Maar Gert is niet gek….hij laat zich niet Zomaar dood verklaren?.
Gert is geslepen en gedreven genoeg om zichzelf grandioos dwars te zitten, dat weten jullie wel. Het zichzelf ondermijnen is wellicht Gerts sterkste kant. Zijn moeilijkst uit te roeien eigenschap.
Zwakke plek, zijn onderrug.
Veel te lang had hij ze als verzorger ook gesjouwd. Als baby’s hadden ze in zijn armen gelegen onderweg van bed naar badbrancard, van rolstoel naar bed, naar toilet. De toneelspeelster, de meester in de theologie, de ambtenaar. Carel, Roelofje, Truus, Wim, Marga, Diane, Wim, en al die anderen die met spierziekten, polio, MS, dwarslaesie, en andere bewegingsbeperkende narigheid te maken hadden.
Vlug willen werken hè? Een tillift gebruiken duurde Gert veel te lang. Hij deed het wel even.
‘Kom op, ik zet je zó wel even in je rolstoel.’
En wat gebeurde er in een mooi vrij weekend na een paar uurtjes werken thuis in de achtertuin? Het sjouwen zagen, hakken en spitten hadden zijn onderrug weer gevoelig gemaakt, en toen hij ingefluisterd kreeg eigenwijs tegen een verstandig advies in, de zware wortel van een vuurdoorn uit de grond te rukken gaf zijn rug er uiteindelijk de brui aan. De vuurdoorn was er uit, en Gert? Gert had gewonnen, maar ook verloren, want rechtop lopen was er vanaf dat moment niet meer bij. De rug strekken bleek bij elke poging die Gert ondernam te pijnlijk.
Door je rug gaan is niet leuk, en het komt zelden goed uit. Nu kwam het ook niet goed uit.
Gert had gesolliciteerd op een naar het leek fijne baan, en was aangenomen, schreef ik al. Wat volgde was nog 1 gesprek met de directeur. Er zou gesproken gaan worden over het contract, het financiële plaatje enz.
Gert zou daar naar toe kunnen gaan. Men zou hem zien aankomen. Voorovergebogen zou hij zich na enige tijd uit zijn auto hijsen. Als een Goblin zou hij zich over het terrein naar de ingang begeven. Als iemand met een volle poepbroek. Hij zou zich aan leuningen moeten vasthouden, met een pijnlijk verwrongen gezicht zou hij moeten gaan zitten en opstaan…kortom, hij zou niet ogen als iemand waartegen zijn nieuwe collega's welgemeend: 'Welcome to the club'zouden zeggen.
Het alternatief was…..niet komen; afbellen.
Maakt óók geen fijne indruk.
Gert besloot daarom binnen 1 dag van zijn rugpijn af te komen. Morgenmiddag zou het gesprek zijn, om 13.00. Dan zou hij NU oefeningen gaan doen. Op de bank: Benen omhoog, knieën omhoog, en bewegen maar. Rondjes draaien. Hij ging de rug afrollen onder een hete douche, en zich laten masseren met balsem.
Toen hij er daarna nog niet was, besloot Gert de volgende ochtend vroeg naar een fysiotherapeut te gaan. Die zouden misschien net de juiste greep weten, om hem van zijn pijn af te kunnen helpen.
Maar er was natuurlijk niet meteen plek….
Gert besloot af te bellen…
‘Het kan gebeuren’ zei de vriendelijke secretaresse van zijn aanstaande werkgever. We maakten een nieuwe afspraak; voor over vier dagen….
( Wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten