De Kerk is niets voor mij. Niet als instituut tenminste. Wel als gebouw. In het buitenland ( vooral in Frankrijk)kan ik wel eens zo’n gebouw binnen lopen. Een kerk in, of een Kathedraal. Oases van rust en koelte zijn het vaak. Ik kan daar in een grotere stad erg van genieten. De devotie treft me ook wel. De fluisterende stemmen van de aanwezigen, de brandende kaarsjes, de ‘merci a notre-dame’ kaartjes. De gebrandschilderde ramen.
De schilderijen, de beelden, ze boeien me doorgaans niet al te veel. Soms, een gezichtsuitdrukking. Ik let vaak op de gezichtsuitdrukking van Maria. Hoe heilig of hoe menselijk ze afgebeeld is. Maria als de Heilige Maagd. Kindje in haar armen. Het valt me op dat vaak de verhoudingen zoek zijn. Dat zal waarschijnlijk met opzet zo zijn gedaan. Om te benadrukken dat het geen gewoon kindje is dat we hier zien. Dat het een bijzonder kindje is. Jezus, de Heiland; de Verlosser. Denk ik. Ik weet het ook niet. Ik zal het eens opzoeken. Laatst zag ik een schilderij van Maria, dat me trof. Niet eens in de kerk, maar gewoon op het internet. Alweer zag ik hier een Jezus die licht afweek van het gangbare beeld ( hoewel Jezus wel vaker als gezellig dikkerdje is afgebeeld) maar ook Maria was anders.Wat futuristisch, met een kroon op haar hoofd, en met ontblote borst.
Vandaar dat ik het hier neer zet. Het is geschilderd door Fouquet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten