Hij was praktisch ingesteld. Wanneer hij zijn schoenen ging opruimen trok hij ze aan, zo’n type. De wereld lag aan zijn voeten en hij liet de wereld gewoon liggen, zo’n type . Een beetje lui misschien. Lui was makkelijk. En waarom moeilijk als het makkelijk kan.
Hij bezag de mensen die zich druk maakten met verbazing. Ze spraken ook vaak gewichtig. Bijna alsof ze er toe deden. Grote babies, vond hij het. Kijk naar de mannen met oranje kleertjes bij het voetbal. Bekijk de onderlinge afgunst in geroddel. Bezie de patsers, de tobbers, de bemoeizieken, de betweters, de slijmerds, de vunzigen, de onverschilligen, en de extremen.
Afin, mensen spraken veel te hard, dat vond hij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten