Hoera! Een jongen!

Het is een belevenis, een kindje krijgen.
Wanneer de bevalling achter de rug is en het kindje gezond ter wereld is gekomen zien we vader druk in de weer.
Want het nieuws moet wereldkundig gemaakt worden. Naast natuurlijk het aangeven van de nieuwe burger op het gemeentehuis, en het versturen van geboortekaartjes.
Fietsend kom ik regelmatig door een wijk waarin veel jonge gezinnen wonen. Ik zie bij regelmaat de resultaten van de inspanningen die vader verricht heeft na de geboorte. Een gigantische kunststof ooievaar in de tuin. Of een constructie waarbij het net lijkt of een ooievaar door de ruit naar binnen is gevlogen.
Afin, verschillende dingen.
Wat me verbaast is de tekst die ik bij regelmaat zie hangen en die ook de geboorte verkondigt van een nieuwe gemeenteburger, en wel deze:

"Hoera! Het is een jongen!"

Rare tekst.
Zó blij zijn dat het geen meisje is dat je daar dolgelukkig uiting aan wil geven. "Hoera!! Een JONGEN!!! Gelukkig. De goden zij gedankt en geprezen.
Stel dat het een meisje zou zijn geweest, had de vader dan opgehangen : "Shit! een meisje!"?
Nee, dan had hij opgehangen: "Hoera, een meisje!"

Zou het zo zijn dat ouders die tot het allerlaatste in het ongewisse willen blijven over het geslacht van de ongeborene ( waar ik overigens ook hele-maal niks van snap!!) en waarvan de vader de kinderkamer roze had behangen en gedecoreerd, blij is dat het INDERDAAD een meisje is dat is geboren en dat hij de kinderkamer dus in de juiste tinten heeft? Want voor een jongetje had hij opnieuw moeten behangen en decoreren en daar staat het hoofd natuurlijk totaal niet naar. Dan hangt hij op: "Hoera! Het is een meisje!"

Nu we het er toch over geboorteteksten hebben. Waarom lees ik zo vaak op geboortekaartjes het gewicht van de baby? Waarom doen mensen dat? Willen ze er wat mee bewijzen? 3200 gram baby. Zo van de slager.

Clet Abraham en zijn verkeersborden

In Florence kun je ze langs de kant van de weg tegenkomen, deze door Clet Abraham verfraaide verkeersborden

Het zijn stickers die over de verkeerborden geplakt worden. Ludiek. In Florence laten ze ze hangen. In Rotterdam zijn ze verwijderd. Want als er een ongeluk gebeurt !!!?? Dan wordt straks de gemeente aansprakelijk gesteld omdat er  geen deugdelijke verkeersborden stonden.Dat moeten we niet hebben!

winkelwagentjes

Winkelwagentjes, hoe lang bestaan ze al?
Wel, al een tijdje. Ze bestaan al sinds 1937. Het artikel is - hoe kan het anders- uit Amerika komen overwaaien. Eerst was er slechts het winkelMANDJE . Zie de mensen sjouwen met hun zware mandjes.
Het idee achter de nieuwe vinding was simpel: Hoe kunnen de mensen meer kopen dan ze kunnen dragen? Eigenlijk een behoorlijk Rechts ding, een winkelwagentje.

Het is ingevoerd en het viel niet meteen in de smaak bij iedereen. Vooral mannen hadden moeite om hun machismo hoog te houden achter het karretje.
In 1946 werd er door ene Watson octrooi aangevraagd voor het type winkelwagen dat nu nagenoeg onveranderd in onze supermarkten gebruikt wordt. Het type dat je in elkaar kunt schuiven. Ze zouden pas later in Nederland geïntroduceerd worden.
Nu volgt hetgeen waar ik het eigenlijk over wilde hebben.
Wat ik zelf nog heb meegemaakt.
En dat me verbaasde over winkelwagentjes:
Er was nemelijk een probleem met winkelwagentjes. Want mensen leegden hun boodschappenkarren ( veelal verdween de inhoud in de kofferruimte van de auto) en lieten ze leeg en onbeheerd achter!  Ze brachten de karretjes niet terug! Her en der op parkeerplaatsen, op winkelcentra en verspreid in de wijk moesten dan de wagentjes  weer opgespoord worden. Er lagen karretjes half op de stoep of in de sloot.
Dat was geen doen.
Dus daar moest een oplossing voor komen.
En de oplossing werd gevonden in het onderpand! Mensen die het karretje gebruikten moesten daarvoor eerst een muntstuk deponeren. 1 gulden. Voor 1 gulden kon je met andere supermarktschapen flaneren langs de supermarktschappen met een heuse boodschappenkar!. De gulden kon je pas weer terug innen wanneer je de kar terug plaatste op de plek waar het winkelgemak thuishoorde.
Deed je dat niet. Tja, dan was je ook je gulden kwijt.
En Nederlanders....
dus dat werkte wel.

Later echter werd het evenwel mogelijk om speciale muntjes - die verder geen geld waard zijn en waarvan er miljoenen in omloop zijn-- te gaan gebruiken.
Je zou denken: dat is vragen om moeilijkheden. Want dat muntje had als onderpand geen waarde. Mensen zouden weer makkelijk hun karretjes kunnen laten slingeren.
Maar dat gebeurde niet. Wat bleek? De mensen bleken geconditioneerd!!Je zet je winkelwagentje terug en je neemt je muntje. Ook al liggen er thuis nog twintig muntjes. Zo!

Nu vraag ik me af. Als er nu helemaal geen muntje meer nodig zou zijn om een winkelwagentje te gebruiken,  wat zou er dan gebeuren?

Övertorneå.

Ja musea...

Rondlopend in zo'n inspiratievolle omgeving ontstijgen je soms creatieve en spontane gedachten. Bijvoorbeeld vandaag ook, De gedachte vatte post dat je in een museum op de afdeling moderne kunst rustig met je partner in het openbaar sex kunt hebben als je daar zin in zou hebben. Op een rood dekentje ofzo. Als je een museumbordje hebt meegenomen moet dat lukken. Want met een bordje erbij begrijpen mensen dat het hier niet om zomaar een wilde vrijage gaat in een museum, maar om Kunst. 

Dan buigen mensen zich voorover naar het kaartje wat er staat en lezen dan: 

121: "Couple amoureuze sur une couverture rouge" Davincini 2016,

  

Ze kijken dan even, mompelen iets goeds-of afkeurends tegen hun museum-maatje en zullen dan langzaam weer hun weg vervolgen.

Niemand zal je storen.

Misschien alleen een vervelende suppoost. "Hé hé , Dat doen we hier niet hè!?"

Nu we het er toch over hebben. Ik heb wat gelezen. En wel het volgende

Övertornea is een stadje in Zweden ( Zweden staat bekent als een mooi vooruitstrevend land) Daar diende van de week de politicus Per-Erik Muskos een wetsvoorstel in die het mogelijk moet maken een uur per week seksverlof te hebben met je partner. Goed voor de relatie, en goed tegen stress. Het verlof komt dus ook ten goede voor de je relatie EN ten goede voor je werk!!

In Zweden hebben ze een geluksfilosofie. Die filosofie staat daar bekend onder de naam: 'Lagom' Je zou dat kunnen omschrijven met : 'niet te veel , niet te weinig, net goed. Optimaal.' Zo kun je in een 'lagom' huis wonen 

Je moet dat uurtje per week sexverlof ook zien als iets dat onder 'Lagom' valt.

Het idee is lijkt me wel wat vergaand. Maar misschien is dat ouderwets gedacht van mij. Ik denk aan al die mensen die geen partner hebben. Zo sociaal ben ik

Of zouden die het dan met elkaar kunnen gaan doen? En hoeverre is het dan ook verplicht om sex te hebben? En controleert iemand dat dan?  Ook niet of je het wel echt met je partner doet? 

Zweden is wel een mooi land hoor. Ik lees:

"Wie Zweden zegt, zegt natuurlijk ook ‘fika’. Fika is de beroemde Zweedse koffie-met-taart-pauze op het werk. De fika is heilig in Zweden en wordt zo’n twee tot drie keer per dag gehouden op vastgezette tijden. In veel bedrijven is het zelfs verplicht, want soms ontstaan de beste ideeën tijdens de koffiepauze. Bovendien heerst in Scandinavië een discussiecultuur met een redelijk vlakke hiërarchie waardoor iedereen zijn zegje durft te doen tegen de baas. Belangrijk voor de werfsfeer en de motivatie."

Het zal ongetwijfeld ook  tijdens een fika zijn geweest, denk ik, dat Per-Erik Muskos tot zijn idee moet zijn gekomen. Bij de koffie. 

Al met al; ik ben er nog nooit geweest in Zweden. Maar de dingen die ik er over lees en hoor maken het denk ik toch wel de moeite om daar eens een poosje door te brengen

Gek van surrealisme

Vandaag waren we in Rotterdam, in het Museum Boijmans Van Beuningen. Tot 28 mei 2017 is er een expositie te zien getitelt: 'Gek van Surrealisme'  met werken van Dali, Margritte, Ernst, Miró en anderen. 

Ik kan er van genieten zo dicht bij al die wereldberoemde werken te staan.   

Zo dichtbij dat je met je neus op de schilderijen kunt staan om de kleinste details te bekijken van bijvoorbeeld het schilderij 'Espagne 1938'van Salvador Dali.( hierboven)  Het ontroerde me zelfs.  Ik kende het al lang. Maar nu zag ik het in het echt en het raakte me. 

Greg Lake

I CARRY THE DUST OF A JOURNEY

THAT CANNOT BE SHAKEN AWAY

IT LIVES DEEP WITHIN ME

FOR I BREATHE IT EVERY DAY





Greg Lake is een andere grote muzikant die overleed in 2016. De aandacht voor hem was er slechts mondjesmaat. Onterecht.
Op dit blog is hij te vinden. In november 2015 zette ik het nummer 'The Sage'van hem op dit blog. Dat nummer begon met de tekst hierboven. RIP Greg

Pieter Derks Walvisprotocol

Tranen gelachen

Riet

De klok terug

Er zijn mensen die het vroeger beter vonden.

Die het liefst de klok terug zouden willen kunnen zetten.

Voor Nederlanders die dit hebben geldt dan waarschijnlijk :

- De strenge winters terug ( Elfstedentocht!!)
- Nederlanders onder elkaar in Nederland ( niet te veel anderen met donkerder kleuren en ander          geloof. Moskeeën weg. Daar kan beter een Winkel van Sinkel komen ofzoiets!)
- De normen en waarden van toen terug. ( Jawel excellentie, natuurlijk excellentie) De veldwachter,     de onderwijzer en de burgemeester weer met respect bejegenen
- De kranten niet op tabloid formaat maar weer lekker groot
- de gulden weer terug!
- Een van de acht weer  op de buis
- geen moderne apparatuur zoals smartphones en faxen
- de man werkt en de vrouw zorgt voor het huishouden en de kinderen
- De vrouw zorgt voor de man
- De winkels op zondag weer dicht
- autoritair optreden tegen kinderen. (Ze hebben het nodig!!)
- mensen achter loketten in plaats van automaten op stations
- geen mechanische stemmen die je een keuzemenu voorschotelen maar echte mensen!
- Voor de rokers: Overal kunnen roken zonder schuldgevoel
- Voor de vrijers: Iedereen vrijt zorgeloos met iedereen
- Geen Valentijsdaggedoe of Halloween maar een onbezorgd Sinterklaasfeest!
- enz

Ach lieve mensen. Het gaat niet gebeuren. Want de wereld draait door. We wonen in een veranderende wereld. En kijk goed om je heen. Er is werkelijk zoveel moois te zien als je er oog voor hebt. Ja! Nu! Vandaag!
 De klok terugdraaien gaat toch niet meer. Maak er nu het beste van en probeer niet te zeuren. Daar heeft niemand wat aan.

Houten beeld van Javier Perez

Een uit hout gesneden beeld van een veelzijdige kunstenaar uit Spanje, Javier Perez. Uit verschillende invalshoeken gefotografeerd. 

working class zero

Waar zijn de tijden gebleven dat je als werknemer in loondienst TOCH het gevoel had dat je er toe deed? Dat je mee kon denken, mee kon praten en er geluisterd werd?

Ze hebben vast niet helemaal echt bestaan. 

HET grote manco van instellingen en bedrijven is immers dat de geluiden van de werkvloer niet serieus genomen worden. De expertise van de werkvloer is de expertise van het klootjesvolk en wie wil daar naar luisteren?

Nee, laat het denken maar aan de mensen over die er voor gestudeerd hebben. Die kunnen beslissen, ook al hebben ze er geen notie van hoe een werkvloer er nu precies uitziet.

Ik ga niet cynisch doen. Ik ga niet negatief doen. Amen

Ik weet nog:

Begin jaren 70. Dan kon je bellen naar je werk dat je later kwam. En dat je dan bedankt werd dat je zo netjes was om dit door te geven.

Er werd niet eens om een reden gevraagd.

Vaak werd die ongevraagd gegeven. 'Sorry, verslapen' en dat werd dan meestal ogenblikkelijk weggewuifd: 'Kan gebeuren...toch?...oké...doe het rustig aan. We redden het hier nog wel. Tot zo hè?'

'Mijn vriendin is echt zo verlangend nu, en ik ook. Ik zit met een erectie, en...'\

-'Nee joh, ik begrijp het! Je kunt moeilijk de hele dag met een erectie op je werk rondlopen. Dat zou maar ongemakkelijk zijn. Nee joh. Doe er maar wat mee, en geniet ervan. Maar probeer de volgende keer wat meer rekening te houden met de tijd hè? Goed? Maar voor nu veel plezier. We redden het hier nog wel. Tot zo'

en dan kon je als werknemer nog tegen je vriendin in bed zeggen: '...begint ie te zeiken over tijd!! Dat je op tijd moet letten!! Alsof  al je hormonale gevoelens geprogrammeerd zijn! Eikel. In plaats dat ie gewoon blij is dat ik even bel!!??'

Ja, dat waren tijden. Daar kun je nu alleen nog maar van dromen.

Zoekende Onbevangen Boeren

Hilfe!!
What's wrong with me!?

Ik begrijp NIET wat miljoenen en miljoenen mensen WEL snappen! En er plezier aan beleven! Ze hebben me het uitgelegd en ik ga blanco zitten en het op me af laten komen, maar het pakt me niet.

Ik het het over 'Boer zoekt Vrouw'.Dit programma is al jaren op de televisie, en trekt kijkers over alle geledingen. Jong en oud. Rijk en arm. Vrouw en man. Hetero en Homo. En kijk ze zitten op de bank, knus bij elkaar. Ze smullen. Ze twinkelen en leven mee met de boeren en de vrouwen. Er zijn trouwens meer vrouwen die een boer zoeken dan andersom in de serie geloof ik, maar goed. Er was een boer die kreeg 817 brieven van vrouwen die het wel zagen zitten om met hem ergens in Afrika een nieuw leven te beginnen. Dat kan. Dat begrijp ik ook  Dat je je leven een ommezwaai wilt geven. Een andere wending. Een avontuur aangaan. Ik ken dat andere programma dat wel eens op TV komt: 'Ik Vertrek"Dat vind ik dan wel weer aardig. Daar zit geen spelelement in verder. Gewoon, dat gaat over mensen die er uit willen breken, of  een droom hebben en die gaan volgen. Ze willen een bestaan opbouwen in een geliefkoosd buitenland en gaan er dan voor. Dat gaat soms goed, maar niet altijd, want soms zit er nog al eens wat tegen. Afin, de meesten zullen het programma wel kennen, Net als 'Boer zoekt vrouw'

Waarom zijn zoveel mensen verslingerd aan het programma? Welk element er in komt bij zovelen binnen maar niet bij mij?
Is het Yvonne Jaspers? Die komt bij mij niet echt binnen. Ja, ze mag wel binnen komen als ze hier op de stoep staat hoor. Als ze gewoon doet. Dat bedoel ik niet. Maar zij kan geen reden zijn dat ik kijk.

'Maar liefst 3.8 miljoen mensen zagen zondag hoe David, Olke, Riks, Marc en Herman de brieven 
openmaakten' , lees ik de volgende dag in de krant. Dat is niet een zin waarbij ik getergd voor me uit ga zitten kijken omdat ik dat verdorie gemist heb! Hè!!Dat heb IK weer!!  Net  niet gezien hoe Olke een  brief openmaakte. En oh!!! Hoe zou RIKS dat gedaan hebben??!!
Je kan me raar vinden, maar hoe deze mensen een brief openmaken interesseert me niet bijster veel. Wat voor brief het ook zou zijn. 'U heeft nog maar drie dagen te leven!' Ook als dat er in zou staan, ik hoef het niet te zien.
Ik hoef zoveel niet te zien. Filmpjes waarin te zien is hoe BNers seks hebben, het interesseert me niks.
Niet afdwalen nu

Wat bijzonder schijnt te zijn in 'Boer zoekt vrouw'is dat je als kijker een REALISTISCH beeld krijgt van het leven van de boer, omdat ze Eerlijk en Onbevangen zijn. 
Daar kan ik me iets bij voorstellen. Bij een serie 'Advocaat zoekt vrouw' wordt waarschijnlijk veel meer gekonkeld door de deelnemende advocaten . Die zijn slimmer. Hoe slimmer je bent, hoe meer je kunt verbloemen. Maar toch. Fijn dat de boeren zo eerlijk zijn ( is dat echt zo?)  Voor mij nochtans geen reden om te kijken. Ik zie me niet in de kamer op de bank zitten op het puntje van de stoel om naar onbevangen mensen te kijken. Kinderen zijn ook onbevangen en eerlijk. Veel meer nog. Dan kan ik beter naar kinderprogramma's gaan kijken.

Er wordt genoemd dat de serie onder andere zo populair is omdat we leren mee te leven met de onbevangen eerlijke boer. Als een agrariër ( er was een tijd dat we geen 'boer'mochten zeggen omdat dat Boers klonk, en dan moesten we in plaats daarvan 'Agrariër' zeggen)  dan volschiet als hij een brief open maakt dan schijn je méé vol te schieten. Maar ik schiet niet vol. Sterker nog: ik schiet heleMAAL niet!. Misschien ligt dit aan mijn inlevingsvermogen. Hoewel ik bij andere programma's me wel kan inleven in andere mensen. Getroffenen in oorlogstijd of ellende die ik voorbij zie komen in het journaal. Maar dat kun je niet vergelijken denk ik.

Veel mensen kijken naar het programma omdat ze het leven van de boeren ergens wel aanspreekt. Die zitten bijvoorbeeld vaak de hele dag hun leven tussen vier muren te slijten. Ze kunnen dan denken en wegdromen: 'Goh, dat is toch heerlijk, zo'n vrij leven buiten'
Ik zeg je: het zal ze Goddorie  tegenvallen. Het vroege opstaan om de koeien te melken. Dat daar geen app voor is.

Van mij mag iedereen kijken! Zoiets onschuldigs dat zoveel mensen verbind, dat is mooi. En ik doe wel wat anders leuks.

liefde

Valentijnsdag vandaag.
Niet dat dit iets voor me betekent. Het zit niet in m'n genen. Het was er immers eerder niet. Niet hier tenminste. In Amerika, daar had je dat.
Alles waait van daar vroeger of later over naar hier. Wij volgen de Amerikanen . Duurt soms een paar jaar maar het gebeurt.
Valentijnsdag is bij ons nu ook een dingetje geworden. De middenstand verdient er goed aan.
Net zoals Halloween. Dat is ook binnen gehaald.
Valentijnsdag gaat over liefde. Dat is dan wel weer mooi. Hoewel het daar wat mij betreft elke dag over mag gaan. En elke avond. En nacht.
In het kader van de liefde deze foto van dit beeldje gemaakt door de Roemeense kunstenaar Brancusi

Sebastian Bieniek

winterzondagmiddag

Heerlijk, zo'n zondagmiddag. Buiten is het bar en boos. We maken het binnen gezellig. Bonbonnetje, een plakje kruidkoek. Een glaasje bowl, Een neutje. En natuurlijk een gezellig muziekje. We pakken zo'n gezellige oude langspeelplaat uit de kast. Draaien maar jongens. En think about the good old days

en dan 's avonds een heerlijke hutspot. Oh die winterzondagmiddagen

Have a pleasant flight

Hoeveel vertrouwen kun je hebben?
Je stapt in het vliegtuig.
Niet zomaar natuurlijk
Je stapt niet zomaar in een vliegtuig.
Nee

Nadat je jezelf online hebt ingecheckt.
Wat makkelijk klinkt, vaak zo is. Maar  niet altijd
bijvoorbeeld omdat de site niet werkt
sta je met je koffers bij de balie en mag je langs de douane

Het was niet omdat het een aantrekkelijke beambte was
maar ik zag mezelf me mijn riem losgespen
mijn schoenen uitgooien, mijn jas van het lijf trekken
En ook de mensen om me heen deden dit
Tjee, het was wat. Maar goed

Ik was clean toen ik onder toeziend oog onder het metaaldetectorpoortje doorliep
Mijn tas was niet clean. Daar zat nog liquid in.
Blikje bier.
Dat moet weg. In de wegwerpbak.
KLONK! Onverbiddelijk!. De beambte deed haar werk

Groot wachten.
Lange rij.
Een bepaalde mate van Zen lijkt over de file wachtenden te zijn gekomen. Vertraging is normaal. Vertraging is normaal.
Mijn Zen is steeds weg en moet ik er telkens met de haren bij slepen.

Dan mogen we achter elkaar aan schuifelen. Tonen braaf ons paspoort. Onze instapkaart.
Door de sluis komen we in het vliegtuig.
In de airbus moet ik zeggen.
Smal gangetje waardoor de rij zich voortstuwt. Mensen proppen haastig hun enorme stukken handbagage in de bagageluiken, waarna ze zich zetten in hun stoeltje.

Maar voor het zover is
staat daar als gastvrouw de hoofdstewardess van de luchtvaartmaatschappij. Ze heet ons in strakblauw welkom in de kist. Zij vertelt je dat als je op rij 1 zit, je vooraan in het vliegtuig je plaats kunt vinden.
En als je op rij 36 zit, dat je die dan kunt vinden achterin.
Na rij 35
En ze reikt iedere reiziger wat uit.
Ik geloof m'n ogen niet.
Ze zegt er ook nog wat bij.
'We wish you a pleasant flight'zegt ze.
Professionele en toch plezierige glimlach.

Weet je wat ze geeft?
Kotszakjes.
'Use me when you are sick' staat er op.

'Dank U wel mevrouw. Ik wens U ook een prettige vlucht' zeg ik.
'Moeten we ze bij het uitstappen weer vol bij U inleveren?'

De Zeven Wereldwonderen min één

In cultuur was hij niet geïnteresseerd.
Een cultuurbarbaar. Dat was het.
Nee. Erger nog.
Ik herinner mij dat hij terug kwam van zijn reis naar Caïro. Hij had de reis ernaar toe met een vriendenkringloterij  gewonnen. Toen ik een dag later bij hem kwam vertelde hij over het eten dat hij niet smakelijk had gevonden in Egypte.
Ik vroeg hem hoe hij de piramiden had ervaren.
En hij zei: 'De piramiden?'
En toen ik even met stomheid geslagen zat nam hij een denkpauze.
Hij zei:'ja...ik heb een keer in de verte drie puntjes gezien. Taxi's af en aan. Vroeg me al af wat wat voor evenement of iets er gaande was. Oh! Dat waren ze misschien wel dan. De piramiden. Daar heb je toch ook zo'n stenen leeuw bij liggen?
'De Sfinx' zei ik
De Sfinx ja. Ja. ken ik.
'Niet gezien?'
Nee joh. We waren met z'n vieren. Jack wilde naar Hotel Luxor. Kon je onbeperkt eten s avonds. Was gezellig hoor op het terrasje. Daar was het eten wel te doen. Lekkere koffie daar!!!

Uit de hoek

In de hoek zak hij. Je hoorde hem niet veel.

Af en toe een droge opmerking of een grap. Dat was dan zijn inbreng in de avond. Laatst zei ie

De Aartsbisschop die zich in de jaren 60 - 70 had vergrepen aan jonge jongetjes zou zich voortaan moeten schikken in een andere hoedanigheid, wist je dat?

Die van  Aarsbisschop .

Tsunami van Yankees

http://www.nporadio1.nl/de-nieuws-bv/onderwerpen/393686-druktemaker-pieter-derks-yankee-tsunami

Mooie column van Pieter Derks