Laatst heb ik op dit blog ‘fauni-gena’ van Edgar Froese ( Tangerine Dream) gezet. Ik weet nog goed waar en in welke periode ik deze muziek leerde kennen. Dat was bij Frank. Rond 1972. De kamer van Frank , ( Veenendaalkade?) in Den Haag waar wij kwamen om wiet te roken en andere hasj te gebruiken.
Grappig was dat een andere jongen, een vriend van mij, Wiet heette. Gewoon, zo hadden zijn ouders hem - totaal onwetend - genoemd, Wiet. Het kwam van ‘Alowyssius’
Wij zaten daar te ervaren, in die kamer van Frank, waar de muziekinstallatie die van de onze ver overtrof, en de sfeer was, zoals de sfeer in een studentenkamer eind jaren 60, begin 70 zijn moest. Berookt, matrassen en kussens op de grond, waterpijp in de hoek, psychedelische posters tegen de muur, en de verlichting schaars.
Dan rookten wij onze eerste joints en wachtten af wat het bij ons teweeg zou brengen: “………..ik voel nog niks……….. jij?”
Alles wat nu ‘cool’ is was toen ‘te gek’.
Ik weet nog dat ik op die kamer, in die sfeer ook, voor het eerst deze lp hoorde: ‘Black Dance’ van Klaus Schulze.
Wauw…alsof er een nieuwe dimensie aan mijn bestaan werd toegevoegd. Dit soort muziek had ik nog niet eerder gehoord. En zo mooi in stereo!
Natuurlijk schafte ik mezelf ook deze lp aan. Schitterende hoes met die surrealistische voorstelling.
Het nummer ‘ways of changing’ vind ik nog steeds mooi. Maar dat heeft waarschijnlijk alles met die herinnering te maken..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten