tegeltjeswijsheden

de moedermelk voorbij

Dankbaar werk

"Kapot ben ik!

En waarom? Omdat ik m’n medemens geholpen heb

Nou ja, mens? Wat er nog van over is dan. Een kwijlende hersenbeschadiging is het.Kan nauwelijks nog iets. Eten en schijten. Mèt hulp! Niet echt een prestatie wel? Dat kan een pasgeboren baby ook.

Het is ook een soort pasgeboren baby.  Maar dan een hele zware. 104 kilo

Hij moet er uit. Hij moet in z’n stoel. Aangekleed worden, in zn korset gehesen,  geholpen met eten en drinken. Op het toilet gezet worden. Afgeveegd. Aangekleed. Lift in, lift uit. Zijn mondhoek voortdurend afgeveegd.

Hij stoot soms onverstaanbare klanken uit. Heeft alleen een knuffel van een paard die hij altijd bij zich heeft. Een ondergekwijld beestje. Stinkt vaak. Moet dan uitgewassen worden.

Het huis moest worden aangepast. Grotere bad- en slaapkamer. Drempels weg, bredere deurdoorgangen.  Hulpmiddelen moesten worden aangeschaft en aangemeten. Hulp moest worden aangevraagd ( dat was IK dus) 

Zodat hij uit bed kan, kan wassen eten en kakken, en daarna weer terug in zijn verschoonde ledikant met daarin een anti-decubitusmatras, daarboven een plastic beschermhoes, twee moltons een onderlaken, en een dekbed in een dekbedhoes. Hij krijgt elke dag van mij een schoon kussensloop

Ik doe de was voor hem. Ik lucht de kamer. Verzorg zijn voeten, de schimmelinfecties tussen de tenen. De kalknagels laat ik aan de pedicure. Ik was het kolossale lijf, met twee badlakens op het bed en het bed op steeds verstelbare hoogten . Verwijder stront tussen de billen, het zweet tussen de liezen. Ik behandel plekken met lanette-zalf of talkpoeder. Ik poets zijn tanden. Ik scheer zijn kop. Zodat hij er netjes bij kan zitten. Maar zijn hoofd hangt in de stoel naar beneden. Ik probeer hem zo goed mogelijk zijn medicatie toe te dienen.

Ik kam zijn haren en zet het in de gel.  Rijdt ( duw!) met hem de stoepen op en af naar de kapper

Ik zet de rolstoel op de oplader, haal hem eruit. Verwijderen het vuil uit de anti-decubituszitting van zijn rolstoel. Ik zorg dat reparaties aan de rolstoel doorgegeven worden aan Welzorg.  Ik manoeuvreer hem met een tillift op een badbrancard. Ik wurm me langs smalle ruimtes omdat de toestellen veel plaats in beslag nemen.  Gooi het afval weg, de rubberhandschoenen en de plastic schorten, de resten eten die op de grond zijn gevallen. De beschermhoesjes voor mijn schoenen maak ik schoon.

Dankbaar werk? Ik zie niets dat ik kan uitleggen als een dankbare blik. Of een tevreden lach.

Binnenkort viert hij zijn 63^e verjaardag. Dan wordt er voor hem gezongen: ‘Lang zal hij leven!’Maar of ík het nog lang volhoud, dat weet ik niet"

Ook Bowie

Ik wil van Bowie nog een nummer plaatsen. Niet het meest gangbare. Niet het meest bekende. Maar voor mij een fascinerend nummer, dat je met een behoorlijk volume met de koptelefoon op moet luisteren,

Het heet Neuköln.  Een instrumentaal nummer van het album 'Heroes' De stem is de stem van de saxofoon, bespeeld door Bowie, die daarmee een hartverscheurend verhaal vertelt dat  me ontroerd.Valse noten die z'n uitwerking op mij hebben, want ze vertegenwoordigen voor mij de scheuren en barsten van een triest leven De sinistere eenzame sfeer die in het begin neergezet wordt bezorgt me rillingen. Geen vrolijk nummer, dat zal duidelijk zijn, En: het zegt je alles of niets.

op zoek naar jezelf

Ik ga op zoek naar mezelf.

Ha, daar ben ik al. ( dat is snel!)  In de spiegel.

Daarin zie ik mijn verschijning. Mijn voorkomen.

Ik kijk in mijn ogen. Daar zit 'mezelf' misschien in.

Als ik ergens zit, dan zal het daar zijn

Maar nee, in die zogenaamde spiegels van de ziel

kan ik zoeken wat ik wil.

Maar

Ik ben natuurlijk niet mijn ogen.

Dan zou ik blinden te kort doen.

Mensen die zichzelf zoeken, kijken niet in de spiegel,

Die gaan weg. Op reis. Met weinig middelen op pad. Bijvoorbeeld een pelgrimstocht houden.

Back to  basic. Rechterbeen voor het linkerbeen zetten. En dan het linker weer voor het rechter. Een hele tijd achter elkaar. Hoe eenvoudig kan het zijn?

Alles wat je nodig hebt past in je rugzak.

Over paden, over heuvels, langs bergtoppen.

Kijk de pelgrim gaan. Komt met elke stap dichter bij zichzelf,

en kijk….Daar aan de andere kant van de heuvel komen ook wandelaars. Een heleboel.

Ook pelgrimgangers?

Nee. Zij noemen zichzelf refugees.

Die mensen zijn helemaal niet bezig  zichzelf te vinden, ze zoeken  een plaats  waar ze kunnen blijven en veilig zijn.  Ze hopen op een plek  om te leven en te werken aan de overkant van het Kanaal

De pelgrim ziet en luistert.

Eerst had hij  zichzelf wijsgemaakt dat hij zo basic bezig was. Hij had voor zijn gevoel afgezien toen hij laatst een dag door de regen had gelopen over een modderig  pad. 

Zie de stoet refugees gaan. Kinderen. Kapotte schoenen. Vette haren. Besmeurde kleren.  Ze hebben geen Nordic walking stokken bij zich zoals hij. Wel smartphones. Degelijke tassen ook soms. Ze zijn misschien niet eens zo arm.

Gesprekken over  ‘jezelf vinden’ zijn er niet bij. Dat komt niet bij ze op.  

En de pelgrim? Het leek hem plots ook niet meer zo belangrijk.

...en gelukkig is er kunst

Zoals: Kunst in schilderijen. Ontwerpen. Zoals deze drie van Kemp

                               recognition

                   

                           

                               communi-que





                           centrifuge

Petrus, walking away from me

De laatste X-factor

‘zegt U Petrus? Wat ik gedaan heb met m’n tijd?

Nou, gewoon.  Beetje leven hè?  Huisje boompje beestje, vakantietje.
Vrouw, kinderen genieten. Beetje werken, lekker eten. Drinken. TV gekeken, achter de computer gezeten. Klussen uitgesteld.

Verder veel in het huishouden enzo. Hoezo?

…ja…ook wel gedaan…God  geëerd.  Niet zo heel erg direct misschien, maar altijd wel respect gehad voor Zijn schepping hoor. Zeker, ja!. Genóten hebben we.  Van Zijn schepping.  Mooie natuurwandelingen, dat we tegen elkaar zeiden: wat is het hier schitterend! Geen wikkeltje, geen papiertje gooiden we op de grond. Uit respect! En Petrus, ik kan je niet vertellen hoe ik van het licht heb genoten. Jakobsladders langs zilveromrande wolken. De zilveren schitteringen op golvend zeewater. Ja, dan dacht ik ook wel: Tjeesz!! Die God!  Verzin het maar eens!  Op vakanties gingen we ook vaak kerken bekijken trouwens, nu je het toch over God hebt. Ál die basiliquen die wij ingegaan zijn!!!

Bidden en danken? Ja….zijn die niet aangekomen dan? Hoe vaak ik wel niet gedankt heb dat ik in Nederland woonde, met zijn betweterige zeurende verwende bevolking, je wilt het niet wéten!  Want stel je voor dat je in Syrie zou wonen, of in Libie. Of tussen de Tutsi’s.  Nee, daar ben ik echt heel heel erg dankbaar voor geweest al die tijd. Ik dank dan niet zo hardop, maar God kent me toch!  Die weet dat wel! Die kijkt Almachtig in mijn hoofd en ziet al mijn goede gedachte’s toch? Misschien heeft hij ze er zelf wel ingelegd.

En ik heb naar mensen geluisterd, en ik heb ze laten lachen! Blij gemaakt Petrus!

En er waren van die vrijpartijen Petrus.  Vrijpartijen die met kop en schouders boven de rest uitstaken. Weet je wel? Nee dat weet je niet natuurlijk . Waarvan er zeker op gevorderde leeftijd  niet véél zijn. Enkele per jaar. Als je mazzel hebt!  Dat je bezweet en he-le-maal bevredigd  na de daad op de kussens neervalt in een opperste staat van liefde en geluk…hoor je wat ik zeg Petrus? In opperste staat van liefde en geluk? En dat omschreven we dan naar elkaar toe als : Goddelijk!!

Goddelijk besef is er wel dus

Ook als ik een sappige sinaasappel at bijvoorbeeld. Dan zei ik tegen de kinderen:  Kijk kinderen, die sinaasappel is voor mij het bewijs dat God bestaat.  Zulk sappig fruit aan een boom. Je kunt het zo plukken. Wie verzint dat? Met die sappen en vezels er in, die zo goed voor je zijn? Dat dat zo kan groeien, dat ALLES zo kan groeien bloeien en bestaan en doorgaan.  Het is toch eigenlijk een wonder? De geboorte van alle schepselen? Mensen zeggen het ook vaak bij de geboorte van een baby'tje: het is een wonder!!!

Maar, ben ik nu dóór Petrus? Doe je nu open of niet? Ja toch? Ik heb ook voor gehandicapten gewerkt Petrus. Lichamelijk gehandicapten. Geestelijk gehandicapten. Autisten. Voor  m’n naasten ook gezorgd toch? Ok, was niet altijd even attent...ik erken tekortkomingen! Natuuuurlijk....

Ik heb toch ook wel gedeeld Petrus? Rondjes in de kroeg vroeger. Ik heb toch ook wel es wat gegeven? Al die girootjes voor goede doelen…?  Ik heb toch geprobeerd een beetje naar de 10 geboden van Moos te leven?

Ja, ik kan niet ALLES natuurlijk. Ben geen robot 

Hee, Peet? Dat begrijp je toch? Doe nou open joh…

Gelukkig is er humor...

Tijd voor weer wat humor op dit blog. We moeten niet al te veel gaan sombermansen en zeuren, want er zijn al Nederlanders genoeg!

Stoer 2016 in

Zelf maak ik ze niet meer,maar voor een ieder die het wel doet:
succes met de goede voornemens!

Davincini , bericht 1157

Ik ben 55 plus en ik zeg niet dat vroeger alles beter was,

Maar voor VEEL dingen geldt dat wel. Voor mij.

We gaan ervan uit dat gemak de mens dient. Daarom is er, en wordt er nog steeds  gefocust op efficiency: Hoe kunnen we het makkelijker maken voor de mens? (Daarnaast natuurlijk, hoe kunnen we zorgen dat hij dingen blijft kopen?) Hoe kunnen we zorgen dat hij het gevoel krijgt dat hij het door zijn aanschaf minder druk krijgt?

Hij moet om te beginnen zich niet van A naar B hoeven te verplaatsen met de benenwagen. Hij moet zich zelf kunnen vervoeren. Als het even kan met de auto. Fijn voor de mens, goed voor het land, want handel!   Hij moet alles kunnen kopen wat in hem opkomt.

Hij moet niet zelf de was gaan doen. Daar moet een machine voor komen. En ook een machine om de was te drogen. En een machine om de afwas te doen. De garagedeuren moeten automatisch open kunnen gaan. Het is ook fijn om bij kou in een voorverwarmd huis te komen. Heerlijk om TV te kunnen kijken, radio te kunnen luisteren.  Makkelijk om snel je haar te kunnen drogen. Snel informatie te vinden en te kunnen delen.  Contact te kunnen onderhouden met een ieder.

Het kan allemaal, en reken maar dat deze jongen daar ook van kan genieten. Los van de vraag of dat we er werkelijk wat mee opschieten…

Waar geniet ik NIET van? Wat was vroeger dan beter?

Ten eerste moet de marktwerking in een aantal sectoren meteen worden stopgezet omdat zo langzamerhand bewezen is dat ze de consument totaal niet dienen.  Het beoogde doel van de marktwerking was dat de consument zou kunnen kiezen uit geleverde diensten en producten. De bedrijven zouden dan moeten concurreren en daar zou dan prijstechnisch gezien de consument van profiteren.

Nou, dat is niet zo. U en ik bevinden zich in een moeras tussen onontwarbare kluwen van glibberige luchtwortels .Waar het gaat om levering van energie, vervoer,postverkeer, telefonie, en vooral de zorg.

Weg dus met de marktwerking in die sectoren!  We hadden er sowieso niet om gevraagd!! We hebben het ons in de maag laten splitsen!

Terug met de staatsbedrijven. Die liepen!! Die waren duidelijk en overzichtelijk. De PTT, de NS. (Als Staatsbedrijf aanzienlijk minder last van weersomstandigheden!) . En vooral de zorg. Wat zijn we bezig om er DAAR een zooitje van te maken.

En dan 2: Terug met de menselijkheid! Met echte service!. Geen automaten maar mensen achter loketten. Geen bandjes maar echte mensen aan de telefoon! Geen wachtmuziekjes, maar voldoende mensen om je fatsoenlijk te beantwoorden. HET IS NIET fatsoenlijk om bellende klanten te woord te laten staan door een computer. Dat is beledigend en minachtend!! Daarna kan er überhaupt van service dus geen sprake meer zijn!. Wat MIJ betreft!

Ik wil een nieuwe Revolutie. Help mensen aan het werk. Bemand de loketten weer! Weg met de keuzemenu’s! Laat er weer mensen zijn die je kunnen beantwoorden!

Nooit eerder voelde ik me als mens zo een onbeduidend en gebrandmerkt schaap als in het laatste jaar. Dat heeft een boel oorzaken. Die heb ik hierboven LANG niet allemaal aangestipt.  Ik denk het wel te kunnen scharen onder de noemer en het kwaad waarmee het begon: Ontmenselijkheid! Mensen zijn niet langer mensen van vlees en bloed, maar nummers, produktie-eenheden, consumenten en lastenposten 

Verder staan er  teveel malloten achter het roer die van ons prachtige land een bananenrepubliek maken!!

Of het goed met mij gaat? Met mijn kop in het zand wel hoor! Prima!

Radiohead - Pyramid Song

Geen nummer dat zo triest begint als dit nummer en me dan ook onmiddellijk ontroerd.Misschien niet toepasselijk om mee te beginnen in dit nieuwe jaar. Maar de regel in het nummer, waarmee het ook eindigt: 'Nothing to fear. nothing to doubt' stemt dan weer hoopvol.
Gelukkig Nieuwjaar!!!