verwachtingen

Wanneer het Nederlands elftal straks moe na de gewonnen finale in ons land terugkeert gaan we ze feestelijk onthalen. We gaan straten, pleinen en ook alles binnenskamers oranje versieren! Wat? We beginnen alvast, want we winnen TOCH! Fabriceer ze maar, al die oranje vlaggen en shirts en gadgets en alles - komt wel goed. We versieren al voor we gaan beginnen!! We worden kampioen!!
Tuurlijk...
 De kouwe drukte rondom het Nederlands voetbalelftal en en de Nederlandse inzending voor het songfestival beginnen wat dat betreft  steeds meer gelijkenissen te vertonen.

Maar er zit nogal wat verschil in de verwachtingen. Zo blijkt maar weer.
Een verschil tussen utopisch heroïsch, en realistisch  matig
Want In plaats van eindeloze slowmo heroieke beelden van scorende Hollanders, die buitelend over elkaar heenrollen, zien we de komende jaren slechts een enkele keer beelden van onze Nederlandse keeper, die verslagen achter zich kijkt, en we zien oranjehemden die 'verbijsterd' naar hun hoofd grijpen, e.e.a dramatisch muzikaal ondersteund met de meest trieste uitvoering van het 'adagio for strings' van Samuel Barber.

Zou het in huize van Persie, of in Huize van Bommel of Schneider ook oranje versierd zijn?
Dan kunnen ze bij thuiskomst de vlaggen weer binnen halen.
Of laten binnenhalen, want immers: Rijk genoeg!

Maar er zal wel niks hangen bij hun thuis.
'Nee joh, oranje...daar heb ik nix mee'

Het verschil in verwachtingen is misschien wel duidelijk in onderstaande prenten: