Nu ik sinds 1 januari als psycholoog werkzaam ben voel ik me onbegrepener dan ooit. Mensen hebben nog onvoldoende vertrouwen in mijn begeleiding en gaan liever naar de concurent.
Terwijl, ik heb toch behoorlijk wat ervaring in het leven. Ik weet wat het is om vooroordelen te hebben en hoe je daar vanaf kunt komen. Ik weet hoe het is om te leven en te werken en daar een balans in te kunnen vinden. Ik weet te graven. De diepte in te gaan. Ik weet mensen te bewegen.
Ik weet van verleidingen en verslavingen, Van verdriet en angst, van eenzaamheid. Van onbegrepen zijn.
Maar goed, het is pas mijn eerste dag als psycholoog, dus misschien ben ik te ongeduldig.
Ik heb wel richtingaanwijzerbordjes geplaatst in de wijk.
Misschien is het beter dat ik in de zomer mijn carrière vorm ga geven als straat-psycholoog. Dat ik een tafel neerzet bij een park en dat ik daar dan aan zit, en dat bezoekers een voor een kunnen aanschuiven voor een psychologisch consult.
Moet dat nog even bezien. Er komt wel veel bij kijken, merk ik wel, zo'n nieuwe carrière.
Misschien anders toch maar als makelaar beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten