knorrepot

Ik mag er niet aan denken wat er gebeurd als ik een oude man ben. Ik zal niet de makkelijkste zijn. Ik zal een vreselijke man zijn. Ondankbaar, eeuwig sikkeneurig. Met altijd iets in het blikveld dat stoort, waar ik mijn omgeving op wijs. Ik maak al mijn ongerief kenbaar in woord en gebaar. Ik verwacht dat ik op mijn wenken bediend word, en beklaag me als niet onmiddellijk gevolg wordt gegeven aan mijn bevelen, die ik voor de vorm in het begin nog zal laten klinken als vriendelijke verzoeken.
Ik heb het met name over de oude man die weinig zelf meer kan. Die zijn dagen slijt in de rolstoel. Die geholpen moet worden bij het wassen.
Die man kun je geloof ik maar beter uit het raam kieperen of bij het grof vuil dumpen.

Ouwe vervelende mannen, moeten in jongere jaren al iets naars hebben gehad.
Deze jongen is bijvoorbeeld verwend. De meeste tegenslagen die ik in mijn leven had, waren zelfgekozen. Los van ‘pech met de auto’, of huishoudelijke sores.

Ik ben ongeduldig, vaak gehaast. ‘Lang wachten op mijn beurt’ doet mij vloeksputteren en tenenkrommen.
Naast ‘verwent’, is bovenstaande eigenschap geen factor die mijn populariteit onder de gezondheidszorgers zal doen toenemen..
‘Jaloezie’, ook zo’n onuitstaanbaar ondeugd. Jawel, ik ben er mee behebt. Zet maar in de rij. Mijn jaloersheid kan zo sterk zijn dat ik ‘TV- programma’s over mensen die reizen, iets dat me mateloos boeien kan, domweg niet kijk. Ik kan er niet goed tegen, word er ook ongedurig van.

Ziehier de ingredienten voor de ‘knorrepot’die ik zijn zal. Ik moet daar iets aan doen, tenzij ik zou willen zijn als de man waartegen over een jaar of dertig sussend gesproken zal worden ‘Nou nou meneer D, hebben we weer eens slecht geslapen vannacht?’