om te glimlachen

...en wie wil dat niet? Een keertje lekker glimlachen?
Ik deed het bij de volgende afbeeldingen

een vrolijke visie op de toekomst

Een beetje vertrouwen hebben in de toekomst. Het lijkt vaak erger dan het is

Ik wens ieder een verlicht jaar

De manier waarop het Kerstfeest wordt gevierd is in mijn ogen het tegengestelde van wat het eigenlijk be-oogt.
Heb je even tijd voor een moralistisch praatje?

Nee, daar zit je natuurlijk niet op te wachten. Daar zit anno 2019 helemaal niemand meer op te wachten. Op moralistische praatjes. Of op waarden en normen.
Die zijn....zoooooo jaren 50 vorige eeuw.

Maar omdat ik zo mijn eigen waarden heb zoals iedereen ga ik even lekker de dominee uithangen.
Dag lezer. Dagdag

Ga je restanten van de Kerstmaaltijd maar naar de kliko brengen.
Je verorberde vlees ligt te rotten in je lichaam
Nee. Ik wil niet grof worden.
Past ook niet zo bij de kerstgedachte.
Ieder mag zichzelf zijn en we respecteren elkaar zoals we zijn.
Je hebt hele lieve vreetzakken, sympathieke moordenaars, en mensen die zichzelf zijn zonder dat ze er iets aan kunnen doen.
Hallelujah

Ik wens jullie allemaal een verlicht jaar. Mezelf ook, laat dat een geruststelling zijn. Want ik heb de wijsheid niet in pacht en ik weet dat.
Maar ik weet dat tenminste

Kerst, een feest van soberheid. Even om je heen kijken naar je medemens.  Een feest van de Terugkeer van het Licht. Dankbaarheid.
Niet van schranzen en gewauwel in overdadig geglitter in een driedelig pak en veel te veel drank.

Dat vind ik
Maar wat doe ik?
Weliswaar niet in driedelig pak..en niet in overdadig geglitter?

Ik wou dat ik beter was dan dat.
Ergens

Smakeloos of lekker?

Zal ik over de wereld schrijven? Over mijn enorme vertrouwen in de politiek? In wereldleiders?

Nee hoor, want er verandert niet zoveel
Als puber wist ik al: Machthebbers zijn per definitie niet te vertrouwen. Het is een wet. Waarop uitzonderingen bestaan, natuurlijk!  Die uitzonderingen zijn schaars goed.
Dus.
DE vraag is alleen HOE bont ze het maken. Of hoe zwart, kan ik beter zeggen.

En het volk kan zijn krachten niet meer zo bundelen zoals eerder. Want het volk wordt gecontroleerd. En groeit er een angeltje dan wordt dat geëlimineerd voor het een bedreiging kan vormen voor de leider

Dus ik kan beter schrijven over schommels, lampionnen, sinaasappels, mango's , kunst, liefde, natuur. Dingen waar ik vrolijk van word of die me roeren.

Bijvoorbeeld wat ik laatst hoorde:
Van ene Harriette, met altijd aparte verhalen over haar vakanties in het buitenland:

'Was op vakantie in een leuk hotelachtig dingetje. Moet je ook heengaan als je er bent
'Metoo' heette het. Een F&B appartment
Fuck and Breakfast. Heel goed. Aan te raden. En gratis ook nog. Als je weggaat krijg je een bedrukt T-shirt, waarop staat: I survived Metoo. Leuk hè?"

Heerlijk Smakeloos
Wat fijn dat er tegenwoordig weer heilige huisjes opgetrokken worden waar we tegenaan kunnen schoppen zoals in de jaren zestig.
Homo's gaan van UIT de kast OP de kast.

Wat een heerlijke opluchting  als je weer gewoon kunt zeggen:Ha  Dikke Neger!!  Tegen bijvoorbeeld een gekleurde medemens die volslank is.
Mij mogen ze een Dikke Papzak noemen. Vind ik niet erg. Ga ik niet voor naar de hulpverlener omdat ik 'papzak' genoemd wordt.
Denk ik.
Het is ook maar WIE het zegt, en met welke intentie.

Nee...eerlijk is eerlijk, nu ik er over nadenk: ik zou het Niet leuk vinden als iedereen me opeens Dikke Papzak zou noemen.
Alleen de mensen die me na staan mogen dat in liefde tegen me zeggen zonder dat het me kwalijk raakt.

Vandaag waai ik alle kanten op met mijn schrijfsels

Op het journaal hoorde ik
"Op een gegeven moment ging het mis. Vanaf dat moment was het raak!"

Vooruitgang

Bij  eetgelegenheden op de luchthaven van Newark bij New York staan tafeltjes met een Tablet. Je kunt er behalve er  je bestelling op doen ook het internet mee op en spelletjes spelen. Het is tenhemelschreiend om te zien wat voor een moeite er getroost wordt om elke vorm van menselijk contact uit deze samenleving te weren.

Bij een bestelling ( van bijv een glaasje wijn van 15 dollar!!) kan de bediende verderop achter de balie op een scherm zien wat je besteld hebt. Ook als je ergens anders zou gaan zitten zal de bediende je kunnen traceren, want je boarding-pass moet je aan tafel bij het opgeven van een bestelling scannen en dan ben je zo te achterhalen. Werkelijk geen woord hoef je te spreken tegen de man die het glas wijn geruisloos even later  naast je neer zet.

Ook het betalen doe je via de Tablet. Je bankpas heb je voor de lezer gehouden en het geld is afgeschreven. Niemand hoeft er nog aan te pas te komen.

De schermpjes die op tafel staan zijn zo hoog, dat je er met moeite overheen kunt kijken om te zien wie er tegenover je aan tafel zit.

En je ziet dat soort systemen steeds meer. En als je niet weet hoe het werkt allemaal ben je een sukkeltje.

Dat heet vooruitgang.

Vooruitgang maakt me soms een beetje misselijk.

Een stukje Peru

In de stationshal loop ik ingehouden gehaast in de richting van de bordjes die ik verderop zie hangen. Die met het mannetje en het vrouwtje. Er staan letters onder. Onder het mannetje staat HH. Onder het vrouwtje staat SS.

Iets met Hermanos en Signorita denk ik. We zijn in Peru. Ik spreek geen Spaans, maar ik ken een paar woordjes. Sesamstraat-niveau is nog een doel in de verte.

Er aangekomen zie ik een loket met daarachter een mevrouw met schort. Ik neem een bordje waar met tekst en ernaast een schoteltje. Bij een kat zou je wat melk in het schoteltje gieten, of water. Maar op het bordje staat dat er 0,50 Soldes in moet. Tenminste, als je gebruik wilt maken van het toilet. En dat was wel de opzet. Ik heb 0,50 gepast. Yes!! Ik ben altijd blij dat ik dan gepast geld heb! De vrouw wijst met een korte beweging van haar hoofd met haar kin naar iets achter me. Ik kijk. Er hangt een grote rol toiletpapier. Ik begrijp meteen dat die niet helemaal alleen voor mij bedoeld is, en dat ik geacht wordt er een hoeveelheid van af te nemen waarvan ik denk dat die toereikend zal zijn om me daarmee na mijn behoefte gedaan te hebben te reinigen. Dus, dan maar beter het zekere voor het onzekere nemen, zonder al te inhalig te willen zijn natuurlijk. Want de vrouw met het schort houdt me wellicht in de gaten.

‘Mijn behoefte’ doen. Alsof het de enige behoefte is van de mens. Schijten. Ik heb wel meer behoeftes. Sommige mensen hebben behoefte aan een stiekeme sigaret op het toilet

Sommigen hebben behoefte om even te escapen en even met rust gelaten te worden.

Met het papier in de hand stap ik verder in de wereld van het stationstoilet, dat er overigens proper bij ligt. Naast de toiletpotten een kunststof prullenbakje. Daar moet na afloop het gebruikte toiletpapier in worden gedeponeerd, want het papier in de toiletpot mee laten flushen kan verstopping veroorzaken, en dat wil niemand. Het wil een enkele keer weleens gebeuren dat ik het vergeet, en dat ik het besmeurde papier uit automatisme achter me laat vallen, maar dat heeft tot dusver nog geen nare gevolgen gehad van overlopende toiletpotten en zo meer.

Goed.

We zijn dus in Peru. Dat begreep U al.

3 weekjes Peru. Zuid Amerika.

Waarom zeg ik ‘weekjes’ en geen ‘weken!?’

Omdat drie weken Peru kort is. Het land is groot en er is veel te zien en te doen, en we willen graag niet jakkeren, Daar hebben we een hekel aan: jakkeren. Dat doen we thuis al genoeg.

Peru: Ik ben er niet eerder in dit leven geweest. Het is er nu van gekomen omdat zoonlief een half jaar in Cusco bivakkeert. Hij loopt stage bij een travel- agency. We vonden het leuk en hadden de mogelijkheid om een beeld te krijgen van zijn reilen en zeilen en zijn verblijf daar.

Dat hebben we ook enigszins gekregen. Daarover later. Misschien.

Zoon is tijdens ons bezoek met uitdrogingsverschijnselen in het ziekenhuis beland. Moest aan het infuus en aan het zuurstof. Behulpzame verzorgsters met plastic kapjes over hun zwarte haren kwamen aan zijn bed om hun ding te doen. Witte schorten en outfits zijn kennelijk slechts aan doktoren voorbehouden. Want de verzorgster die naast zijn bed stond droeg een donsjack, en een ander een verschoten roze flanellen blouse.

Een koffiekleurige huid hebben ze, de Peruanen. Een teint die afstak tegen het witte koppie van onze zoon in het ziekenhuisbed . We hoefden ons geen echte zorgen te maken over zijn gezondheid. Het was duidelijk dat hij snel zou herstellen.

Met de taxi naar het ziekenhuis heen-en weer. Die rijden er maar zat. Je hoeft alleen maar je arm op te tillen en er stopt er een. Vaak genoeg wordt er gevraagd of je een taxi wil. Dat wordt gevraagd met een ultra-kort zinnetje door de chauffeurs. Ze roepen het door de open raampjes van de portieren: ‘Hello Taxi!?’

Dit soort zinnetjes zijn niet ongewoon. In Azië zijn we er ook mee doodgegooid.

Hello Massage? Hello photo? Hello souvenirs? Er zijn mensen die de hele dag onvermoeibaar en onvermurwbaar op straten en pleinen met hun koopwaar leuren om die bij toeristen aan de man te brengen. Vrouwen vaak, getooid in traditioneel Peruaanse kledij. Overigens wordt dat niet gedragen omdat het zo aardig is voor de toeristen, maar omdat het er gewoon nog in zit. De gewoonte dat te dragen . Hoe lang nog, kun je je afvragen. In Cusco, een grote stad in Peru, zie je dat de klederdracht vooral door de ouderen wordt gedragen. In kleinere dorpjes zie je ook kinderen die nog traditioneel gekleed gaan.

‘Hello amigo!’begroeten ze me me hier. Dat klinkt grappiger als ‘Hello friend!’

De vliegreis naar Peru was niet rechtstreeks. Natuurlijk was er wel een mogelijkheid om rechtstreeks naar Lima te vliegen vanaf Amsterdam; je doet er dan veel minder lang over, maar je betaalt dan ook bijna twee keer zo veel!. We kozen ervoor te vliegen vanaf Brussel Zaventem ( twee jaar geleden nog het toneel van een ISIS aanslag waarbij 17 doden vielen). Dan met een overstap die in Newark zou zijn. We melden ons bij de maatschappij waarbij we vlogen, United Airlines, maar niet voordat we door een luchthavenbeambte waren ondervraagd. Moest mijn dochter niet naar school? Wat gingen we doen? Waar bleven we dan? Was het druk onderweg?

Gezellig hoor, iemand die zo menselijk en betrokken is bij de passagiers…..maar ik had het idee dat er toch meer aan de hand was. Zij wilde weten of we geen terroristen waren, vermomd als onschuldig lief gezinnetje. Pappa mamma dochter zouden immers ik weet niet wat kunnen doen om de Amerikaanse samenleving onderuit te halen, en dat willen ze niet, die Amerikanen. Die moeten er niet aan denken dat hun hamburger cultuur aangetast zou worden.

Amerikanen….het is dat discriminatie uit den boze is, anders zou ik er graag wat over willen spuien.

Voor we in het vliegtuig zaten waren we dubbel gecheckt, De handbagage was twee maal doorgelicht. De vinger en duimafdrukken waren genomen. De ogen waren gefotografeerd, In het afgesloten hokje was ik gescand op metalen voorwerpen. Als ik geen misdadiger was voelde ik er wel één in me opkomen. Wat ontbrak was de controle met honden. Dat kwam later pas. Op de terugweg.

Wat het idiote is: ik werd gecontroleerd op o.a het dragen van wapens. Maar die hoef ik helemaal niet mee te nemen naar de US. Die kan ik er immers simpel zelf kopen.

In het vliegtuig naar Newark vulde ik het formulier in waarin ik behalve al mijn persoonlijke gegevens ook het adres van mijn eerste overnachting diende te vermelden.

Om over te stappen in de States heb je evengoed een soort visum nodig. Dat heet een ESTA-permit. De overheid ontvangt zo een aardig bedrag van al die mensen die via de Naai Steeds reizen

In het land van de onbegrensde mogelijkheden voelde ik me onbehoorlijk begrensd. Voor wij ons van de luchthaven van Newark in ons vliegtuig naar Lima konden begeven dienden we twee uur lang in de rij te staan eer we door een volgende check van de douane konden. Erger ik me dan? Ja, maar ik probeer het niet te doen. Ik kijk net zo geblaten als als de andere schapen in de rij.

Verder was het goed hoor, het vliegen.

Nou ja?

Het eten was goed. En de on-line melding die we hadden gedaan dat onze dochter een vegetarische maaltijd wenste was werkelijk doorgekomen.

Leuk man. Dat sommige dingen werken!

Het schermpje dat we voor ons hadden liet ons vluchtgegevens zien. Bovendien was er ook de mogelijkheid om uit een filmpakket er een te kiezen die je zien wilde, en er was oa ook de mogelijkheid om een spelletje te doen.

De veiligheidsinstructies werden voor vertrek via het scherm gepresenteerd. Op een manier zo vrolijk en hip, dat je zou wensen dat het zuurstofmasker acuut naar beneden zou vallen om het feest te beginnen.

Vliegen in een vliegtuig. Het vol gas gaan en liften, dat is mooi.

En dan. Landen in een continent waar je nog niet eerder was. Zuid Amerika

Lima

Een nachtje zijn we er geweest, in Lima. Volgens de planning ook

Van tevoren waren we van verschillende kanten gewaarschuwd om al onze persoonlijke eigendommen extreem goed in de gaten te houden, want….voor je het weet…..sta je bij het bureau ‘Aangiften diefstal’

De taxichauffeur was van mening dat de straat en de wijk waar we moesten zijn ‘dangerous’ was. Maar we kwamen toch ongeschonden en in het bezit van al onze meegebrachte spullen terecht in ons onderkomen. Een slaaphok met prive-douche.

We bevonden ons niet in de binnenstad van Lima. Maar ergens in een buitenwijk niet al te ver van het vliegveld

Tijdens een wandeling de volgende ochtend viel het me op hoeveel hekwerken er te vinden waren in dit gebied. De hekwerkengigant moest overuren draaien!

Dit was ons de vorige avond ook al opgevallen. De avond-minimarket was open en dicht tegelijkertijd. Omdat wij als rechtgeaarde alcoholisten toch nog iets van een versnapering wensten hebben we door een getraliede shop onze wensen van buiten naar binnen geroepen naar het meisje in de bevoorraadde cel. ‘Una Cerveza por favor!! Una Vino Blanco!!!’

Ze was later zo behulpzaam om ons door de ijzeren stangen door een kurkentrekker aan te reiken zodat we de fles wijn konden openen.

Slechte wijn . Goed, dat kan wennen. Maar deze echt niet. De inhoud met verzuurd hoofd door de afvoer van de wastafel in ons onderkomen gegoten.

Overal getraliede ramen, straten die met hekken waren afgesloten . Niet het toonbeeld van een gemoedelijke stad. Het stond niet in de planning om er langer te blijven. Geen behoefte aan ook.

Wat is het toch heerlijk om in een land als Nederland zuiver drinkwater uit de kraan te hebben lopen. Hier is het weer sjouwen met plastic flessen met drinkwater.

Het centrale plein in Cusco is ‘Plaza des Armas’. Daar is vaak wat te doen. Het is niet altijd duidelijk WAT, voor ons onwetenden van de Peruaanse cultuur. Dan verzonnen we maar wat. Zo verscheen er een grote groep studenten tegen acht uur s avonds voor de Kathedraal. Ze riepen leuzen en deden manifestatie-achtige dingetjes. Dochter en ik meenden dat het om de ‘Acht uur’ groep ging. Een groep die zich s avonds tegen acht uur verzamelde om te eisen dat het vaker en langer acht uur zou blijven. Een groep die hardnekkig elke avond terug zou komen.

Mijn dochter en ik vinden elkaar vaak in onvoorstelbaar flauwe humor.

We keken het allemaal aan vanaf een hoger gelegen balkon van een koffiebar.

Als je Peru zegt, dan zeg je Machu Pichu.

Of zoals sommigen zeggen Michu Pichi

Maar het is Machu Pichu.

DE ‘Must See’ van Peru. Je kunt er op verschillende manieren komen. Maar niet zomaar. Het bezoekersaantal is gelimiteerd, en wordt goed gecontroleerd. Een officiële aanvraag om de ruïne te mogen bezoeken hoort bij de trip en de kosten lopen daarbij op. Ook het overnachten in de buurt is prijzig, en de trein die je aan de voet brengt van de te beklimmen hoogte is niet goedkoop.

Geef ze maar eens ongelijk. Zo rijk is Peru niet. Ik zag er veel armoede.

De vraag is alleen of extra inkomsten ook ten goede komen aan de stumperds die hun leven afsukkelen zoals we soms zagen.

We verbleven in Aguia Calliente. Daar vandaan is het ca 400 meter omhoog om bij het complex te komen. Dat kun je te voet doen. Steil omhoog is dat en vergt wat van je conditie. Maar je kunt het ook met de bus doen. Dan zit je met je toeristenhoofd tussen de gemakzuchtigen, de watjes of de slimmeriken. Net hoe je het labelt.

Ik wilde lopen. Niet te flauw

En ik wilde de Machu Pichu in het ochtendlicht zien. Dit betekende: 04.00 opstaan. En nog in het donker voor 04.30 vertrekken.

Wat je al niet doet op vakantie.

Het waren er honderden die zich verzamelden voor de klim naar boven. Ik was onmiskenbaar 1 van de oudere wandelaars die die ochtend omhoog togen.

Was dat wat voor mij als einzelganger?

Nee. Natuurlijk niet. Einzelganger ben je niet voor niets geworden! Maar er was geen ontkomen mogelijk aan het toerisme hier. Ik had me te schikken. Dat lukte me ook wel. Zonder te duwen zelfs!

‘….De lange stoet de bergen op van het circus Jeroen Bosch. En ze praten en ze zingen en ze lachen allemaal, want daar achter de hoge bergen ligt het land van Maas en Waal...’

Hoe divers de talen ook die de deelnemers spraken op weg naar de ‘verloren stad’ , het gehijg en gepuf klonken hetzelfde. Het zweet op ieders hoofd verbroederde ons ploegenden. Hoewel het altijd raadzaam is uit de buurt van Amerikanen te blijven.

Wolkenslierten rond bergtoppen. Een sprookjesachtig toneel.

Boven mist.

Het was een uitgebreid gebied waar we uiteindelijk belandden. Toeristen konden zich goed verspreiden en dat deden ze ook. Hier en daar stond een bordje met daarop een fotocamera. Dat betekende dat er van daar een prachtig plaatje geschoten kon worden. Een bordje waarbij eigenwijzen zoals ik zich meestal verre van hielden, want we vonden immers ZELF wel een plekje om mooie foto’s te maken.

Daar stonden we met ons bezweette hoofd en ons donsjack. Vanaf het bordje keken we rond. Mist was al dat we zagen.

Maar al gauw gaven mysterieus ogende bergpieken zich langzaam bloter en bloter. Wat de mist deed die ochtend was de omgeving langzaam van zijn ragfijne flarden stof ontdoen. Het was een door een geheime hand geregisseerde mysterieuze striptease die mijn ogen deze ochtend mochten aanschouwen. En ik voelde ontroering opkomen bij het beeld van de nakende ruwe schoonheid van de oude Inca-stad in haar omgeving, die langzaam stukje bij beetje aan ons werd getoond.

Een intens gevoel.

Ik kende het, natuurlijk, van foto’s.

Maar een foto blijft maar een foto. Dit was echt. De mooiste ervaring.

Daar lag het.

Naakt en prachtig.

  

                                   

                                   

                                   

                                   

                                   

               

...to make you smile

Grappige dingen die ik onlangs tegen kwam op het world-wide web.

gevat op whats- app

Niet alle versierpogingen via whatsapp zijn even succesvol:

communicatie en afhandeling

Over BN DE STEM gesproken
Mijn vader heeft daar een abonnement op.
Hij had een dagelijks abonnement. Maar hij wilde alleen een zaterdagabonnement
Aangezien ik z'n zaakjes waarneem hing ik de volgende dag aan de telefoon om e.e.a te regelen. Dat verliep redelijk soepeltjes. Het abonnement kon per 1 juli overgezet worden. Vader zou vanaf die datum alleen de zaterdagkrant ontvangen. Ook kon hij gratis de krant online lezen. Dat laatste , daarvan heb ik gezegd dat dat niet nodig was. Mijn 93-jarige vader zou daar geen gebruik van maken, want met de laptop KON hij sowieso al niet goed overweg. En nu zeker niet. Elke pop-up betekent een regelrechte crime omdat hij daarin tot in het oneindige verstrikt raakt.
Maar dat on-line gedeelte hoorde nu eenmaal bij het zaterdagabonnement zei Sjoerd aan de andere kant van de lijn.
Kon ik geen korting krijgen als dat er af zou vallen?  zei ik door de open deur....

1 juli ging het in.

Wat gebeurde er na 1 juli?
Mijn vader ontving vanaf 1 juli ELKE DAG 2 identieke kranten in de bus. Met de groeten van BN de STEM. Wonderlijk.
Je kunt zeggen: laat gaan. Maar het leek me wel zo sympathiek om het dagblad van wat het meest leek op een buitengewone bezorgersstunt op de hoogte te brengen.
Het telefonisch menu van de klantenservice bij het dagblad leidde me naar de bezorgersservice.
Daarvandaan kreeg ik de optie om te kiezen tussen 5 keuze's waaronder ik mijn opmerking niet kon scharen

Is Uw krant gisteren niet bezorgd? Kies 1
Is Uw krant vandaag niet bezorgd? Kies 2
enz
Wordt Uw krant morgen niet bezorgd? Kies....nee die zat er niet bij.

Dus dan maar bij een andere keuzemogelijkheid, die van  'Nieuw abonnement' ingelogd. Daar heb ik de klacht zo duidelijk mogelijk gedeponeerd bij ene Loes.
Loes zou het doorgeven.
Loes vroeg me ook om over tien dagen terug te bellen om haar te vertellen of de bezorging van de krant dan naar behoren verliep.
Mijn voorkeur was dat ze zelf mij zou bellen. Ik had geen zin om me weer door menu's te worstelen en het hele verhaal uit te leggen.
Oke. Dat zou ze doen

En dat deed ze inderdaad. En ik kon Loes doorgeven dat mijn vader nu niet dagelijks twee identieke kranten meer ontving. Maar elke dag 1. Dus. Alsof hij nog steeds een dagabonnement zou hebben.
Ik werd bedankt voor de informatie. Het zou rechtgezet gaan worden. Ik dacht we zullen wel zien.
Vanaf de dag na het telefoontje kreeg mijn vader weer elke dag twee identieke kranten in  de bus. 12 in de week .

Verder werd er door BN DE STEM twee maal abonnementsgeld afgeschreven van de rekening van mijn vader. 1 Voor zijn zaterdagkrant. En een voor zijn dagabonnement. Na het storneren van de laatste kreeg mijn vader over de post een betalingsherinering.

Het kan allemaal gebeuren. Natuurlijk. Maar het gebeurt zo vaak dat er iets mis gaat in intermenselijke communicatie dat je er bijna van uit kunt gaan

Hoera voor de robots.
?
Nee. Geef me toch maar Sjoerd en Loes. Die geven je tenminste nog wat om over te schrijven

red button

Het muziekstuk is ontroerend.
Maar nu mag je het nooit meer horen. De CD staat in het rek maar je blijft er af

Het boek is echt adembenemend. Bijna iedereen vindt dat. Het staat in de kast, daar. Maar je mag het niet inzien

Het ijsje ligt op warme dagen  in de vriezer , maar je moet water nemen tegen de dorst. Dat is beter en gezonder
Je bent gek op waterijsjes?? Jammer. Je moet het laten liggen

Maar
de CD is niet vernietigd.
Het boek is gedrukt
Het ijsje ligt er nog

Elke dag.

's ochtends. 21 Augustus

In de brievenbus zat een bedrukt A-viertje.
Een heerlijk bedrukt A-viertje. Eentje die me het water in de mond deed lopen en mijn maag liet knorren.
Het was een Aviertje van 'The Fang-Dynasty'. Dat is een Chinees specialiteitenrestaurant. En die kwamen met de mededeling dat je bij hun een afhaalmenu kunt bestellen voor 13, 50.
Allemaal lekkere dingen.
Mjammiejam.
Binnenkort Chinees eten. Vanavond!!!

De krant
Die was er ook
BN de STEM. Voorpagina.
Een foto van Ed Nijpels. Er staat bij: Ed Nijpels: 'Ik had een relatie met Linda de Mol.'Zij ontkent.

Eve kijken: lees ik hier de Story?
Nee, DE STEM . Dagbladpers.

Wat denkt BN DE STEM dan? Dat dit nieuws is???
Nee toch...
Wat zou mij het een HOL interesseren???
Wat kan het mij schelen??

Of zou hij haar willen vermoorden omdat zij de relatie ontkent?

Nee...dan had DAT er wel gestaan als kop.

Als die Chinese maaltijd er in zit en er zijn nog resten saté -saus over, dan gaan ze in DIE krant. 
Even het telefoonnummer opzoeken van die krant. Opzeggen die boel. En ik stuur de prop met satésaus en drukinkt naar het hoofdkantoor.
ZO!!

Rigoreus??

Ja misschien wel.

Over Menzis, Pieter Derks

Oh man!! Wat een leven

Die uren,
Weet je nog , vroeger. Wat een tijd was dat. Ik weet nog hoe vaak ik op de laptop en op m'n mobiel bezig was wachtwoorden in te vullen. Tjee dat was wat!!. Ik weet niet hoeveel wachtwoorden en code's die ik had. Want je werkte op verschillende laptops en computers, en dan bestelde je wat en dan had je ook weer een wachtwoord nodig of een password, of een inlognaam, Dan moest je die soms ook nog bevestigen!!. En dan wilde je een overschrijving doen, of een artikel lezen, hup wachtwoord.!!! Ja dat waren tijden hoor! Moest je een vakje invullen dat je geen robot was. We deden mee! We wilden erbij horen! Hoeveel dagen we daar alles bij elkaar zoet mee waren, daar waren de wachttijden in ziekenhuizen en tandartsen niets bij. Mooi man. Dat kunstwerk bekijken in die wachtkamers van artsen, De tijdschriften die er lagen oppakken en weer wegleggen.  Dagen heb ik er doorgebracht.
Gesprekken voeren over het weer! In wachtkamers maar ook in rijen voor de kassa. Wat was dat mooi! dat de ene zei: 'Lekker weer', en dat de ander daar dan op reageerde. Het antwoord kon variëren van: Inderdaad'tot 'Nou, ik vind er niks aan! Weet je hoeveel bejaarden er al dood zijn gegaan aan deze temperatuur?'
Geweldige tijd. Geweldige dagen

De file's waar we in mochten staan naar het Zuiden. Dat langzame opschieten. De verhitte en bezwete hoofden in die auto's

Dingen uitzoeken die je niet begreep en ook nooit begrijpen zou. Daar ben ik ook veel mee bezig geweest.

En ook zo leuk waren de muziekjes die je te horen kreeg als je naar bedrijven belde. En dat ze dan zeiden: "een ogenblikje"en dat je dan opeens niet meer hoorde. Man man man. Dagen hebben we gehad!! Weken!

God, dat wachten op anderen, als je het idee had opgevat om weg te gaan. Wat een tijden waren dat!!

En al die uren dat we bezig waren met de goede weg te zoeken als we verkeerd waren gelopen of gereden! Wat een speurtochten!!!
Sowieso het herstellen van verkeerde keuze's!. Slapeloze nachten!!! We hebben het allemaal meegemaakt.
Jeezus, Dat teruggaan naar winkels om je verkeerd gekochte dingen terug te geven of te ruilen.

En de dagen die we bezig waren met dingen die kapot waren te ( laten) repareren!! Weken!!

En de weken dat we bezig waren bedorven etenswaren uit de koelkast, broodtrommel, of van de fruitschaal te verwijderen. Hup! Zo de kliko in!! Fantastisch! Wat een tijd. Wat een leven!

Dat soort momenten zie je misschien weer voorbij flitsen als je op je eindje bent en hier dood gaat.

Voor de rest?
Ja, kinderen krijgen opvoeden en werken en zo meer. Maar dat was tussendoor hè!

NU. De eerste vijf koppen

Waar opent NU mee vandaag?
'Ontneming van 20 miljoen euro dreigt voor Brabantse coffeeshop'

In eerste instantie niet een kop die me beweegt het bericht te openen om er alle ins en outs van te weten. Illegaal verkregen geld in een coffeeshop verbaasd me niet echt. Ook niet dat ze er een keer achter zullen komen.  Dat het een Brabantse coffeeshop is, doet mijn niet veel. Ik ben geen chauvinist. Misschien wel enigszins chauvinistisch  waar het gaat over  Nederland. Maar ik voel me zeker geen Brabander. En daar ben ik blij om. Ik heb het niet zo op met Brabanders. Ik ken wel een paar sympathieke Brabanders. Dat wel. Maar...
De ontneming 'DREIGT' staat er. De coffeeshophouder heeft blijkbaar nog een kans gekregen om zich van zijn goede kant te laten zien.
Ik zou het niet lezen.
Maar nu ik dit stukje schrijf doe ik het TOCH.

Ik had het bij het goede eind. De bewijsvoering moet nog rond en dan zijn ze de pineut.
Niks gemist door het niet te lezen

Volgende kop:
"Politie vindt tweejarig vermist meisje terug in bossen in Georgia" Wanneer je het bericht opent krijg je ook een video te zien.
Maar ik open niks. Ik denk:  fijn!! Ik krijg de indruk dat ze nog leeft, en dat is helemaal mooi. Anders had de kop wel anders geweest als ze dood was geweest.
En ik neem aan dat ze ook in de buurt van Georgia werd vermist. Zou wel iets zijn als het meisje vermist werd in bijvoorbeeld Koudekerke en dat ze een paar dagen later levend in de bossen van Georgia gevonden werd.
Ik zou het niet lezen
Maar nu ik dit stukje schrijf doe ik het TOCH
Zo!
Gelezen. Niets gemist hoor

Volgende kop:
"Regen bemoeilijkt zoektocht naar Thaise tieners in ondergelopen grot"
Hoef ik niet te lezen. Ik kan me goed voorstellen dat als je naar tieners zoekt in een ondergelopen grot ( ze weten waar ze zijn blijkbaar) dat het lastiger wordt als de paden en stenen nat en glibberig zijn. Je moet dan uitkijken dat je niet valt enzo, Teken. Geluid van de regen. Maar als ze in de grot zijn hebben ze geen last meer van de regen van boven denk ik. Het waterpeil in de grot zou wel kunnen stijgen. Dan wordt het een strijd tegen de klok. Ik kan me er van alles bij voorstellen. Mannen met helmen op . Op missie.
Ik zou het niet lezen
Maar nu ik dit stukje schrijf doe ik het Toch!
Zo!
Gelezen. Voor de sensatiesmuller wel een aardig artikel misschien. Het gaat om 12 jongens van een voetbalteam en hun coach. Gingen de grot bezoeken. Waarschijnlijk overvallen door het slechte weer

laatste kop voor nu:
Ah. Dat is een achtergrondartikel met de kop "Welke kwesties spelen de hoofdrol op de EU top in Brussel?"
Dat zou me moeten interesseren. Maar doet het niet echt. Komt denk ik dat ik niet zo veel heb met 'Brussel' Niet helemaal terecht misschien. Brussel roert in een pap die ze zelf hebben samengesteld en waar de boeren burgers een buitenlui zelf geen hap van gegeten hebben. Laat ik het lezen. het gaat immers over ons. Het kan ons raken wat ze daar bekokstoven.
Ik lees het. Zou het uit mezelf misschien ook even aangetikt hebben. Ik mag hopen dat duurzaamheid, klimaat, milieu, voorop staan. Ik lees.
Het gaat vooral over de vluchtelingenproblematiek en over de Brexit. Niks duurzaamheid.
Nu is de vluchtelingenproblematiek ook wel een dingetje. Daar kan ik van alles over schrijven . Over dat we mensen in nood moeten opvangen. Dat anderen geen voorrang moeten krijgen. Dat er een schifting gemaakt moet worden. Dat moet worden gekeken naar de oorzaken van de stroom vluchtelingen. Dat aan de oorzaken moet worden gewerkt. Dat dat goed gecoordineert moet worden
Het onderwerp staat al een jaar of 10 op de agenda geloof ik. Brussel maakt daardoor geen flitsende indruk met de aanpak van het probleem.

Allerlaatste kop:

"Appartementen Poeldijk vanwege brandschade weken onbewoonbaar"
Dat ga ik niet lezen. Wat valt er verder nog te melden? Ik kan het me levendig voorstellen dat wanneer je woning in lichterlaaie heeft gestaan je niet de volgende dag al uit de brandlucht bent en naar Goede tijden slechte tijden zit te kijken. . En het huis ziet er natuurlijk niet uit. Alles zwart en alles. Verbrande resten overal En dan waarschijnlijk ook nog waterschade! Nee, Ik geloof de kop helemaal en ben niet nieuwsgierig. Ik vind het logisch. Eigenlijk geen nieuws.
Wanneer de woning onmiddellijk na de brand bewoonbaar zou zijn zou ik denken: Hee! Er wordt met een voor mij onbekend procedé gewerkt hier, en dan zou ik kunnen gaan lezen

Kama, Gummbah en Retera

ik geloof dat het niet goed is

Het is wat met religie.

Dan heb je een God,
waarvan je niet weet dat ie er is, maar je gelooft van wel. Dus dan geloof je ook in de dingen die hij gezegd en gedaan zou hebben
En dan ga je er voor:
Bidden, Rozenkransen, keppeltjes, gebedsmuren, kerken, moskeeën,  sinagogen, wijwater, dominees, imams, priesters, kardinalen, gebedskleedjes, boetedoening,  slachtpartijen, wapens oorlog

Zijn we ook weer mooi mee

Meer van Hetzelfde

Het Meer van Hetzelfde ligt in een afgelegen gebied.
Tenminste
Dat deed het.
Vroeger

Nu zijn er watersportactiviteiten voor toeristen. Hotels, restaurants, uitgaansgelegenheden, aanlegsteigers, een strandje. Er staan bordjes, hekjes, prullenbakken, bankjes, coniferen, kraampjes.

Het meer doet werkelijk zijn naam eer aan

wonders to come

...en God zeide:'Gaat henen en vermenigvuldigd U!'
Nou! Dat hebben we gedaan! We zijn aan het bevruchten geweest dat het een lieve lust was.
t Is hier en daar hartstikke vol!!
Chinezen, Amerikanen, Duitsers!!
Dat is het gevolg!
Daar zijn we mooi mee!

Tijd dat Jezus terug op aarde komt om dit eens een halt toe te roepen: 'Stop!!! Zó bedoelde mijn Vader het niet!' en dat Hij dan  met een soort wc-borstel gedoopt in Heilige Zaaddodende Pasta gaat zwieren over een argeloze toegestroomde menigte.

Tweede Paasdag

Een dag die klinkt als kleine schattige kuikentjes, wankelend vers uit het eitje gekropen, en velden vol gele  'narcisten' ( zei een client) . Tweede Paasdag. Het leven lacht je toe. Alles begint weer opnieuw. Daar: de eerste hommel! De tulpenboom gaat bloemen dragen!

Het is grijs vandaag. Het is Bergen op Zoom. Het druilt. Ik vind mezelf met mijn handen in mijn broekzak voor het raam bij de achtertuin. De saaiheid tekent de stenen van de huizen uit de jaren 70 in de omgeving bruinig. Het huis waar ik in sta is nog leeg en stil.
Zie me staan.
Besluiteloze man.
Alle muziek klinkt  gepolijst en raakt me nu niet.
Ik doe wat met mijn mobiel
Ik mis....
Leven. Voel me aan de zijlijn van een leeg  immens groot voetbalveld.
Ik moet weg.Het besef dat het voor mij niet goed is om vandaag de hele dag tussen deze vier muren te blijven laat zich gelden
Maar Waarheen in deze gemeente die zijn best doet om te bruisen, maar het nog steeds niet echt doet?
Verder weg?
Het grijs sombert mijn denken.

Van de weeromstuit besluit ik boodschappen te gaan doen in een overdekt winkelcentrum. Het grijs vervangen door kunstlicht. Nauwelijks een verbetering natuurlijk. Maar misschien doet het me goed me onder de mensen te begeven.
Vreugdeloos start ik de Opel en rijd ik weg. Ik hecht niet echt geloof in deze stap, maar ik kon even niets anders bedenken.
Ik parkeer. Het is niet druk.
Ik loop het winkelcentrum binnen. De meeste winkels zijn dicht. De Lidl is open. Waar is de geur van versgebakken broodjes die je normaal bij binnenkomst ruikt? Die is er niet.
Ik kan wat wijn kopen, want er is niet genoeg voorraad in huis om het eind van de week te halen. De krat waarin ik gemakkelijkerwijs gehaalde boodschappen mee naar huis vervoer ligt nog in de auto, en ik had bij de ingang natuurlijk een boodschappenkarretje moeten pakken. Ik loop terug om even later opnieuw de winkel te betreden. Nu  voorbereid en toegerust tot het halen van boodschappen. Ik sjok een kar ter grote van een kleine tank voor me uit en speur de schappen af . Zoek vleesvervangers. Want die wilde ik ook hebben. Vegetarische producten.
Alle schappen geïnspecteerd, maar  nog steeds geen soja-vegadingetjes in de tank . Heb ik er overheen gekeken? Goed mogelijk omdat ik een vindprobleem heb.
Nogmaals langs de koelbakken gelopen en bij het vlees in de buurt .  Stukken lijk van koeien, kalkoenen en kippen.
Ik speurde de gangen af en vond uiteindelijk een medewerkster. Ik vroeg haar waar ik de vegetarische producten kon vinden. 'Die hebben we hier niet'zei ze. 'Dat vind ik wel heel raar'zei ik. 2018!
Geen vegetarische producten!
Mijn vindprobleem kenmerkte zich even later ook in het zoeken naar pure hagelslag en een bloemkool. Je hebt van die dagen
Het uitje begon me sneller dan ik dacht te brengen naar waar ik al bang voor was. Zo snel mogelijk naar huis.
In de rijen voor de kassa stonden mensen achter boodschappenkarretjes. Ze verkeerden zo te beoordelen aan hun hoofden in dezelfde stemming als ik. Onder hun jassen droegen ze vast T-shirts met opschriften als : 'IK WIL DOOD', en 'I HATE MY LIFE' .
Sommige dagen kun je ook maar het beste gewoon overslaan. Gewoon op je bed blijven liggen , proberen te slapen en wachten tot het voorbij gaat.
Ook als is het tweede paasdag.
Op de terugweg zag ik een zwarte vogel krijsend van een schattig vogelhuisje wegvliegen . Op de grond lag een gebroken eitje. Je kunt geboren worden en pech hebben.
Maar ik ben er! Zonder enig recht en reden om mijn dag niet te hebben. Toch?
Beetje moeite om mijn Carpe diem-momentje te vinden. Vindprobleem. Maar don't worry. Komt goed

Belgen hebben humor

tranen gelachen

Gevoelsaanstellerij

Van “De Spelt”

Gevoelsaanstellerij kan deze week oplopen tot -30

'Het kan zelfs aanvoelen alsof je bent doodgevroren'

26 februari 2018 door Jop Eikelboom en Jaap van de Venis

Het wordt deze week -10 graden. Maar door matige gewenning, dramatiseringsdrang en gebrek aan redelijk vergelijkingsmateriaal kunnen sommige mensen het ervaren als -30, de zogenoemde gevoelsaanstellerij.“De gevoelsaanstellerij kan deze week historische vormen aan gaan nemen”, denkt Gerrit Hiemstra. “In De Bilt is nu al gevoelsaanstellerij van -18 waargenomen door een vrouw op weg naar werk. Door sociale druk zal in in de loop van de week de gevoelsaanstellerij oplopen tot ‘het lijkt wel de noordpool’.”Vooral woensdag en donderdag is extreme aanstellerij op komst, denkt Hiemstra. “In het hele land verwacht ik een gevoelsaanstellerij van rond de -30. Bij mensen die ‘s ochtends aan collega’s hun ervaringen over hun fietstocht delen, kan het zelfs aanvoelen alsof ze zijn doodgevroren.”

Get your motor runnin'

Jaren is er gesproken over vergrijzing. Over wat dat allemaal zal gaan kosten met name.Want ze vragen natuurlijk allemaal verzorging, die grijze oudjes. Die belanden in verzorgingshuizen . Terwijl de arbeidsmarkt smaller wordt.Dus wie zal dat betalen? Er zijn immers veel minder werkers die het allemaal moeten ophoesten voor de oudere medemens ( alsof er geen asielzoekers beSTAAN!)

We zien wel wat er gebeurt. Er zal wel wat gemorreld gaan worden met AOW, belastingen  en pensioen.
De eerste tekenen van de vergrijzing zijn er reeds. En die was niet eens voorspeld. Er is namelijk een flinke toename van motoren op de weg. Dat zijn de Penopauzemannen die zich willen laten gelden.
Get your motor runnin'
Get up on the Highway.
Looking for adventure,
And whatever comes our way.

De mannen die zich realiseren dat ze eigenlijk 'born to be wild' zijn, toch? van nature? Maar zich eerder hebben geconformeerd aan de verwachtingen die een sociaal en verantwoordelijk leven met zich meebrengt. Hypotheek, vaderschap, inkomen, huisje boompje beestje, feestje vakantietje.

Handshake. You've done well

Maar dan komt de beer los, na al die jaren. Vadsiger, grijzig, schaamhaar waar het niet hoort , tatouage op de vlezige bovenarm, onvervuld verlangen, maar nog steeds een beer. Zie ze gaan op hun glanzende motoren.
Voor dat de vergrijzing serieus zijn intrede doet hebben we eerst te maken met deze golf. De Penopauzers. De motorrijders, de opnieuw-beginners, de zichzelf ontdekkers.

Houd je vast.

Oh oh openbaar toilet

'Man gewurgd door opvouwbaar toilet'

Een krant die op blz 3 een artikel plaatst met deze kop erboven  kan bijna geen serieuze krant zijn.
Zou je denken
Maar zeg maar eens dat 'Enkhuizer Nieuwsblad' niet een serieuze krant is.

Het artikeltje dat er onder staat verhaalt over een argeloze voetganger in de buurt van Harkstede, onderweg van A naar B. Een voetganger met een volle blaas. Hij heeft wat gehaast gelopen, want zijn blaasinhoud duwde, en riep om verlossing! Gaandeweg werd er zelfs gesmeekt!! en later werd het dwingend!!. Opgelucht naderde de man dan ook met rasse schreden de openbare toiletvoorziening, alwaar hij korte tijd later naar adem snakkend werd gevonden in een plas van urine. Terwijl in de verte het opvouwbaar toilet om een hoek verdween.
Raar verhaal he?
De tweede keer deze week al dat het opvouwbaar toilet toesloeg, zeggen ze
Wanneer er meer nieuws over is, zal ik er over schrijven

Over toiletten gesproken
Weet iemand hoe een gender-neutraal toilet er van binnen uitziet?
Aan de buitenkant hangt er wel een bordje dat het een genderneutrale wc betreft. Maar dan? Als je binnenkomt? Wat kun je dan verwachten?
Behalve urinoirs, toiletpotten en wastafels toch niet veel anders hoop ik?
Wie het weet mag het zeggen.
Wat is het verschil tussen een genderneutraaltoilet en een gemengd toilet? Dus waar vrouwen en mannen gezamenlijk gebruik van kunnen maken?
Ik weet het niet
Ik weet wel dat vrouwen het over het algemeen niet prettig vinden om -alvorens hun delicate behoefte te gaan doen - bij intree in de toiletvoorziening geconfronteerd te worden met urinestralen uit mannebuizen. De urinegeur die vanuit die contreien in het gezicht slaat wordt zelden als aangenaam ervaren.

Hoe doen ze dat bij Genderneutrale Toiletten. Waar hangen dan de piesbakken en de urinoirs? Achterin? Is bij het gemengd toilet toch ook?
Het genderneutrale toilet is achter de deur gewoon een pies- en poepgelegenheid voor mannen en vrouwen. Niks nieuws onder de zon toch?
Alleen lastig voor de mannen die moeite hebben te plassen als er een vrouw in de buurt is.
En voor vrouwen die bij een prive-momentje absoluut geen behoefte hebben aan mannelijken om zich heen. Die hebben er misschien moeite mee.
De nieuwe minderheden van straks worden dat.
Duurt nog een tijdje.
En over een jaar of 5 hebben we dan een aparte voorziening voor vrouw-achtigen. En een voor man-achtigen.
Gaan we allemaal nog meemaken.
We leven immers in een revolutionaire tijd!

Overigens, dat Gendertekentje

De eerste associatie is toch dat het hier een aanpassing van het gehandicaptenembleem betreft. Je hebt even niet opgelet en dan is er een gehandicapte minderheid geweest die vond dat de rolstoel als embleem stigmatiserend werkt, en dat is daar onvoorstelbaar snel op gereageerd en dan hangt er als gehandicaptesjabloon op toiletdeuren geen rolstoel meer, maar iemand met een houten been ,een gescheurde jurk en een arm uit de kom.

Maar nee. Dat is gewoon een genderneutraal!
Wat deden genderneutralen voordat er speciale toiletten waren?
Die maakten volgens mij dezelfde keuze's als nu. Kies ik voor het urinoir of de toiletpot
.
Wat ik me alleen kan voorstellen is dat je als Neutrale, waarvan de doorsnee burger denkt: 'dat is een man' eigenaardig wordt nagekeken wanneer je een vrouwentoilet betreedt.
Maar goed. Een beetje Neutrale kan dat toch wel hebben toch?

het handtasje met de hakenkruisjes

Een gehandicapte neger en een blanke cowboy met een hazenlip komen elkaar tegen in het Vondelpark. Er komt een Duitser aangelopen, een flikker-mof. Handtasje met hakenkruisjes over de schouder . Zegt de neger: Hee Wir habben est nicht gewoest! Waar ga jij naar toe met je tasje??
Zegt de Kuilengraver: daar heb je niks mee te maken KreupelPiet!! Waarop de blanke zegt: Ho ho Flikkermans!! Je noemt deze zwarte beenloze roetmop geen Kreupelpiet!
Zeg Bleke Kaaskop! zegt de Nazi: Waar bemoei je je mee?

En terwijl ze zo wat aan het kibbelen waren verschenen er aan het eind van het pad  een Joodse Eskimo, een pedofiele Mongool en een GenderIndiaan, die een interessant gesprek hadden over de onbetrouwbaarheid van gele Spleetogen.  Winnetou zag  dat de Zwarte en de Paardenneuker met de hazenlip tegen de Bunkerbouwer aan het kibbelden waren over het tasje met de hakenkruisjes, en  wilde hier iets stichtelijks over zeggen. Lucky Luke en Oom Tom verwezen  echter het goedbedoelende driemanschap Rauwe viseter, de Mongool en Hiawatha naar buiten de discussie. Bemoei je er niet mee! Wij dealen met deze homo Nazi!

Afin, een consternatie!!

Maar dat was niet leuk wat er nu gebeurde.
Want wat gebeurde er?
De Duitser zei dat hij het niet leuk vond dat hij homo -Nazi werd genoemd. Hij voelde zich gekwetst, zei hij. En als ze niet zouden ophouden zou hij naar een praatprogramma gaan.
De anderen zeiden meteen dat ze het niet zo hadden bedoeld. Dat hij natuurlijk geen Nazi was. Wel een homo natuurlijk. Maar geen Nazi. "Sorry. Was voor de gein!!"
De Duitser haalde uit zijn hakenkruizen tasje een spiegeltje, schikte zijn helm en uniform, en zei ferm: 'oke....al goed!'

Kijk, zo kan het óók!

Uit de Confort zone

Wij Menschen zijn bezig met ons te ontwikkelen. Dat gaat niet altijd bewust. Ook wanneer we gewoon meedeinen op de stroom van de tijd evolueren we.
In de loop der tijd hebben we ons aangepast naar de omstandigheden.
We hebben niet meer zo veel beharing, we zijn ons staartbeentje kwijt, we hebben geen last meer van een muisduim of een tenniselleboog. We hebben met zure regen leren omgaan, we hebben onze primaire gevoelens wat meer onder controle,  noem maar op.
Onbewuste veranderingen. Evolutie.

Bewust veranderen we ook heel veel. Cursussen in gedragsveranderingen, en ook informatie die via TV en tijdschriften naar ons toekomt zetten inmiddels enige zoden aan de dijk.
We leren ook 'out of the box' denken, en uit onze confort-zone te stappen

Met al deze gedachten speelden Maki en David toen ze naar de hoek van de kamer keken, en daar, bovenin tegen het plafond Stef zagen zitten
Stef was tot huisspin gedoopt zo'n dag of 10 geleden. Het was geen hooiwagen, maar wat het wel was? David had gegoogeld en was uitgekomen bij een 'Tegenaria Domestica' .
Hoe dan ook.
Dieren evolueren niet snel. Daar waren Maki en David het over eens. Ze veranderden niet. Schildpadden kropen nog steeds langzaam over de grond, vleermuizen hingen nog steeds op hun kop in koude grotten, vliegen stoten nog steeds hun koppie tegen de ruit, pandaberen lusten nog steeds alleen maar jonge bamboe enzovoorts enzovoorts.
De overtuiging bij het tweetal groeide dat dieren niet voldoende evolueerden omdat ze daartoe weinig aangereikt kregen. Dieren zouden misschien net als wij mensen meer aangemoedigd moeten worden om uit hun confort-zone te treden. Dan zouden ze veel meer aan hun leven kunnen hebben. Waarom zouden we al onze kennis niet delen met de dieren??
Zie Stef
Alleen maar bezig met in zijn hoekje zitten. Dag in dag uit. Wachten tot er een insectje in zijn web vliegt. Voortdurend bezig met alleen maar dat. Daar evolueer je toch niet van??
De volgende dag had Maki van zijde een dun koordje gemaakt. David had Stef voorzichtig in zijn handen gevangen, en het was nog een heel lastig karweitje geweest; een uitputtingsslag voor Stef, dat is zeker, maar uiteindelijk was het gelukt. Stef had een riempje gekregen waarmee hij uitgelaten kon worden. Nu moest Stef maar even uitrusten en dan zou hij over een paar uur uitgelaten kunnen worden en wat meer van de wereld zien.
Het deed Maki en David goed het gevoel te hebben deel uit te maken in 'de evolutie van geleedpotigen' . Wanneer meer mensen alleen maar hun voorbeeld zouden volgen zouden Spinnen over enkele generaties een rijker leven krijgen.
Je moest ERGENS beginnen
Ze hadden ook een huisslak uit zijn huis kunnen halen om te laten zien dat het zonder huis eigenlijk wel makkelijker loopt, maar goed. Stef was hun het eerst in het oog gesprongen.
Aanvankelijk hadden ze Stef binnen uitgelaten en hem kennis laten maken met verschillende soorten groente en fruit. Het was jammer dat je zo moeilijk gezichtsuitdrukkingen kon waarnemen op de Tegenaria Domestica. Maar het tweetal was er desalniettemin toch van overtuigd dat Stef het redelijk naar zijn zin had en genoot van zijn nieuwe ervaringen.
Toen ze hem buiten op straat uitlieten en een windvlaag onbedoeld Stef tot een vliegertje had gemaakt meenden ze  dat hij daar wel van kon genieten. Hij leek bijna vrolijk met z'n acht pootjes omhoog door de lucht te dansen.
Evolutie. Het kost wat, maar je krijgt er ook wat voor terug.

spiegelen

Spiegelen.
DAAR kun je veel over schrijven.
Daar IS ook al veel over geschreven .

Dus ja
Misschien kun je er ook niet ZO veel meer over schrijven
omdat er al zo veel over geschreven IS

Bonobo

LSD ervaring
Video by http://www.cyriak.co.uk


Bonobo

Bad Trip

Video directed by Bison, featuring Gemma Arterton

Jeff Beck - Imogen Heap

Blanket