Wakker worden met een kat in je kamer die je tenen heeft opgemerkt. Nee hè, niet weer!. Bij een vorige avond dat hij bij zijn vrienden was blijven slapen , al dik een jaar geleden, was Gert zich ’s morgens vroeg ongans wakker geschrokken van een wild bewegend gewicht, pijnsteken; kattenagels in zijn rechtervoet. Dezelfde kat. Gert herinnerde het zich zodra hij wakker was. De krassen hadden nog weken op zijn voeten gestaan, zijn enkels, zijn onderbenen. Nu was dat beest wéér in de logeerkamer gekomen.. En wéér had hij de tenen van Gert in het oog. De tenen staken onder het laken uit. Het enige laken waar Gert onder sliep nu de zomer ook ’s nachts tropische temperaturen had aangenomen. Gert was ergens wakker van geworden. Van wat? Hij wist het niet. Maar daar was het poesje, de kat, de tijger, het beest, met zijn beloerende, ononderbroken blik Behoedzaam en geruisloos was het dier op bed geklommen, Gerts tenen geen moment uit het oog verliezend. Gert zelf durfde even geen geluid te maken. Het dier maakte zich overduidelijk op voor de aanval. Het schikte zijn achterlijf en spande langzaam de voorpoten. Gert durfde niet te bewegen.
Maar hij ging zich toch niet laten opnaaien door een huiskat, een poesje? Het beste leek te gaan zitten, en hard te roepen: ‘KSSSSST WEG JIJ!’
En net toen hij dat doen wilde, sprong het dier op zijn tenen. Rotbeest!! AAAH Die nagels in zijn voet, Hij schopte en bewoog heftig met zijn been. Kat liet zich niet meteen verjagen, die teen was voor hem, daar wilde hij zich niet snel van af laten brengen, maar uiteindelijk moest hij toch het onderspit delven, en vloog hij de kamer uit, waarvan de deur half open stond, en Gert keek naar zijn voet. Bloed, krassen.
‘Doet ie anders nooit hoor’zeiden zijn vrienden, ‘alleen bij jou.’ Wat moest Gert daar nu weer van denken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten