Vaak wanneer Gert zich zette om te gaan schrijven, en met de pen in de aanslag voor een blanco papier zat, waarop hij de woorden, zinnen, spinsels of zieleroerselen zou schrijven die tesaam een beeld van zijn gedachtengoed weer zouden geven, gebeurde het.
Zijn hoofd werd acuut zo leeg als het papier zelf. Alsof het blanco vel, een zacht kussen, over het ademen van zijn hersenen werd gedrukt, en hem bijna comateus, achterliet, de lege blik op het blanke vel.Zijn pen een leeggespoten fontein. Nog slechts een huls in Gerts handen.
Het enige, eerste en laatste wat hij dan op wilde schrijven, en wat in hem op kwam was ‘KUT’
‘Kutkutkutkutkutkutkutkutkutkutkutkutkutkutkutkutkutkutkutkutkutkutkutkutk’
Overigens: 'gedachtengoed' Je hoort er weinig meer van. Het afgelopen decenium leek het iets exclusiefs voor Pim Fortuyn. Hij had dat, schijnbaar: Een gedachtengoed.
Mooi hoor.Klinkt interessant. Wil ik ook wel. Maar zoiets kun je volgens mij alleen postuum toegewezen krijgen.
Behalve als het het gedachtengoed is van iemand anders. zoals de leden van de LPF indertijd. Die kregen een gedachtengoed bij leven.
Postuum zijn zij hooguit mensen die met het gedachtengoed van Pim Fortuyn opgezadeld hebben gezeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten