Uit de Confort zone

Wij Menschen zijn bezig met ons te ontwikkelen. Dat gaat niet altijd bewust. Ook wanneer we gewoon meedeinen op de stroom van de tijd evolueren we.
In de loop der tijd hebben we ons aangepast naar de omstandigheden.
We hebben niet meer zo veel beharing, we zijn ons staartbeentje kwijt, we hebben geen last meer van een muisduim of een tenniselleboog. We hebben met zure regen leren omgaan, we hebben onze primaire gevoelens wat meer onder controle,  noem maar op.
Onbewuste veranderingen. Evolutie.

Bewust veranderen we ook heel veel. Cursussen in gedragsveranderingen, en ook informatie die via TV en tijdschriften naar ons toekomt zetten inmiddels enige zoden aan de dijk.
We leren ook 'out of the box' denken, en uit onze confort-zone te stappen

Met al deze gedachten speelden Maki en David toen ze naar de hoek van de kamer keken, en daar, bovenin tegen het plafond Stef zagen zitten
Stef was tot huisspin gedoopt zo'n dag of 10 geleden. Het was geen hooiwagen, maar wat het wel was? David had gegoogeld en was uitgekomen bij een 'Tegenaria Domestica' .
Hoe dan ook.
Dieren evolueren niet snel. Daar waren Maki en David het over eens. Ze veranderden niet. Schildpadden kropen nog steeds langzaam over de grond, vleermuizen hingen nog steeds op hun kop in koude grotten, vliegen stoten nog steeds hun koppie tegen de ruit, pandaberen lusten nog steeds alleen maar jonge bamboe enzovoorts enzovoorts.
De overtuiging bij het tweetal groeide dat dieren niet voldoende evolueerden omdat ze daartoe weinig aangereikt kregen. Dieren zouden misschien net als wij mensen meer aangemoedigd moeten worden om uit hun confort-zone te treden. Dan zouden ze veel meer aan hun leven kunnen hebben. Waarom zouden we al onze kennis niet delen met de dieren??
Zie Stef
Alleen maar bezig met in zijn hoekje zitten. Dag in dag uit. Wachten tot er een insectje in zijn web vliegt. Voortdurend bezig met alleen maar dat. Daar evolueer je toch niet van??
De volgende dag had Maki van zijde een dun koordje gemaakt. David had Stef voorzichtig in zijn handen gevangen, en het was nog een heel lastig karweitje geweest; een uitputtingsslag voor Stef, dat is zeker, maar uiteindelijk was het gelukt. Stef had een riempje gekregen waarmee hij uitgelaten kon worden. Nu moest Stef maar even uitrusten en dan zou hij over een paar uur uitgelaten kunnen worden en wat meer van de wereld zien.
Het deed Maki en David goed het gevoel te hebben deel uit te maken in 'de evolutie van geleedpotigen' . Wanneer meer mensen alleen maar hun voorbeeld zouden volgen zouden Spinnen over enkele generaties een rijker leven krijgen.
Je moest ERGENS beginnen
Ze hadden ook een huisslak uit zijn huis kunnen halen om te laten zien dat het zonder huis eigenlijk wel makkelijker loopt, maar goed. Stef was hun het eerst in het oog gesprongen.
Aanvankelijk hadden ze Stef binnen uitgelaten en hem kennis laten maken met verschillende soorten groente en fruit. Het was jammer dat je zo moeilijk gezichtsuitdrukkingen kon waarnemen op de Tegenaria Domestica. Maar het tweetal was er desalniettemin toch van overtuigd dat Stef het redelijk naar zijn zin had en genoot van zijn nieuwe ervaringen.
Toen ze hem buiten op straat uitlieten en een windvlaag onbedoeld Stef tot een vliegertje had gemaakt meenden ze  dat hij daar wel van kon genieten. Hij leek bijna vrolijk met z'n acht pootjes omhoog door de lucht te dansen.
Evolutie. Het kost wat, maar je krijgt er ook wat voor terug.