Wegen, 1 ons afgevallen
De ochtendlucht was aangenaam merkte ik toen ik beneden door de achterdeur ons tuintje in liep. Geen dag om binnen te blijven zitten.
Vanavond zou ik een ovenschotel maken met zalm. Het ingevroren pak met de vis haalde ik daarom alvast uit de vrieslade en legde het in de koelkast.
Ik besloot naar Flakkee te gaan, daar was een park waar ook veel dieren zijn geherbergd, en het leek me wel aardig om er eens een kijkje te nemen. Het zijn impulsieve beslissingen die ik dan kan nemen. Ik wist ook in dit geval niet dat ik opeens 5 minuten later inderdaad onderweg naar Nieuwe Tonge zou karren.
Ik kan mezelf wel verrassen wat dat betreft.
Wat is het heerlijk om vrij te zijn en dat je kunt doen wat je wilt.
Soms ga ik in de auto zitten, en ga rijden zonder nog te weten waarheen.
Onderweg in de auto begon mijn linkeroog irritant te prikken alsof er een licht bijtende vloeistof in was gekomen. Dat veronaangenaamde de heenreis . Pas na aankomst bij de dierentuin is het langzaam weggetrokken. Het ritje had misschien ook daardoor langer geduurd als ik dacht.
Ik had me van tevoren vergewist dat het parkje open zou zijn en zo kon men mij even later 15 euro zien neertellen voor een toegangskaartje. CASH. Waarom cash? Omdat het vakje in mijn portemonnee waar ik mijn betaalpas en creditpas in bewaar leeg was. Ze waren niet te vinden in mijn trouwe nepleren geldhouder!! Niet los in mijn broekzakken, niet in het zijvak van m'n tas....nee, dat kon ook niet. Er was maar 1 plek waar ik die belangrijkste pasjes bewaar en dat was leeg. In andere vakjes zit mijn OV kaart, mijn rijbewijs, mijn zorgpasje. Die had ik nog wel!
Echt ontspannen ben ik daarom het dierenpark niet ingewandeld. Jammer, want het weer was goed. Mijn hoofd mijmerde en herdacht mijn handelingen van deze morgen en van gisteren . Waar kan ik de pasjes neergelegd hebben, of verloren..????.
Hoewel ik had vernomen dat het park heel diervriendelijk zou zijn stoorde ik me bijzonder aan het aanschouwen van uilen, aapjes en katachtigen in gevangenschap, achter hekwerk. Ik vond het aandoenlijk. Zo moeten dieren niet leven.
Wat dééd ik hier eigenlijk!?? Met die rare impulsen van mij!! Dierentuinen zijn geen fijne plekken voor mij! Dat wist ik toch eigenlijk al?!
Binnen een uur zoefde de Toyota weer door de verlaten landelijkheid op weg naar huis.
Allengs werd het drukker. Hoe dichter bij huis, hoe drukker het werd. Het ongeduld moet van mijn gezicht af te schrapen zijn geweest.
Eerst moest ik van mezelf nog even langs de Karwei in Bergen op Zoom, ik had er gister een regenton gekocht maar het kraantje dat er bij zat was stuk. Ik vroeg bij de klantenservice of ze een ander goed kraantje hadden en meteen of ze mijn pasjes gevonden hadden. Ik had immers daarmee gister afgerekend. Op beide vragen kreeg ik een negatief antwoord. Maar als ik echt zo'n regenton wilde hebben kon ik bij de vestiging van Karwei in Hoogerheide terecht. Daar waren ze nog op voorraad èn voor dezelfde prijs - het was een aanbieding,
Eerst maar es naar huis. Zoeken op alle mogelijke en onmogelijke plekken. Zoeken is een activiteit waar ik in uitblink, omdat ik nooit wat vind. 'Vinden' is Ingrids specialiteit, maar die was er nu niet .
Ik vond niets, ook niet toen ik voor een tweede keer op dezelfde plaatsen zocht, en besloot contact op te nemen met de plaatsen waar ik gistermiddag was en waar ik de portemonnee heb getrokken.
De Jumbo, die kreeg ik telefonisch niet te pakken- daar moest ik dus zelf nog langs- Een koffietentje in de stad, waar ik een oude buurvrouw in een rolstoel naar toe heb gereden, of misschien lagen de pasjes nog wel te slingeren in de auto die ik gister bij me had en waarmee Ingrid naar haar werk was gegaan? Even langs haar werkplek en in de auto neuzen...Niets.!! Bij het ABG dan? niks!!
Dan de procedures maar opstarten thuis. On line en telefonisch pasjes blokkeren en nieuwe aanvragen.
Duurde het maar net zo lang als de tijd die het kost om het op te schrijven.
Daarna, toch maar even, ondanks de irritante wegomleidingen waarbij ik mezelf in een zen modus moet dwingen, naar Hoogerheide.
De dag was anders gelopen als de ochtend had beloofd.
's Avonds zou ik nog een speciaal receptje gaan koken . Ingrid bleek echter op haar werk vanmiddag warm gegeten te hebben.
Hoe dan ook, die zalm gaat vanavond toch de oven in. Voor die tijd al, ga ik de dag opnieuw beginnen. Gewoon binnen, Nergens heen.
Iedereen is wel eens wat kwijt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten