Veel Nederlanders droegen afgelopen jaar een balansbandje om hun pols. Goed voor de harmonie in jezelf.
Tuurlijk..
Nu heeft de producent zelf toegegeven dat het geen sier uit maakt of je de bandjes al of niet draagt. Maar wat werkt en wat niet werkt moet niet verteld worden door een producent van die armbandjes. Ook niet door een arts.
De drager van die bandjes. Dat is degene die mag uitmaken of het voor hem of haar helpt.
En als die zegt: Ik heb er baat bij! Dan heeft hij er toch baat bij! Mensen die placebo’s voorgeschreven krijgen op hun klachten hebben er vaak baat bij. Zelfs als ze WETEN dat het placebo’s zijn.
Voor wat betreft oppervlakteklachten , zoals ik dat dan maar even gemakshalve noem, zie je dit fenomeen vaker. Het gaat niet om de bestrijding van serieuze kwalen.
Het is niet het geneesmiddel , het is het hoofd van degene die het slikt. Wanneer er in de hersenen iets wordt geactiveerd dat positief voor je uitwerkt wanneer je een onschuldig pilletje slikt of een bepaald ritueeltje ondergaat dan is daar volgens mij niets mis mee
Heb je een geluksmedaillon, een zuiverend kristal, een beschermende bouddha, een jacobsschelp, een kruisje op je borst, een bandje om je pols, een tulband om je hoofd, een vast ritueel – als je er in geloofd, en je het idee hebt dat het jou helpt, dan werkt dat toch? Voetballers die de gewoonte hebben bepaalde rituelen uit te voeren voor de wedstrijd, weten ook wel dat dit niet echt uit zal maken. Als ze het gedoetje echter overslaan, en ze presteren slecht, zal het daaraan geweten worden. De menselijke geest werkt zoals het werkt. Dat deze geest is te beïnvloeden met je persoonlijke ritueel staat voor mij als een paal boven water.
Dokters zouden hun patiënten wat dat betreft meer serieus moeten nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten