‘zegt U Petrus? Wat ik gedaan heb met m’n tijd?
Nou, gewoon. Beetje leven hè? Huisje boompje beestje,
vakantietje.
Vrouw, kinderen genieten. Beetje werken, lekker eten. Drinken. TV gekeken, achter de computer gezeten. Klussen uitgesteld.
Vrouw, kinderen genieten. Beetje werken, lekker eten. Drinken. TV gekeken, achter de computer gezeten. Klussen uitgesteld.
Verder veel in het huishouden enzo. Hoezo?
…ja…ook wel gedaan…God
geëerd. Niet zo heel erg direct
misschien, maar altijd wel respect gehad voor Zijn schepping hoor. Zeker, ja!.
Genóten hebben we. Van Zijn schepping. Mooie natuurwandelingen, dat we tegen elkaar
zeiden: wat is het hier schitterend! Geen wikkeltje, geen papiertje gooiden we
op de grond. Uit respect! En Petrus, ik kan je niet vertellen hoe ik van het
licht heb genoten. Jakobsladders langs zilveromrande wolken. De zilveren
schitteringen op golvend zeewater. Ja, dan dacht ik ook wel: Tjeesz!! Die
God! Verzin het maar eens! Op vakanties gingen we ook vaak kerken
bekijken trouwens, nu je het toch over God hebt. Ál die basiliquen die wij
ingegaan zijn!!!
Bidden en danken? Ja….zijn die niet aangekomen dan? Hoe vaak
ik wel niet gedankt heb dat ik in Nederland woonde, met zijn betweterige
zeurende verwende bevolking, je wilt het niet wéten! Want stel je voor dat je in Syrie zou wonen,
of in Libie. Of tussen de Tutsi’s. Nee,
daar ben ik echt heel heel erg dankbaar voor geweest al die tijd. Ik dank dan
niet zo hardop, maar God kent me toch!
Die weet dat wel! Die kijkt Almachtig in mijn hoofd en ziet al mijn
goede gedachte’s toch? Misschien heeft hij ze er zelf wel ingelegd.
En ik heb naar mensen geluisterd, en ik heb ze laten lachen! Blij gemaakt Petrus!
En er waren van die vrijpartijen Petrus. Vrijpartijen die met kop en schouders boven
de rest uitstaken. Weet je wel? Nee dat weet je niet natuurlijk . Waarvan er zeker
op gevorderde leeftijd niet véél zijn.
Enkele per jaar. Als je mazzel hebt! Dat
je bezweet en he-le-maal bevredigd na de
daad op de kussens neervalt in een opperste staat van liefde en geluk…hoor je
wat ik zeg Petrus? In opperste staat van liefde en geluk? En dat omschreven we
dan naar elkaar toe als : Goddelijk!!
Goddelijk besef is er wel dus
Ook als ik een sappige sinaasappel at bijvoorbeeld. Dan zei
ik tegen de kinderen: Kijk kinderen, die
sinaasappel is voor mij het bewijs dat God bestaat. Zulk sappig fruit aan een boom. Je kunt het zo
plukken. Wie verzint dat? Met die sappen en vezels er in, die zo goed voor je
zijn? Dat dat zo kan groeien, dat ALLES zo kan groeien bloeien en bestaan en
doorgaan. Het is toch eigenlijk een
wonder? De geboorte van alle schepselen? Mensen zeggen het ook vaak bij de
geboorte van een baby'tje: het is een wonder!!!
Maar, ben ik nu dóór Petrus? Doe je nu open of niet? Ja
toch? Ik heb ook voor gehandicapten gewerkt Petrus. Lichamelijk gehandicapten.
Geestelijk gehandicapten. Autisten. Voor m’n naasten ook gezorgd toch? Ok, was niet altijd even attent...ik erken tekortkomingen! Natuuuurlijk....
Ik heb toch ook wel gedeeld Petrus? Rondjes in de
kroeg vroeger. Ik heb toch ook wel es wat gegeven? Al die girootjes voor goede
doelen…? Ik heb toch geprobeerd een
beetje naar de 10 geboden van Moos te leven?
Ja, ik kan niet ALLES natuurlijk. Ben geen robot
Hee, Peet? Dat begrijp je toch? Doe nou open joh…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten