Mijnwerker
Dat is denk ik
voor mij het minst aantrekkelijke beroep. Zo diep onder de grond ploeteren in
de warmte, het vuil, het donker en het
lawaai .
Zullen er veel mijnwerkers zijn die het werk doen uit liefhebberij? Enkelen wellicht, maar het gros vast niet!. Mijnwerkers die fluitend naar hun werk
gaan kan ik niet begrijpen.
Ik bewonder
ze wel: ' Mannelijk, stoer'. En heel misschien is het wel goed dat ze er zijn
Er zijn meer
beroepen waar ik niet aan moet denken. En er is er weer eentje bijgekomen
:' steward in een boeing 737!'
Gisteren ben ik met een zo'n vlieg'tuig' naar Gran Canaria gegaan en ik heb me zo es
een tijdje tijdens de vlucht zitten verplaatsen in de man die daar zo in de weer
was met onhandige karretjes in een smal gangpad waarlangs je elkaar niet kunt
passeren, terwijl er juist zoveel zijn
dieWILLEN passeren. Moeders met jengelende kinderen die naar de wc
moeten, en allerlei anderen die zich moeten ontlasten en dan weer terug moeten
naar hun plaats. Nee, een aangename werkruimte ziet er anders uit. Maar Simone deed het nog allemaal
redelijk met een smile. Een aangeboren smile denk ik. Sjokkend van luchtzak
naar luchtzak met in zijn handen plastic bekertjes, krasloten, zakjes
kinderspeelgoed, vuilnis, of met pakjes sigaretten. Parfum en luchtjes
promotend leek hij in het constante geruis van de
motor van de Boeing zijn plek te hebben gevonden.
'Simone?'is dat
eigelijk voor een man niet een erg vrouwelijke naam? Ja, toch droeg hij deze
naam met een veiligheidsspeld op zijn jasje. Even tevoren had ik een beknopt
reisgidsje van Gran Canaria gelezen, dat
het eiland zo gayvriendelijk was. Er waren veel homobars, travestieten en
anderen die met hun geslacht in de knoop zaten. Simone zal er dan wel één van
zijn.
Er was nog een steward en er waren twee stewardessen. Maar Simone was de leading man. In
het begin liet hij wel iets van irritatie zien, toen hij het veiligheidspraatje wilde houden met
bijbehorende gebaren stond hij even als een wanhopige leraar voor een onwillige
klas: PAY ATTENTION PLEASE! ONLY ONE MINUTE' Hij was degene die ons door zijn boordtelefoont
het meest toesprak. Een praatje dat elke
twintig minuten begon met: 'May I have a moment of your time please..'waarna je
je oren moest spitzen om enkele woorden van zijn gesproken tekst te kunnen
vertalen Meestal ging het over de koopwaar waar hij of zijn collega's dan mee
langs zouden komen.
Twee van die
collega's, een man een vrouw die aan de algemene schoonheidsvoorwaarden
voldeden en van ongeveer dezelfde leeftijd, liepen samen - de een achteruit, de ander
vooruit, met tussen hen in een karretje koude en warme dranken. Ze blinkten zo nu en dan naar elkaar, en dat
was dan wel weer spannend om te zien. A
dirty mind is a joy forever.
Maar voor de rest
lijkt het me geen topbaan.
Een enkele keer
gaat er ook wel eens een steward door het lint. Want vriendelijk blijven naar
passagiers die je eigenlijk voortdurend in de weg lopen, dat valt niet altijd
mee. Laatst nog, heeft een steward door de boordtelefoon een medepassagier de
huid volgescholden. De passagier was ondanks herhaalde mededelingen toch van
zijn zitplaats opgestaan terwijl het toestel nog aan het taxiën was.De steward
liep zijn richting uit en kreeg toen de koffer van die passagier tegen zijn
hoofd. Na het uitschelden heeft de steward
enkele biertjes gedronken en heeft via de noodglijbaan het toestel verlaten.
Is wel z'n
baantje kwijt nu, maar ik kan me ZO GOED in die steward verplaatsen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten