Scheren

Nu had ik gisteren een dag vrij van mijn werken. ( Ik heb twee verschillende werkgevers dus dan heb ik geen werk, maar werkEN.)

Deze vrij dagen zijn de dagen dat ik me niet scheer. Ik hoef dan niet het voorbeeld te zijn van een goede verzorging, en dat ben je toch, als je zoals ik werkzaam bent als begeleider van jongeren op weg naar zelfstandigheid. Ook voor de ouders van die jongeren plezieriger om een verzorgde begeleider te zien.

Scheren is ’s morgens een bezigheid die enkele minuten in beslag neemt. Dat hoef ik niet te doen als ik vrij ben. Dus, hoe langer ik vrij ben, hoe meer haargroei, hoe meer een desperado-look op mijn gezicht vorm krijgt.  Een mannelijke kop krijg ik, waar alleen nog maar een cowboyhoed op moet. Trek me een loden jas aan en ik speel een aardige bijrol in de remake van ‘Once-upon-a-time-in-the-West’. ( In gedachten. Als m'n paard een beetje rustig aan doet..)

Tot de dag dat ik die desperado-look voorbij ben gestreefd. Want dat gebeurt op een gegeven moment. In vakanties.  Bye bye Clint Eastwood….hello Paulus de Boskabouter wordt het dan. En dan scheer ik me ook.

Gisteren was mijn eerste dag vrij. Toch besloot ik mij te scheren. Tegen de gewoonte in.

Waarom?

Omdat ik die dag naar een notaris zou gaan. Ik realiseerde me dit met een kleine schok. Ik schoor me voor een notaris…? Hoe jaren 50 was dit? Waar komt dit vandaan? Waarom scheer ik me niet als ik naar de Aldi ga, waar ik de filiaalhouder hard zal zien werken achter bomvolle karren met levensmiddelen, en hem een goedendag wens? Waarom scheer ik me niet voor het kassameisje?

Omdat ik dat niet nodig vind. Maar kennelijk vind ik het wel nodig om er netjes uit te zien voor de notaris. Die gewoon zijn werk doet, net als de filiaalmanager van de Aldi.

Bah…wat een vervelende man ben ik. Die ongelijkheid in benadering! Ik ben veeel rechtser als ik dacht!

Ik besluit mijn half ingezeepte gezicht te laten voor wat het is, en zo, met scheerzeep er nog op, naar de notaris te gaan, en uit te leggen: “Ik wou me eerst nog scheren voor U, maar WAAROM ZOU IK Eigenlijk ?..”

Kijk, nu kan ik mezelf weer in de spiegel aankijken.