Klagen doe je niet. Hoor je niet te doen. Mensen die klagen worden dan ook zeuren genoemd. Zeurders moeten aanpakken, en niet blijven hangen in geklaag . Of ze moeten leren om met hun ongenoegen te leven. De eeuwige pijn, de mislukte dingen, dat ongeluk, dat verdriet, die frustatie . Hou er in Godsnaam mee op om het er alsmaar over te hebben.
Uit het, laat het weten, misschien dat de ander je een tip kan geven, maar zo niet, hou er over op. Val de ander verder niet lastig, want hij gaat er genoeg van krijgen en laat je op een gegeven moment links liggen, en dan heb je weer wat om over te klagen. In Israël weten ze dat. Je moet niemand tot last zijn met telkens hetzelfde verhaal over je misère, dan kun je beter tegen een muur zeuren. Ze hebben een muur gebouwd voor de klagers. 'Ga daar maar klagen' hebben ze bedacht.
Wij hebben geen klaagmuur, maar allerlei peuten in het leven geroepen waar mensen tegen mogen klagen, en die we kunnen aanraden op het moment dat we het gezeur zelf he-le-maal beu zijn.
Maar een keer je ongenoegen uiten en daarvoor aandacht vragen is natuurlijk wat anders. Dat doe je onder familie, vrienden, goede luisteraars.
Ik ga even wat delen. Ik durf het bijna niet te doen, want het heeft iets weg van klagen en ik weet wel dat ik daar eigenlijk totaal geen reden toe heb!! Nu al helemáál niet. Ik verblijf momenteel in een appartementje op Murano, Venetië. Ik heb vakantie, en alles zit ( praktisch) mee. Maar over dat woord tussen haakje, praktisch, daar wil ik het over hebben.
Reizen moet je liggen, en ik houd ervan. Al kun je je afvragen wat dat is: reizen. In een gesprek daarover laatst kwamen we er achter dat reizen veelal te doen heeft met ontmoetingen. Gesprekken hebben met anderen. Openstaan voor anderen. Jarenlang heb ik gelift. Als lifter door het buitenland was ik werkelijk op reis. Ik ontmoette veel mensen en hoorde wat ze bezig hield.
Nu rijd ik met mijn vrouw door Noord Italië in onze Toyota. We spreken de taal niet, we komen enkel in kontakt met de mensen die ons bedienen in de restaurants, de kassameisjes, en de verhuurders van appartementen. We zijn toeristen. Ik zou graag willen zeggen dat we reizigers waren, maar op de keeper beschouwd is dat niet waar. We zijn toeristen die een ander sfeertje willen proeven dan thuis en mooie dingen zien.
Dus dat doen we. Naar hartelust!
En bij het rondtrekken horen tegenslagen. Dat weten we ook. We zijn op de bonnefooi op pad. Dat klinkt veel mensen avontuurlijk/ romantisch in de oren. "Leuk zeg!"is een veelgehoorde reactie.
Het regelen ervan is echter waar het kan gaan wringen. Keer op keer zijn wij immers genoodzaakt een onderkomen te zoeken voor de nacht. Een hotel of liever nog een appartementje. Het zoeken naar zo'n gelegenheid is vaak een wat nerveuzige bezigheid. Ze liggen niet voor het oprapen, die hotelletjes, Veel zijn er buiten het seizoen niet open. Bovendien zoeken wij een betaalbare gelegenheid ( wie betaald er in Godsnaam 263 euro per nacht !!??)en goed bereikbaar. Het moet een 'buiten'hebben ( een balkon of tuin) wifi, en het liefst een badkamer die je niet hoeft te delen. Het liefst ook in de buurt zijn waar wij willen zijn. Zo'n slaapgelegenheid vinden voor de komende nacht, dat is een zoektocht op je mobiel langs 'maps' van Google, apps als Booking.com, en AirB&B. Een zoektocht die afhankelijk is van de ontvangst van het wereldwijde web. Want valt de verbinding weg...dan kun je niet veel. En de verbinding VALT nog al eens weg. Wanneer je wilt boeken, je wilt bellen met een hopelijk énigsinds voor ons verstaanbare Italiaanse verhuurster, wanneer je je het Italiaanse adres hebt doorgegeven aan de navigatie en deze halverwege uitvalt. Wanneer de routebeschrijving niet klopt, wanneer de boeking door een communicatiestoring fout loopt, wanneer het onmogelijk is ergens te parkeren, of om te draaien als je verkeerd gereden bent, op steile smalle hellingen moet keren en wanneer je hoort dat de onderkant van de auto de grond raakt. Wanneer je moe bent en je benen en voeten pijn doen. Wanneer je je onderkomen eindelijk bereikt hebt en je nog een klein half uur moet rijden om de sleutel elders op te gaan halen. Je je spullem naar 5 hoog moet brengen in een flat zonder lift.
'Leuk zeg! Avontuurlijk! Romantisch!' Maar dan even niet.
Zo, ik heb het gedeeld. Je hoort me er verder niet over . Niet zeuren.
Overigens heb ik een geweldige vakantie voor de rest, en zonder dollen- ik schreef het al eerder: er zijn mensen die natuurlijk meer dan terecht klagen. Mensen kunnen het in het leven behoorlijk voor hun kiezen krijgen, en tegengewerkt worden. Die zullen ook nooit 'zeuren'genoemd worden. Voor hen moeten we er uiteraard zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten