I, pet goat

geplukt van www.flabber.nl Als onderschrift stond er bij:
 'De prachtige maar bizarre maatschappij-, politiek- en religiekritische animatieshort 'I, pet goat' komt waarschijnlijk helemaal tot zijn recht als je 'm knetterstoned of trippend bekijkt'.


En dat is denk ik ook zo. 

Jarenlang geflest

Voor wie het nog niet wist, het volgende artikel:

Mineraalwater bevat weinig mineralen

BAARN - Water uit een flesje bevat minder vaak mineralen dan gedacht wordt, soms zelfs minder dan water uit de kraan. Bovendien kunnen in flessenwater ongezonde kiemen voorkomen. Dit blijkt uit een onderzoek van Stiftung Warentest, een onafhankelijk, Duits testinstituut.

Het testinstituut onderzocht 29 merken mineraalwater zonder koolzuur in Duitsland. Twee derde bleek 'weinig tot zeer weinig' minerale stoffen te bevatten. Zo zat er te weinig calcium in om iets te betekenen voor de botten en te weinig magnesium waar de spieren iets aan hebben. Twee watertjes van supermarkt Lidl bevatten zelfs minder mineralen dan het kraanwater van grote steden als Berlijn, Hamburg of Keulen.

​Kiemen

Bij twaalf merken, onder andere bij Evian, troffen de onderzoekers kiemen aan in het water. Strikt genomen zouden deze watertjes gekookt moeten worden voordat ze geschikt zijn voor baby's, ouderen en zieke mensen. In zes waters vonden ze acetylaldehyde. Deze stof komt vanuit het kunstof flesje in het water, waardoor het water minder lekker smaakt. Mineraalwater heeft een gezond imago, maar je kunt dus net zo goed leidingwater drinken.

Door: Jolanda Niemantsverdriet

Bronnen: Volkskrant, Stiftung Warentest

Vakantie 2012 ( voorpret)

Godgloeiende!.........

Uuuuren.  UUUURen!!had hij achter zijn laptop gezeten.

Zoooo makkelijk, dat internet…..

Dat klopt!

Maar NIET als je een vakantie wilt boeken! En Gert heet!!

Gert wilde niet met de crvn op vakantie.  Lezers van dit blog weten dat. En bovendien, had de familie uitgevogeld:  Goedkoop is dat kamperen in het hoogseizoen niet meer. ' Voor hetzelfde geld zitten we lekker in een huisje'. Gert had niets meer met de crvn.

Hoe vaak had hij het niet gezegd?

Maar nu moest hij het waarmaken. Dat hij wel even iets anders boeken zou voor het zelfde geld!!

En de laptop draaide overuren en Gert zocht op ‘huisjes Italië’, ‘huisje Dolomieten’ Cheaptickets.nl, Budgettravel, Mediatravel, Arke,  Neckerman, Ryanair, Marktplaats, Vakantieveilingen. Enzovoorts PUNT EN EL. En telkens als hij dacht: WOOW!! Dan bleek achteraf de prijs niet voor vier personen, maar voor 1, of dan ging het hier niet om de weekprijs, maar om de dagprijs, of kwamen er behoorlijke toeslagen bij wanneer je met meer dan twee personen ging.

Het eindeloze zoeken resulteerde tot een aangeslagen  Gert, die gaandeweg het proces zijn wensen al bijgeschaafd had ( ‘Goed, dan gaan we geen drie weken, dan gaan we er twee’ )

Wil je graag genaaid worden? Zoek dan een huisje in het hoogseizoen!

Dat is de boodschap die uiteindelijk  in het hoofd van een inmiddels  ontmoedigde Gert bleef hangen, en hem vermoeid deed mompelen: ‘Dn mtn w tch mr mt d crvn………want thuis blijven was geen optie.

‘Dn mten w tch mr mt de crvn?’ zei zijn vrouw.

‘JA! DAN MOETEN WE GEWOON MAAR MET DE KERRE! KERRE… KERRE’ Gert kon het woord zijn strot niet meer uit krijgen.

En zo reed Gert met zijn vrouw naar de stalling, een kilometer of 8 verderop. De enige die echt blij was, was de trekhaak. Die zou eindelijk weer es wat te doen krijgen.

De stalling was een schuur. Een schuur met daarin nóg een crvn, die eerst naar buiten getrokken diende te worden,  en verder een heeeeleboel vuilnis of vuilnisachtige spulletjes. Dozen, planken, rollen papier, stoffige zooi, oud speelgoed, schoeisel. En tussen dit alles het Kroonjuweel  van deze serieuze concurrent van de gemeentelijke vuilstort: Hun crvn. Ondefinieerbaar kleurtje met zwarte spikkels en vegen. Wielen eronder. ( die bandjes…)

Hoe kregen ze dat die schuur uitgereden? Hij stond helemaal tussen de troep ingebouwd in een smalle zijvleugel van de schuur. Er was maar weinig fantasie voor nodig om in gedachten het deurtje van de crvn open te zien piepen om er een haveloze zwerver  uit naar buiten te zien strompelen die er al maanden in gebivakkeerd had.

Met vereende krachten lukte het de sleurhut naar buiten te manoeuvreren, en het aan te koppelen. Een schuurdeur bleef ternauwernood bij deze actie gespaard. Maar e.e.a. had wel een lichte paniekgolf veroorzaakt.

Bij Gerts hoekwoning werd de crvn afgekoppeld, en het deurtje van het onderkomen geopend. Onderdelen van het apparaat dat in koude uren ( of dagen) het onderkomen diende te verwarmen lagen  los op de vloer.

Nostalgische gevoelens wilden niet meteen opborrelen. Doe maar weer dicht dat ding, we gaan er wel weer aan wennen. Een peptalk-brainwash deed een eerste poging:  ‘ Dit jaar zal je zien, wordt alles beter met de crvn. Andere bestemmingen, andere routes, mooi weer. Toch LEUheuk!!’

Het deurtje van de crvn ging niet meer dicht. Iets met het slot. Gert heeft iets met sloten tegenwoordig..er zat geen beweging in.

Shit!

Heftiger dan ooit tevoren zagen we Gert even later achter zijn laptop zitten.  Is er nou ECHT niks anders? Een huisje in Frankrijk??Een hutje op de hei? Zoeken!!En vinden!! punt nl!

( wordt vervolgd)

Where the hell is Matt in 2012

11 april 2009 heb ik op dit blog  een filmpje geplaatst van Matt. Matt reist de hele wereld over, en laat zich ook overal filmen met een dansje. Die gast is daar nog steeds mee bezig. Steeds meer mensen kennen hem en doen ook mee met zijn fratsen. Ik vind dat leuk. het liedje wat gebruikt wordt vind ik niet bijzonder, maar de lol die van alles afstraalt wordt er niet minder op.

nieuw slot

Gert heeft een nieuw slot op de buitendeur.

Gekocht bij een bouwmarkt.

Het is veiliger dan hij dacht. Dan hij wist.

Er blijkt nu zelfs een veiligheidspalletje op te zitten. Een schuifje dat je omhoog en omlaag kunt doen.

Is het omhoog, dan is het slot geblokkeerd en zit er geen beweging in.

Het slot was, een kleine twee weken nadat het gemonteerd was, geblokkeerd. Dat euvel had de zich opwindende Gert al eerder bij de hand gehad – toen was er intern in het slot iets niet goed geweest. Gert wist niets van een palletje.

Verdorie!

Verhagen bellen, de monteur!  Die deur moet toch OPEN kunnen...

Dezelfde avond  kwam de besnorde monteur  langs. ‘ Kijk’ zei hij,’ er zit hier een veiligheidsvergrendeling’

‘meneertje…’ hij zei het niet ‘meneertje..’ maar dat maakte ook eigenlijk niet meer uit.

Gert zag hoe de grond zich niet onder zijn voeten opende zoals hij snel had gehoopt, en stond hoe dan ook weer eens in z’n genadeloze hemd. Dat gerafelde kledingstuk waar hij nooit helemaal vanaf zal komen’.

‘Nou..’ zei hij tegen de gewiekste (‘dat is dan 50 euro..’):  monteur:  ‘kunnen jullie vanavond weer goed lachen..’

Daarna heeft Gert zijn best gedaan om het voorval, net als al die andere tientallen stupide voorvallen, uit z’n hoofd te bannen.

Zennnn

verwachtingen

Wanneer het Nederlands elftal straks moe na de gewonnen finale in ons land terugkeert gaan we ze feestelijk onthalen. We gaan straten, pleinen en ook alles binnenskamers oranje versieren! Wat? We beginnen alvast, want we winnen TOCH! Fabriceer ze maar, al die oranje vlaggen en shirts en gadgets en alles - komt wel goed. We versieren al voor we gaan beginnen!! We worden kampioen!!
Tuurlijk...
 De kouwe drukte rondom het Nederlands voetbalelftal en en de Nederlandse inzending voor het songfestival beginnen wat dat betreft  steeds meer gelijkenissen te vertonen.

Maar er zit nogal wat verschil in de verwachtingen. Zo blijkt maar weer.
Een verschil tussen utopisch heroïsch, en realistisch  matig
Want In plaats van eindeloze slowmo heroieke beelden van scorende Hollanders, die buitelend over elkaar heenrollen, zien we de komende jaren slechts een enkele keer beelden van onze Nederlandse keeper, die verslagen achter zich kijkt, en we zien oranjehemden die 'verbijsterd' naar hun hoofd grijpen, e.e.a dramatisch muzikaal ondersteund met de meest trieste uitvoering van het 'adagio for strings' van Samuel Barber.

Zou het in huize van Persie, of in Huize van Bommel of Schneider ook oranje versierd zijn?
Dan kunnen ze bij thuiskomst de vlaggen weer binnen halen.
Of laten binnenhalen, want immers: Rijk genoeg!

Maar er zal wel niks hangen bij hun thuis.
'Nee joh, oranje...daar heb ik nix mee'

Het verschil in verwachtingen is misschien wel duidelijk in onderstaande prenten:

 

dikzak

‘Oh nee hè’, klonk  zijn dochter die ochtend verdrietig: ‘Hij is weg…..’

Dikzak, de dwerghamster zat niet meer in zijn bak. 

Het ondernemende diertje had zich over de rand van de bak weten te werken via het hamsterhuisje dat in de bak stond.  

Ongerust keek ze rond in de woonkamer. Het beestje zal waarschijnlijk  van grote hoogte ( 1 meter 20 is heel hoog voor een dwerghamster)  gevallen zijn.  Zou het nog leven?

Ze speurden met een zaklantaarn onder kasten stoelen en banken.

Nix….

’Naahouw!’ klonk het 14 jarige meisje  ongerust en zeurderig. Maar ze kon niet langer zoeken. Ze moest met haar roze fiets naar school.

Gert zette een bakje voer neer op de grond, een stukje brood, en een zacht dekentje. Hamsters vinden het lekker om in iets zachts weg te kunnen kruipen, wist Gert.

Daarna naar de supermarkt.

Toen hij met een afgeladen winkelkarretje stond te wachten bij een kassa  kreeg ie een berichtje van haar. ‘Al gevonden?’

Thuis borg hij de boodschappen op, toen hij ervoer hoe een combinatie van te weinig slaap en te veel  witte wijn van de vorige avond zijn energiepeil omlaag sabelde.  

Hamsters zijn knaagdieren, en dat was  precies het geluid dat hij plots hoorde: knagen. Onder de bank zat het diertje in het stof te bijten. Gert zag het zitten. Gelukkig, Dikzak was niet dood. Hij sloot de deur naar de gang, zodat het diertje niet de kamer uit zou kunnen, en SMS-te naar de verzorgster: ‘Gevonden’

Maar dat bleek voorbarig.

Want toen Gert wederom onder de bank keek met de bedoeling het te lokken zag hij het diertje niet meer, maar Gert dacht, die komt wel weer op de proppen. Gewoon, geen muziek aan doen! Als het stil is in huis, zou hij hem zo wel weer horen knagen of tippelen.

Zelf ging hij op de bank liggen.  Zijn tekort aan slaap compenseren, even toegeven aan de wens van zijn lichaam..

De hamster liet zich echter  niet meer horen.

Maar vader lag niet lekker: ‘ Het is toch veel te koud op die kale vloer?’ dacht hij : ‘ Ik moet hem gaan zoeken, anders gaat ie straks alsnog dood, en dan heb ik mijn dochter blij gemaakt  met een dode mus  voor niets met mijn SMSje!!

De speurtocht leverde succes op.  Staand op een trapje, om van boven af achter een kast naar beneden te kunnen kijken, zag  Gert  in het licht van de zaklantaarn in een uiterst hoekje de hamster  zitten. Bang leek ie.

Om bij Dikzak te komen, moesten enkele kasten verschoven worden,  analyseerde Gert de situatie. Er moesten elektriciteitssnoeren ontkoppelt worden, en  er dienden zaken uit de kasten worden verwijderd om het verschuiven van de meubels mogelijk te maken.
Goed, aan de slag!

Daar ging wat verkeerd! Bij een verkeerde schuifbeweging vielen er mappen op te grond, en boeken, en nog wat klein grut. Gert vloekte.

Kasten verschuiven is nooit goed voor kasten. Zeker niet voor IKEA kasten, en om dat soort type ging het hier.

5 minuten later zien wij het volgende: Tussen planken, hardboard, een trapje, dvd’s, mappen, een omgevallen lamp, een voer- en een drinkbakje, een dekentje,  een printer,  en  allerlei rommel zien we Gert, met z’n knieën op  vuil laminaat, en op z’n hand een klein doodsbang dwerghamstertje.  

Hij voelde zich een redder, en zijn vermoeidheid verdween even snel als het gekomen was. De overwinnaars- SMS ging de deur uit naar zijn dochter die hem thuis dolgelukkig zou huggen en zeggen dat hij toch de allerbeste vader van de wereld was.

Dag welbesteed!

pomme en kelly

Ook al voel ik me eens wat minder, dit is een filmpje waar ik toch altijd weer een glimlach bij krijg.
Lipdubbing Aretha Franklin: Respect

geheugen

Een gedicht van Annie MG Schmidt komt in mijn hoofd  voorbij wanneer ik naar buiten kijk. Het gaat over regen.

‘Regen regen kom je weer?’  heet het. Het is één van de weinige gedichtjes die niet op muziek staan en ik toch heb onthouden.

Geloof ik. Want wat je meent onthouden te hebben kan afwijken van de werkelijkheid, mocht ik al vaker ervaren.

Tot mijn leedwezen.  Ik heb al te maken met een half afgebouwd geheugencentrum ( te vroeg was er in mijn leven alcohol in het spel), en ALS ik dan iets meen onthouden te hebben,  en het blijkt niet te kunnen of te kloppen, dan is dat weer een teleurstelling.  Want wat er nog aan geheugen over is... er blijkt niet op gebouwd te kunnen worden.

Dementie en alzheimer gaan in de toekomst waarschijnlijk een grote rol in mijn leven spelen. Met zo’n half afgebouwd centrum ben ik vast een makkelijke prooi.

Ik doneer me dan ook wezenloos aan  stichtingen die zulke aandoeningen te lijf gaan. Misschien dat er uit onderzoek een middel gevonden wordt om hr. Alzheimer buiten de deur te houden of weg te sturen.

Ik hoop het. Dat ze ook voor mij op tijd zijn.

Een gedicht van Annie MG Schmidt komt in mijn hoofd voorbij wanneer ik naar buiten kijk. Het gaat over regen.

