Potverdorie,
En het ergste is, dat hij er zelf voor had gezorgd dat ze er hingen! Enigzinds onder druk van zijn wat angstige vrouw.
En nu stond hij zich te beroetvegen en kleding bij elkaar te zoeken die voor zartepietenkledij door kon gaan.
Vandaag hadden ze als jong gezin op TV gekeken naar de intocht van Sint Nicolaas, die gezien de weersomstandigheden wie weet wel een korte broek onder zijn pij had aangetrokken. Waar is de tijd gebleven dat het drommels waar was als we zongen: 'Zou die goede Sint nog komen nu hij 't weer zo lelijk vindt', en dat we ons daar maar wát goed iets bij konden voorstellen.
Dolenthousiast was de kleine Dave geweest. Hij sprong zo'n beetje op de bamk tussen hen in. Zijn hartje klopte sneller toen Sint aan land stapte en ook nog zei dat alle kinderen s avonds hun schoentjes mochten zetten.
Het eerste wat hij tegen zijn pappa zei was dat hij dat zou doen. Hij juichte zowat, en dat hij dan wilde dat de bewakingscamera die aan het huis hing bij de achterdeur dan op zijn schoenen gericht zou staan. Dan kon hij Piet zien die wat in zijn schoen deed.
Vader had niet adequaat een antwoord paraat waarom dit niet zou kunnen. Hij glimlachte een beetje om het idee en zei verder niets.
Piet kon nou eenmaal niet bij hun door de schoorsteen. De verwarmingsketel zorgde ervoor dat als het nodig was het huis middels radiatoren werd verwarmd. En daar kon zwarte piet niet doorheen. Een open haard was er niet. Net als vorig jaar en het jaar daarvoor zouden de schoentjes van de kleine Dave dan bij de achterdeur geposteerd staan
s Avonds stuurde Dave een kort verantwoord Sinterklaasliedje de tuin in. De lampen werden bij het opendoen van de achterdeur door de bewegingsmelder geactiveerd.
Toen Dave eenmaal op bed lag en zijn vrouw zich met de koffie bij hem voegde zei ze nog: Zorg jij dat er nog wat in de schoentjes komt? In het keukenkastje heb ik nog wat snoepgoed leggen. Hij rekent er wel op dat je morgen samen met hem de camerabeelden bekijkt. Hij vindt het ZO leuk! Het idee dat ie dan zwarte Piet kan zien.
Hij keek naar haar. Ze zag er uit alsof ze een binnenpretje had.
De avond verliep zoals zoveel andere avonden. Achter het scherm.
Toen het tijd werd naar bed te gaan en zij alvast naar de slaapkamer boven liep, riep ze nog even: Vergeet je de schoentjes niet?
Aanvankelijk dacht hij nog uit zicht van de camera te kunnen blijven en alleen een handschoen in beeld te laten verschijnen, die zijn verterend hoopvol wachtende schoentjes dan zouden vullen met snoepgoed.
Maar Dave, bedacht hij zich opeens ( waaropm NU pas!) , zou zich afvragen, hoe het kon dat Pietemans niet van buiten was gekomen maar kennelijk via de voordeur. Dat zou hem angstig kunnen stemmen en veel vragen bij hem oproepen. De hele dag door zou hij vragen waarom!? waarom!?? waarom!!?
En als hij door de tuin was gekomen - en dat was toch altijd het verhaal geweest- dan moeten natuurlijk de bewegingsmelders ook reageren.
Waarom wilde hij ook alweer vader worden?
En kon die boerenpet in de verkleedkist wel door voor Pietenpet? Die veel te ruime broek langs de onderbenen omhoog stropen...leek dat op een pofbroek?
Het werd laat die nacht.
En het was ook nog gaan regenen toen vader Piet uiteindelijk door de eigen tuin sloop, en stilletjes hoopte dat Dave volgende week niet het enthousiaste idee kreeg een bakje stro voor het paard neer te zetten, en de beveiligingscamera op het dak gericht wilde zien zodat hij s morgens Sint er overheen zag lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten