Vrij associerend lig ik, de laatste restjes sijpelen uit mijn hersenpan. Een papagaai naast mijn schouder, de snavel in mijn oor; ze houden van oorsmeer, die ara's . Nooit geweten.
Ik verbaas me nergens meer over, maar ik kan nog wel bewonderen
De radio speelt in mijn achterzak en ik hoor de Doors, met de stem van Jim Morrisson die steeds overledener gaat klinken. Door de ramen zie ik mensen voor KlapVeeTeeVee. De schoorsteen rookt. Mijn schoenen wringen, Vrouwenogen ontnemen me de adem. Slanke rondborstige vrouwen maken mijn benen week. Ik kapseis. Een man met een kliffhangerhoofd doet zich te goed voor de kleptomatiek en komt daarna mijn kant op om me te laten weten dat de dag aanstaande is dat het zal gaan gebeuren. De ruiters met Ankie van Grunsven voorop doen de Armageddon draf . Max heeft zich verstapt op weg naar de Formule 1 .
Ik wil nog één keer terrasje spelen
De koekoek loeit. De papagaai is in de war. In de verte klinkt de donder, en Wodan blijkt eigelijk een driftige kabouter die weigert in therapie te gaan. Weg ambities, weg grootheidswaan.
De toekomst komt naar me toe De lucht betrekt. Meeuwen krijsen. Alles fladdert.
en de papagaai vliegt op. wazig wordt het, Nooit eerder voelde ik me zo alleen.
En op Mars wordt het drukker en drukker
De laatste flarden van beeld geluid reuk en gevoel versnipperen en verdwijnen in de steeds dichter wordende mist.
Ze kunnen me niet meer laten dwalen in deze bizarre tocht.
en de papagaai vliegt op. wazig wordt het, Nooit eerder voelde ik me zo alleen.
En op Mars wordt het drukker en drukker
De laatste flarden van beeld geluid reuk en gevoel versnipperen en verdwijnen in de steeds dichter wordende mist.
Ze kunnen me niet meer laten dwalen in deze bizarre tocht.
Ik ga nergens meer naar toe.
Ik ben er al
Geen opmerkingen:
Een reactie posten