Het mooiste middeleeuwse stadspaleis van West Europe en het oudste van Nederland is gelegen in mijn woonplaats: Het Markiezenhof! Meer dan 500 jaar oud is het. Ooit was dit het bestuurscentrum van het Markiezaat . Hier woonden en werkten de hoge heren en Markiezen . Ik kan er niet passeren zonder even door de toegangspoort te lopen en het binnenplein op te wandelen. Ik houd van de rust en het Middeleeuwse karakter.
Op een aanplakbiljet zag ik dat er momenteel een expositie gaande was van de schilder Joop Mijsbergen. De naam zei me niets, maar omdat ik de tijd had en van kunst en het Markiezenhof houd heb ik spontaan het gebouw betreden. Achter de balie in de loge zat de receptioniste die me welkom heette. Op vertoon van mijn 'vriendenloterij VIP-kaart' kon ik gratis naar binnen. Ik kreeg een sticker die ik op een duidelijk zichtbare plaats moest bevestigen en een muntje voor de taskluisjes.
Het was niet de eerste keer dat ik er binnen was. Er bevinden zich drie musea in het gebouw en er zijn vaker exposities. Die heb ik eerder bezocht
Er vond binnen een bruiloft plaats. Daarvan was ik al door de goedlachse receptioniste op de hoogte gebracht. De middeleeuwse hofzaal vormde heden ten dage een stijlvolle en chique entourage waar huwelijksceremonies worden voltrokken, dus die zaal was nu alleen voor genodigden toegankelijk .
Het gebouw is een beetje een doolhof en je krijgt wel een plattegrond mee, maar ik heb geen geduld om zo'n kaartje te gaan bestuderen. Er zijn suppoosten in het gebouw die me als het nodig is prima de weg kunnen wijzen. Dat geeft hun ook wat te doen, want het werk als suppoost in een slecht bezocht museum is niet het meest boeiende baantje. Ik help hun aan het prettig gevoel iemand van dienst te kunnen zijn, en ik kom gemakkelijk waar ik wezen wil zonder me te verdiepen in te klein afgedrukte plattegrondje. Iedereen blij!
....Zo liep ik even later samen met een oudere suppoost door de toonzalen van het paleis naar de zaal waar de schilderijen hingen van de hr van Mijsbergen. Die hingen in twee vertrekken eigenlijk, één daarvan was de hofzaal waar zich de huwelijksinzegening zou voltrekken. Ik bevond me in de aangrenzende zaal waar de gasten zich verzamelden in hun mooiste outfit. Dames in paarse jurken. ( niet mijn smaak!) Ook de bruid was er bij. Op Keltische klanken betraden de mensen één voor één de hofzaal. Ze stonden keurig op een rij opgesteld met de bruid achteraan Het maakte de expositie, die me niet erg boeide zo op het eerste gezicht een stukje interessanter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten