wondermiddel

Net terug van de vakantie hoort ‘mijn batterij’ opgeladen te zijn. Het hoofd weer leeg en fris. Vol goede moed en vertrouwen. Met energie en goede zin. Alert en bij de tijd. Er weer lekker tegenaan…nou…
forget it..

Het begin van deze hernieuwde tijdspanne mag er nog niet meteen zijn.

Het ziet er naar uit dat het de komende periode moeilijk zal zijn om met mezelf te leven. Voor mij en voor anderen.

Ten eerste: ik ben nog niet van mijn moeheid af. Ik voel me in een half jaar tijd vijf jaar ouder geworden. Mijn conditie holt achteruit ( …dan holt er nog WAT, zou je kunnen zeggen) mijn buikomvang is weerzinwekkend toegenomen, en daarmee mijn gewicht terwijl ik niet meer eet dat een half jaar geleden, en de vraag is of dat komt doordat ik misschien vocht vast houd. (Dat werd gezegd: ‘je houdt misschien vocht vast…’) Bah…wat klinkt dat…dat wil ik niet horen, dat soort opmerkingen. Vocht vasthouden is voor bejaarden.

Ik ben er niet vrolijker op geworden. Ik verlies spelletjes die ik eerder zelden verloor. Ik maak me bezorgd over mijn ouder worden en mijn geheugen. Ik weet muzikaal alles van de jaren 60 en 70 en daarna minder. En ik zucht teneergeslagen bij de gedachte dat ik eigenlijk geen enkele ambitie heb en moet daarom uitkijken niet vast te roesten in mijn werk.

Ik kan  A-viertjes volschrijven… Me onderdompelen in zelfbeklag.

Laat ik dat maar niet doen. Net doen of dat het er niet is….

Joh….gaat wel voorbij…..gaat wel over….het is even….ik moet er gewoon weer even voor gaan.

Aanleiding voor bovenstaand stukje is het volgende: gisteren heb ik frites met kroketten en frikandellen gefrituurd. Het huis rook daarna naar fritesvet. De afzuigkap had tijdens het frituren wel geloeid, maar die had ik uitgezet toen de waar gereed was om geconsumeerd te worden. Kennelijk had de installatie z’n werk niet helemaal goed gedaan. Dus had ik maatregelen genomen en de deuren tegen elkaar open gezet, want een friteslucht in huis, dat wil je niet…’Snacks Ok…Maar In Een Snackbar Wonen Nee’ , zeggen we dan

Vanochtend toen ik slaapdronken vanuit mijn slaapkamer boven naar het toilet liep, was het eerste dat me opviel dat die vettige lucht er nog steeds hing…

Terug in bed bedacht ik me na een paar minuten, heb ik de frituurpan gisteren wel uitgezet?

Dat zal toch zeker wel?

In alle vertrouwen, na mezelf aangekleed en gewassen te hebben naar beneden. Daar stond de pan, stekker in het stopcontact, temperatuur: 180 graden. De kleur van het vet: donkerbruin tot zwart.

Wanneer opa zoiets zou doen, gaan de kinderen elkaar veelbetekenende blikken toewerpen. Ik bedoel maar.

Maar goed…verder met m’n leven…en ook…mezelf es aanpakken…niet verder over praten hoor, tegen iemand….

*

Nu ik dit opschrijf ben ik al weer een aantal weken verder. En Alles heb ik terug…mijn energie, positiviteit, alertheid en goede zin! Ik ben niet meer opgeblazen, en wil van alles!! Zet ook frituurpannen weer gewoon uit!   En hoe dat komt?

Goeie seks is  zo gezond voor een mens…daar ben ik wel weer achter.. :)