemd te staan.

Heeft maar kort geduurd, dat werk als uitzendkracht.Gert vond het masochistische karakter ervan nix. Gert werd er overspannen van, ook zonder dat hij opgeroepen was.

Gert wil nu nog steeds helemaal niet opnemen als de telefoon gaat. Hij wil niet dat mensen iets van hem willen. En als ze wat te melden hebben: graag via de mail, of via SMS. Gert kan deze op zijn eigen tijd beantwoorden. Hij voelt zich dan niet overvallen. Bellers die bellen maar, ongevraagd breken ze in, vallen je lastig, zetten je voor een blok, dwingen je tot een keuze, laten je ondoordachte dingen zeggen en afspraken maken waar je ogenblikkelijk spijt van krijgt.

En hij vindt dat mensen zich teveel aantrekken van bellers die op de meest ongelegen momenten om aandacht vragen. 'Waar je ook mee bezig bent, de beller is altijd belangrijker' schijnt het motto te zijn van velen.

Gelukkig voor Gert kun je tegenwoordig op het display zien wie er belt...kun je altijd nog kiezen of je opneemt.... en als ringtone heeft Gert voor zichzelf het het meest geruststellende muziekje gekozen om zichzelf tot kalmte te dwingen als het ding over gaat. Anderen hebben meestal juichtoontjes,of vrolijke melodietjes, maar die zijn aan hem dus niet besteed