Ik ga op zoek naar mezelf.
Ha, daar ben ik al. ( dat is snel!) In de spiegel.
Daarin zie ik mijn verschijning. Mijn voorkomen.
Ik kijk in mijn ogen. Daar zit 'mezelf' misschien in.
Als ik ergens zit, dan zal het daar zijn
Maar nee, in die zogenaamde spiegels van de ziel
kan ik zoeken wat ik wil.
Maar
Ik ben natuurlijk niet mijn ogen.
Dan zou ik blinden te kort doen.
Mensen die zichzelf zoeken, kijken niet in de spiegel,
Die gaan weg. Op reis. Met weinig middelen op pad.
Bijvoorbeeld een pelgrimstocht houden.
Back to basic.
Rechterbeen voor het linkerbeen zetten. En dan het linker weer voor het rechter.
Een hele tijd achter elkaar. Hoe eenvoudig kan het zijn?
Alles wat je nodig hebt past in je rugzak.
Over paden, over heuvels, langs bergtoppen.
Kijk de pelgrim gaan. Komt met elke stap dichter bij
zichzelf,
en kijk….Daar aan de andere kant van de heuvel komen ook
wandelaars. Een heleboel.
Ook pelgrimgangers?
Nee. Zij noemen zichzelf refugees.
Die mensen zijn helemaal niet bezig zichzelf te vinden, ze zoeken een plaats
waar ze kunnen blijven en veilig zijn.
Ze hopen op een plek om te leven
en te werken aan de overkant van het Kanaal
De pelgrim ziet en luistert.
Eerst had hij zichzelf wijsgemaakt dat hij zo basic bezig
was. Hij had voor zijn gevoel afgezien toen hij laatst een dag door de regen
had gelopen over een modderig pad.
Zie de stoet refugees gaan. Kinderen. Kapotte schoenen.
Vette haren. Besmeurde kleren. Ze hebben
geen Nordic walking stokken bij zich zoals hij. Wel smartphones. Degelijke
tassen ook soms. Ze zijn misschien niet eens zo arm.
Gesprekken over ‘jezelf
vinden’ zijn er niet bij. Dat komt niet bij ze op.
En de pelgrim? Het leek hem plots ook niet meer zo
belangrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten