We beginnen met de rechtervoet. De rechtersok wordt opengehouden met de duim van beide handen.
Dat maakt het lastig. Want nu zijn beide handen in bedrijf, en kunnen ze niet meer helpen hem in balans te houden straks bij het moment- suprême: ‘Het vangen van de rechtervoet in het vangnet, de sok’ .
De voet moet in de sok.
Dit betekent op het juiste moment toeslaan.
De afstand is er op zich één die te overbruggen is. De tactiek waarvoor gekozen is, is het volgende. De zittende houding op de bedrand wordt gehandhaafd, de benen niet over elkaar, maar naast elkaar, op de grond. Hij zou voorover bukken, en de opengesperde sok zo dicht mogelijk voor zijn voet houden als dat zijn lichaam het toeliet. Dan moest de voet omhoog.cEvenwicht bewaren, daar gaat het dan om.
DIE combi, voorovergebogen de sok ophouden voor een opgeheven voet is acrobatiek voor veel ouderen. Maar de homo-sapiens heeft zijn reserve restje jachtinstinct hiervoor behouden.
Daar ging ie dan
Het buigt, het kermt, het tilt, het mikt..en in de verte kunnen we de oerkreten van weleer herkennen.
Maar zowaar…het lukt
De rechtervoet zit in zwart katoen. ‘Hè hè…! Poeh poeh'
Weer even rechtop zitten. De pijn uit de onderrug voelen trekken. Blik op oneindig, verstand op nul, de adem inhouden en gaan voor het volgende hoogstandje van de ochtend: de linkersok.
Oud worden is een avontuur
Maar je kunt natuurlijk ook hulpmiddelen gebruiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten