Tegen striemende wind in langs zee.
Alleen je schoenen kunnen zien.
afdrukken in
het zand waarover je loopt
worden snel gewist
Alles ruist, suist, bruist, wappert
elke stap is er één
Wanneer het lukt vooruit te kijken
daar een strandpaviljoen
Een enkele wapperende vlag
strak in de wind,
ooit wuifde hij ons vrollijk toe
Het paviljoen,een monument
uit een andere tijd
Een ruïne bijna
Lousche
Geen opmerkingen:
Een reactie posten