De mooiste zomerdagen vallen in September.
Zomerdagen zonder valse beloftes.
Een toegift, of liever een laat excuus, dat door mij met dankbaarheid omarmt wordt.
Een strelend najaarszuchtje glijd langs mijn armen, doet bladeren zacht wellustig ruisen. Ik laat mijn ziel door de zon opnemen en verwarmen.
En de geluiden uit de verte zijn vaag als onscherpe schaduwen.
Er is een wereld die doordraait. Ver weg, buiten deze septemberdag die helemaal op zichzelf staat,
te zijn. Met mij er middenin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten