Hoe plukken we de dag vandaag ( 1)

Wanneer ik met iemand optrekt die stottert,

begin ik ook te stotteren

Wanneer ik met een Fransman Engels spreek,

Spreek ik Engels met een Frans accent

Het gebeurt voor ik het in de gaten heb

Soms neem ik zelfs stopwoorden over van iemand waarmee ik in gesprek ben. Ik hoor het op het moment dat het gebeurd mezelf doen weet je. Dat zeg ik dan wanneer iemand voortdurend ‘weet je’tegen mij zegt.

Daar valt psychologisch een hoop over te zeggen.

Mijn geprekspartner kan het vervelend vinden, want die kan zich nageaapt voelen, belachelijk gemaakt. En dat is volstrekt niet de bedoeling.

Dus, daar ga ik dan maar eens meer op letten de komende maand. Ik hef het glas op ieder en wens iedereen een heel gelukkig juni 2015!

Allergie voor goed bedoelde opmerkingen

Er zijn dagen dat het loopt,

Dagen dat het niet zo loopt

En dagen dat het helemaal niet loopt.

En op de dagen dat het helemaal niet loopt, zegt men soms

“…dan moet je maar denken

Wees blij dat er nog dagen zijn dat het WEL loopt..”

Ik denk dan aan mijn buks, in de hoek van de slaapkamer…

Ashes and Snow

Hiernaast staan een aantal links. Een daarvan verwijst naar een bijzondere foto-tentoonstelling, expositie 'Ashes and Snow' van Gregory Colbert .  De foto's zijn van een verbluffende schoonheid en hebben als thema: Harmonie tussen mens en dier. Hier onder drie foto's

Scheren

Nu had ik gisteren een dag vrij van mijn werken. ( Ik heb twee verschillende werkgevers dus dan heb ik geen werk, maar werkEN.)

Deze vrij dagen zijn de dagen dat ik me niet scheer. Ik hoef dan niet het voorbeeld te zijn van een goede verzorging, en dat ben je toch, als je zoals ik werkzaam bent als begeleider van jongeren op weg naar zelfstandigheid. Ook voor de ouders van die jongeren plezieriger om een verzorgde begeleider te zien.

Scheren is ’s morgens een bezigheid die enkele minuten in beslag neemt. Dat hoef ik niet te doen als ik vrij ben. Dus, hoe langer ik vrij ben, hoe meer haargroei, hoe meer een desperado-look op mijn gezicht vorm krijgt.  Een mannelijke kop krijg ik, waar alleen nog maar een cowboyhoed op moet. Trek me een loden jas aan en ik speel een aardige bijrol in de remake van ‘Once-upon-a-time-in-the-West’. ( In gedachten. Als m'n paard een beetje rustig aan doet..)

Tot de dag dat ik die desperado-look voorbij ben gestreefd. Want dat gebeurt op een gegeven moment. In vakanties.  Bye bye Clint Eastwood….hello Paulus de Boskabouter wordt het dan. En dan scheer ik me ook.

Gisteren was mijn eerste dag vrij. Toch besloot ik mij te scheren. Tegen de gewoonte in.

Waarom?

Omdat ik die dag naar een notaris zou gaan. Ik realiseerde me dit met een kleine schok. Ik schoor me voor een notaris…? Hoe jaren 50 was dit? Waar komt dit vandaan? Waarom scheer ik me niet als ik naar de Aldi ga, waar ik de filiaalhouder hard zal zien werken achter bomvolle karren met levensmiddelen, en hem een goedendag wens? Waarom scheer ik me niet voor het kassameisje?

Omdat ik dat niet nodig vind. Maar kennelijk vind ik het wel nodig om er netjes uit te zien voor de notaris. Die gewoon zijn werk doet, net als de filiaalmanager van de Aldi.

Bah…wat een vervelende man ben ik. Die ongelijkheid in benadering! Ik ben veeel rechtser als ik dacht!

Ik besluit mijn half ingezeepte gezicht te laten voor wat het is, en zo, met scheerzeep er nog op, naar de notaris te gaan, en uit te leggen: “Ik wou me eerst nog scheren voor U, maar WAAROM ZOU IK Eigenlijk ?..”

Kijk, nu kan ik mezelf weer in de spiegel aankijken.

Pinksteren

Pinksteren,

De uitstorting van de Heilige Geest.

Dat vieren we. Daarom zijn we vrij vandaag. Daarom zijn de winkels dicht. Dus, dat U er even bij stilstaat. Want ik begin zo langzamerhand te vermoeden dat niet iederéén dit meer doet of zelfs weet, om maar eens een loodzwaar understatement te gebruiken…

Mensen zijn vrij en dat vinden mensen belangrijk. Waarom precies?  Who cares…Met Pasen, was er toen geen Paashaas opgestaan, en deelde Jezus geen paaseitjes uit; “Dit is mijn lichaam..?”  Mensen worden door die paashaas nog al eens op het verkeerde been gezet.

Met Pinksteren, ik zei het al, vieren we de dat de Heilige Geest onder de mensen kwam. Onder de apostelen in ieder geval, en die konden het dan doorgeven aan de massa onwetenden.

Het is jammer dat we Pinksteren niet kunnen vieren in de christelijke traditie. Ik bedoel, waarom krijgt die Heilige Geest op het feest niet meer vorm??

Zoals de islamieten zich vastbijten in oude teksten, zo maken christenen het christendom enigzinds belachelijk. Zonder dat ze het zelf in de gaten hebben.

Wat vieren christenen met kerst?  De geboorte van Jezus Christus.

Wat zien we? Plaatjes van een mannetje met een baard en een rode muts, die door de lucht vliegt met een slee met herten ervoor. ‘Hohoho’ zegt hij.

Was Jezus een voorbeeld van soberheid en eerlijk delen? Wat doen we? We schranzen ons een ongeluk, en weten van malligheid niet waar we de recepten vandaan moeten halen met de Kerst

Pinksteren kent gelukkig geen Pa Pinksterman, of een andere joligerd.  Tweede pinksterdag is wèl hard bezig zo langzamerhand het tegendeel van het neerdalen van de Heilige Geest te worden, namelijk meubeldag! Wij menschen aanbidden IKEA en zijn meubeltjes op tweede pinksterdag. We staan er voor in de file. Kinderen van nu zullen denken dat Pinksteren te maken heeft met de eerste meubelbouwers ofzoiets.

Waarom niet christelijke spelletjes vieren met Pinksteren?

‘Wanneer U op de ene wang geslagen wordt, keert U dan de andere wang toe!’ Met zo’n boodschap kunnen we toch wel een straatfeestje bouwen? De eerste die terugslaat is af.  

..beetje plat misschien…

Maar kom…de Heilige Geest wil ik graag vorm zien krijgen.Bijvoorbeeld in naastenliefde, bij uitstek een uiting van de Heilige Geest. Dit kan vorm krijgen doordat we met Pinksteren iedereen mogen kussen, en a la Martin Simeck zeggen: “Jij bent een mooie man”,en “jij bent een prachtige vrouw, ook JIJ bent een Heilige Geest”.  Of we delen bloemen uit aan de deuren. Pinksteren zou daardoor meer Pinksteren zijn.

Ach, Ik hoef het ook allemaal niet te verzinnen ook…waar maak ik me druk om…Prettige vrije dag allemaal.

*

wondermiddel

Net terug van de vakantie hoort ‘mijn batterij’ opgeladen te zijn. Het hoofd weer leeg en fris. Vol goede moed en vertrouwen. Met energie en goede zin. Alert en bij de tijd. Er weer lekker tegenaan…nou…
forget it..

Het begin van deze hernieuwde tijdspanne mag er nog niet meteen zijn.

Het ziet er naar uit dat het de komende periode moeilijk zal zijn om met mezelf te leven. Voor mij en voor anderen.

Ten eerste: ik ben nog niet van mijn moeheid af. Ik voel me in een half jaar tijd vijf jaar ouder geworden. Mijn conditie holt achteruit ( …dan holt er nog WAT, zou je kunnen zeggen) mijn buikomvang is weerzinwekkend toegenomen, en daarmee mijn gewicht terwijl ik niet meer eet dat een half jaar geleden, en de vraag is of dat komt doordat ik misschien vocht vast houd. (Dat werd gezegd: ‘je houdt misschien vocht vast…’) Bah…wat klinkt dat…dat wil ik niet horen, dat soort opmerkingen. Vocht vasthouden is voor bejaarden.

Ik ben er niet vrolijker op geworden. Ik verlies spelletjes die ik eerder zelden verloor. Ik maak me bezorgd over mijn ouder worden en mijn geheugen. Ik weet muzikaal alles van de jaren 60 en 70 en daarna minder. En ik zucht teneergeslagen bij de gedachte dat ik eigenlijk geen enkele ambitie heb en moet daarom uitkijken niet vast te roesten in mijn werk.

Ik kan  A-viertjes volschrijven… Me onderdompelen in zelfbeklag.

Laat ik dat maar niet doen. Net doen of dat het er niet is….

Joh….gaat wel voorbij…..gaat wel over….het is even….ik moet er gewoon weer even voor gaan.

Aanleiding voor bovenstaand stukje is het volgende: gisteren heb ik frites met kroketten en frikandellen gefrituurd. Het huis rook daarna naar fritesvet. De afzuigkap had tijdens het frituren wel geloeid, maar die had ik uitgezet toen de waar gereed was om geconsumeerd te worden. Kennelijk had de installatie z’n werk niet helemaal goed gedaan. Dus had ik maatregelen genomen en de deuren tegen elkaar open gezet, want een friteslucht in huis, dat wil je niet…’Snacks Ok…Maar In Een Snackbar Wonen Nee’ , zeggen we dan

Vanochtend toen ik slaapdronken vanuit mijn slaapkamer boven naar het toilet liep, was het eerste dat me opviel dat die vettige lucht er nog steeds hing…

Terug in bed bedacht ik me na een paar minuten, heb ik de frituurpan gisteren wel uitgezet?

Dat zal toch zeker wel?

In alle vertrouwen, na mezelf aangekleed en gewassen te hebben naar beneden. Daar stond de pan, stekker in het stopcontact, temperatuur: 180 graden. De kleur van het vet: donkerbruin tot zwart.

Wanneer opa zoiets zou doen, gaan de kinderen elkaar veelbetekenende blikken toewerpen. Ik bedoel maar.

Maar goed…verder met m’n leven…en ook…mezelf es aanpakken…niet verder over praten hoor, tegen iemand….

*

Nu ik dit opschrijf ben ik al weer een aantal weken verder. En Alles heb ik terug…mijn energie, positiviteit, alertheid en goede zin! Ik ben niet meer opgeblazen, en wil van alles!! Zet ook frituurpannen weer gewoon uit!   En hoe dat komt?

Goeie seks is  zo gezond voor een mens…daar ben ik wel weer achter.. :)

Bonnetjes

Weet je wat me stoort?
Dat je als koper bij het afrekenen van grotere producten gevraagd wordt naar je postcode.... Want dat dient dan geregistreerd te worden!. Je stond trouwens al in het systeem! Je had er immers al vaker wat gekocht!

George Orwell was een ziener. We worden in de gaten gehouden van allerlei kanten
Dat is nu eenmaal zo. Daar moet ik ook niet over bezig blijven.  Niemand zeurt er meer over. Privacy bestaat niet. We weten het. We zien wel!

Maar nu kom je terug met het aangeschafte product. Het werkt niet goed. De keukenmachine bijvoorbeeld. Die walmt wanneer de aan/uit knop op AAN staat, en die walm die stinkt....schroeierige lucht..Daar sta je dan bij de klantenservice: 'ik ben toch zeker niet gek!'...Bonnetje in de hand. 76. Je begrijpt de koud water-automaat aan de muur. Waarom die er hangt. Dat is secundaire service omdat de primaire service ontoereikend is.

Je loopt wat rond, en je drinkt wat. Je neemt het wachten voor lief. Wanneer je je toch dreigt te gaan verbijten naarmate de minuten vorderen zeg je tegen jezelf dat het goed is dat er zoveel tijd voor de klanten genomen wordt. Ze worden vriendelijk en uitgebreid te woord gestaan. Zoals het hoort. Het wachten neem je dan GRAAG voor lief.
DAT mantra....keer op keer.
Het valt niet mee om geboren te zijn met een disbalans in je geduldskwab.
Nummertje 74 is aan de beurt, kan niet lang meer duren..

Eindelijk...aan de beurt. Bij die overduidelijke en bijna komisch ogende niet te persifleren homofiel. Niet te persifleren omdat hij al een persiflage van zichzelf was. Haren door een orkaan nog niet van zijn plaats te krijgen... Ze zijn wel klantgericht, de soort.

'Dag meneer, waar kan ik U mee helpen?'
Ik vertelde mijn verhaal over de walm en de schroeilucht en zag hoe hij met het verhaal meeleefde. Zette grote ogen op, knikte en schudde met zijn hoofd, en ademde een 'Ah' naar binnen om zijn medeleven te tonen met de kleine ramp die over me was gekomen.
Toen vroeg hij om het bonnetje.
Maar dat had ik niet bij me.

Bonnetjes....dat is toch als bewijsmateriaal van je aankoop helemaal jaren 90? Of heb ik het nou mis?
Net als een handtekening zetten. Dat is toch van uit het verleeden per abuis gebleeven?
Ha! In het digitale tijdperk....een handtekening..

De inkt op veel bonnetjes vervaagt snel ( waarom zou dat zijn? Ik denk het te weten met mijn lichte hang naar complottheorieën)  Zeker de inkt op de bonnetjes van de 'Ik ben toch zeker niet gek-shop' Dan zegt het kassameisje. 'Thuis maar snel kopiëren'

Ik heb geen bonnetje bij me...
Dat is wel een punt...het leidt er in ieder geval toe dat de medewerker met kwieke korte stapjes naar zijn collega loopt. Een blonde Ibiza-Stoot, maar dan van het beschaafde soort. Hij weet haar aandacht te trekken en samen wordt overlegd over het ontbrekende bonnetje..

Als ik in de computer sta, waarom zetten ze dan er niet bij wat ik gekocht heb en wanneer?

Dat stoort me vooral!
Kijk....Je hebt geen privacy meer...Goed! Klut. Maar de massa slikt het en ik zeur er niet meer over. OK , alles wordt geregistreerd!

MAAR DOE HET DAN GOED! DAT WIJ ER OOK NOG WAT AAN HEBBEN!
DAT JE KUNT ZIEN DAT DAVICINI ER INDERDAAD WAS EN EEN KEUKENAPPARAAT HEEFT GEKOCHT...en ze KUNNEN het wel...maar ze WILLEN het niet.
Fuck de bonnetjes!

Sia- Elastic Heart

Naam van de jonge danseres: Maddie Ziegler

Het ouder worden heeft zich nu keihard ingezet

Uitdrager

Vandaag liep ik in een warenhuis. Ik liep er omdat mijn vrouw en kinderen wilden shoppen en kleren nodig hadden. Ik had afgesproken zolang te blijven tot ik er genoeg van had. Dan zou ik  een terrasje opzoeken en daar een pilsje pakken, wat cryptogrammen en mensen kijken. Totdat ze terugkwamen. Ik kijk graag mensen. Mannen en vrouwen. Vooral vrouwen. Ik lees hun stemmingen af aan hun gezichtsuitdrukking, Ik zie hoe gejaagd mensen bezig kunnen zijn, hoe komisch ze onbedoeld zijn.

Hier in Valencia, waar de temperaturen overdag schommelen tussen de 24 en 34 graden celsius, dragen vooral jongere mensen boodschappen uit. In tekst of tekeningen. We hadden het al over de tattoos…maar die zijn in het voorbijgaan niet duidelijk zichbaar. Wat wel zichtbaar is, naast het uiterlijk van mensen ( haarstijl, schoeisel, kleding in het algemeen, sierraden) is de opdruk waarmee mensen op hun shirt lopen. Als je met een t-shirt met opdruk rondloopt dan kies je daar voor, mag ik aannemen. Als er levensgroot FUCK ME op een t-shirt staat te lezen van een passerende jongedame, wat word ik dan geacht te denken?

Ik zag een meisje lopen met het opschrift: ‘’ I’m ALWAYS IN LOVE” . Dat vond ik een mooie. Ik kende dat gevoel vooral toen ik jong was.

In het warenhuis heb ik stiekem moeten lachen toen ik die jongen zag, die aan zijn hand meegetrokken werd door waarschijnlijk zijn vriendin.  (Ach die mannen die meegezeuld worden zo’n warenhuis in…) hij zag er niet echt blij uit.

Weet je wat er op z’n t-shirt stond?

YOU ONLY LIVE ONCE

Aan z’n gezicht te zien was dat meer dan lang genoeg....

stokkenzwaaiers

Ik ben op vakantie in Spanje, Valencia. In de stad zie ik veel toeristen. Het is vakantietijd. In Valentia schijnt de zon en er is wat te zien, dus de toeristen die komen wel. Net als wij…

Wat hebben de toeristen dit jaar bij zich…. Wat valt op…?

Ten eerste vallen ze natuurlijk op door hun kleding. De Valentianen zijn de bovenmaatse temperaturen van 30 graden en meer gewend. Ze gaan naar hun werk en begeven zich tussen collega’s en zakenrelaties, en dus gaan ze gekleed. Pantalon of jeans helemaal tot aan het gesloten schoeisel. Daarboven een gekleed overhemd en een jasje. Toeristen daarentegen laten het onappetijtelijke vlees op de botten van hun onderbenen zien. En ook boven zien we blote armen met daarop soms vaag gekleurde donkere lijnen die wat zullen voorstellen, maar in de vluggigheid kan ik nooit ontdekken wat.

Joden in de oorlog werden door de nazi's gebrandmerkt met een nummer. Dit heeft niet geleid tot de gedachte: ‘Nooit meer brandmerken!’  Het zetten van tattoos is hot. En dat is wat ik zie, tattoos.. Het zal mij een worst wezen wat mensen doen. Ieder die goed bij zinnen is, is baas over zijn eigen lichaam.

We willen allemaal uniek zijn. Allemaal enig.  En wanneer U hier een paradox hoort dan hoort U het goed.

We willen uniek zijn. We maken selfies. We maken allemaal selfies. Met onze kop voor de Dam van Amsterdam, bij Manneke Pis in Brussel, bij  de zeemeermin van Kopenhagen en onze kop staat op de selfie bij de laatste staande pilaren van ruïnes uit vroeger tijden.

Selfies maken we , zodat we niet aan iemand anders hoeven te vragen om een foto van ons te maken. Want dat….is zooooo jaren 70….contact hebben, en aan iemand wat vragen. Wie weet wat voor engs je dan allemaal kunt gebeuren. Dan gaan ze wat zeggen en dan moet je wat terugzeggen….of wat ook een bekend verhaal is: Dan rennen ze snel weg met Uw foto-camera!! De mensen van deze generatie kijken wel uit!!

Mensen met korte armen die een selfie  willen maken worden tegemoet getreden. Dat is met het volgende attribuut waarvan je de hedendaagse toerist vaak op het bezit  kunt betrappen: Het hebben van een selfie-stick. De stick is een stok waarop je je smartphone plaatst en dan een foto van jezelf maakt. Van afstand. Zodat je hoofd beter in het kader past bij aardappeleter van van Gogh. Of wanneer je een ‘onsie’ wilt maken. Samen met je gay vriend, of met je hetero vriendin, of met z’n drieen!!

Wanneer we op een afstandje bezienswaardigheden naderen in Valencia, zien we in de verte al een scrum van vervaarlijk zwaaiende stokken boven de hoofden van andere stokkenzaaiers.

Het is de huidige generatie. Lieve mensen, maar een beetje bang voor anderen. En die niet weten wat ze missen.