Dankbaar werk

"Kapot ben ik!

En waarom? Omdat ik m’n medemens geholpen heb

Nou ja, mens? Wat er nog van over is dan. Een kwijlende hersenbeschadiging is het.Kan nauwelijks nog iets. Eten en schijten. Mèt hulp! Niet echt een prestatie wel? Dat kan een pasgeboren baby ook.

Het is ook een soort pasgeboren baby.  Maar dan een hele zware. 104 kilo

Hij moet er uit. Hij moet in z’n stoel. Aangekleed worden, in zn korset gehesen,  geholpen met eten en drinken. Op het toilet gezet worden. Afgeveegd. Aangekleed. Lift in, lift uit. Zijn mondhoek voortdurend afgeveegd.

Hij stoot soms onverstaanbare klanken uit. Heeft alleen een knuffel van een paard die hij altijd bij zich heeft. Een ondergekwijld beestje. Stinkt vaak. Moet dan uitgewassen worden.

Het huis moest worden aangepast. Grotere bad- en slaapkamer. Drempels weg, bredere deurdoorgangen.  Hulpmiddelen moesten worden aangeschaft en aangemeten. Hulp moest worden aangevraagd ( dat was IK dus) 

Zodat hij uit bed kan, kan wassen eten en kakken, en daarna weer terug in zijn verschoonde ledikant met daarin een anti-decubitusmatras, daarboven een plastic beschermhoes, twee moltons een onderlaken, en een dekbed in een dekbedhoes. Hij krijgt elke dag van mij een schoon kussensloop

Ik doe de was voor hem. Ik lucht de kamer. Verzorg zijn voeten, de schimmelinfecties tussen de tenen. De kalknagels laat ik aan de pedicure. Ik was het kolossale lijf, met twee badlakens op het bed en het bed op steeds verstelbare hoogten . Verwijder stront tussen de billen, het zweet tussen de liezen. Ik behandel plekken met lanette-zalf of talkpoeder. Ik poets zijn tanden. Ik scheer zijn kop. Zodat hij er netjes bij kan zitten. Maar zijn hoofd hangt in de stoel naar beneden. Ik probeer hem zo goed mogelijk zijn medicatie toe te dienen.

Ik kam zijn haren en zet het in de gel.  Rijdt ( duw!) met hem de stoepen op en af naar de kapper

Ik zet de rolstoel op de oplader, haal hem eruit. Verwijderen het vuil uit de anti-decubituszitting van zijn rolstoel. Ik zorg dat reparaties aan de rolstoel doorgegeven worden aan Welzorg.  Ik manoeuvreer hem met een tillift op een badbrancard. Ik wurm me langs smalle ruimtes omdat de toestellen veel plaats in beslag nemen.  Gooi het afval weg, de rubberhandschoenen en de plastic schorten, de resten eten die op de grond zijn gevallen. De beschermhoesjes voor mijn schoenen maak ik schoon.

Dankbaar werk? Ik zie niets dat ik kan uitleggen als een dankbare blik. Of een tevreden lach.

Binnenkort viert hij zijn 63^e verjaardag. Dan wordt er voor hem gezongen: ‘Lang zal hij leven!’Maar of ík het nog lang volhoud, dat weet ik niet"