‘Regen regen, kom je weer?’ heet het. Het is één van de weinige gedichtjes die niet op muziek staan en ik toch heb onthouden.

intussen in Rusland

Russische tegenligger | Flabber

Een autosnelweg in Rusland. Waaraan kun je zien dat het Rusland is? Kijk even en je weet het.

Bij de oogarts

Wachten is normaal. Dat weet je, in een ziekenhuis.

Maar de duur ervan viel me mee.

Een struise blondine in het wit  riep mijn naam.

Ik liep achter haar aan naar een klein kamertje, waar mijn ogen gemeten zouden worden.

Ze zei: ‘Gaat U maar lekker zitten’

Lekker zitten? Zo lekker een beetje achterover, een beetje lui, languit, benen lekker gestrekt naar voren, handjes relaxt gevouwen over de buik, en dat jij me dan wat lekkers brengt, zo lekker?

‘Leg Uw kin maar even lekker daarop’

Tot zover het lekker zitten dus. Nou moest ik mijn kin ergens LEKKER op leggen? Tsjonge jonge! Wat ligt mijn kin lekker zeg, op dat kinnenbakje, waar kan ik die kopen, struise blondine? Ik wil er thuis ook één. Maar dan liever een blauwe, en eentje die wat zachter aanvoelt.

Mijn ogen werden gemeten. Een ander apparaat kon onmiddellijk een diagnose geven over de oogdruk.

Daarna zei ze:’ Nu mag U in die mooie stoel gaan zitten ’

 Ik zag geen mooie stoel. Ik zag een wat plomp uitgevallen neplederen bureaustoel. ‘Die?! Ah joh…die kun je niet mooi vinden’

In de mooie stoel gezeten moest ik zeggen of ik letters kon herkennen die verderop geprojecteerd werden, en later naar boven kijken. Ik kreeg   druppels in het oog.   Ze had het niet over lekkere druppels. Gelukkig.

We wisselden enkele opmerkingen over de crisis. Zij zag een grotere kloof tussen rijk en arm. En de armen gingen allemaal nu aan het junkfood, en dan daarna een toename van hart- en vaatziekten en suiker en zo meer.

‘Dan heb jij in ieder geval werk,  in de gezondheidszorg’ zei ik

Maar dat werken verdiende slecht, vond ze.

Ik dacht: ‘ben jij niet gewoon een zeikwijf?’

Met grote pupillen mocht ik gaan zitten in een wachtgang, waar medewerkers van het ziekenhuis heen en weer liepen naar kamertjes achter deuren, nagekeken door ons wachtenden, die aan ‘ arts en auto’ geen boodschap hadden. Het wachten was nu op dr Flipse. Die zou mijn ogen verder onderzoeken.

Flipse keek  in zijn donkere onderzoekskamer met een lampje in mijn ogen en constateerde blepharitis.

Dus..

-Geen lekkere of mooie bepharitis dokter?

- Nee, maar je zit er wel mooi mee.

Buiten gaf het daglicht een aanslag op mijn vizier, en ik fietste met vrijwel gesloten ogen naar huis.

David Gilmour

Pfoe!! Wat een schitterende uitvoering van het nummer dat me al het hele leven vergezeld, dat ik al honderden keren heb gehoord en me nooit is gaan vervelen. Ik heb het op vinyl, op cassette, op CD.' Echoes' van Pink Floyd. Nu uitgevoerd door David Gilmour. En wat is ie goed, de gitarist van de Floyd. En dat terwijl ik steeds de bassist Roger Waters heb gevolgd, en ik heb geloofd dat hij de enige was die recht had op de Floyd erfenis. Maar die Gilmour, wat een gitaarspeler, en wat een stem nog.Het hele concert vanuit de Albert Hall is te bekijken op YouTube. Ga ik nog zeker doen.
Het tweede lange muziekstuk van Pink Floyd op dit blog, kort na Atom Heart Mother, is dus Echoes. Mijn Echoes kan ik wel zeggen.