Navigatie

Ik rijd in een auto zonder navigatiesysteem. Geen Tom-Tom whatever, Er liggen wel kaarten, en een boek met stadsplattegronden.

Wanneer ik naar onbekende adressen moet, bekijk ik vantevoren op Google-Maps waar ik zijn moet.Of op de plattegronden.

Dan rijd ik er naar toe, soms in één streep, soms loop ik vast, en dan vraag ik mensen op straat waar ik zijn moet. Daar heb ik nooit moeite mee gehad.

De Echte Man doet dat niet, zo hoor ik wel eens. De Echte Man vraagt niet de weg. Waarom niet?! Dat staat dom, dan afficieert hij zichzelf als iemand die zijn weg niet weet, die verdwaald is zeker. Dat gaat dan natuurlijk ten koste van het IMAGO van de Echte Man. Met die actie wordt er iets van het Ego afgeknabbeld.

De Man voorkomt dus deze situaties en schaft navigatie-apparatuur aan. Hij kan zich nu altijd laten leiden. Vaak ook nog door een stem die hij zelf kan downloaden. Dat is grappig. De Grote Smurf die je de weg wijst, of Emille Ratelband, of Marijke Helwegen, of noem maar op. Ik ken iemand die heeft de stem van Hitler. Als je er dan bent zegt ie:" BESTIMMUNG ERREICHT: AUFMACHEN!"

De man komt waar hij zijn moet dankzij zijn navigatie en hoeft niet te zoeken of te vragen, behalve als zijn apparatuur het heeft begeven natuurlijk. Dan kan hij nog voor die situatie komen te staan: "Pardon meneer, mijn TOM TOM is kapot....mag ik U wat vragen?" Hmm, daar wordt je ego ook niet groter van.

Ik persoonlijk heb navigatie in de auto juist altijd iets gevonden voor WATJES. Mannen die zelf de weg niet weten te vinden, hebben zo'n ding in de auto. Zijn er afhankelijk van. Ze zijn soms hopeloos verloren zonder. Ze kunnen zelf niet goed zoeken, niet goed onthouden, hun richting bepalen.

Maar de echte man zoekt toch zeker ZELF zijn weg? Waar of niet?!!

Mijn visie wordt niet breed gedragen. Maar ik heb wel gelijk. En dat is fijn