Gert ziet zichzelf als Bourgondiër. Als genieter van het goede leven. Hij houdt van goed eten en drinken. Maar goed is goed.
En wat hij met de Kerst zag? Ziek is hij er van geworden. Het gedoe rondom de Kerst! In de winkels, in de huizen, het geglitter, al dat eten en dat meer en meer. En het erge is: Alles ging hem daarmee plots tegenstaan! Het bestek op maat! Z'n glazen op voet!, die verfrommelde servetten,en die kutkerstmuziek.
Het voedsel dat rest, dat vlees dat weggegooid wordt, die overvolle smerige vuilniszakken, die sausjes, die plakkerige vette sausjes, die slingers, de vette glazen wijn, de baVROIS! de so called HAUTE CUISINE, met z'n toefjes, z'n stukjes, z'n schijfjes,z'n snufjes, z'n scheutjes, z'n vleugjes, gelardeerd, gebrocheerd, geflambeerd en au point, of juist bien cuit.
Het kauwen en stouwen. Het hunkeren naar bunkeren. De papzakken die na de maaltijd onderuit in de fateuil hangen.
Het was goed bedoeld. Speciaal gekweekt, geselecteerd, geslacht, maar vervolgens helaas afgemaakt met het aroma van veel te veel overdaad
Een voor Gert misselijkmakend aroma.Dat hem ziek maakte
Een gekoesterd spreekwoord van Gert is: ‘In de beperking kent men de meester’. Dat zou zeker met Kerst moeten gelden.( Gert noemde de koningin ‘Zijn koningin’ toen hij haar toespraak had gehoord) Maar goed… er is weer schandalig inhalig ingekocht. En verdwenen in de groencontainer..
Ieder vele goede voornemens en goede daden gewenst voor het nieuwe jaar! Dat geldt ook voor Gert overigens!!
En om voor éénmaal de (door Gert gehate) Kerstman te citeren:
‘HO!’
‘HO!’
‘HO!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten