cartoon-time

Free Hugs

sympathieke beweging

Valentijn ( 2)

Misschien was het wel een leuk idee om de tv met ingebouwde dvd-speler op de rand van het bad te zetten , dat ging wel, zo aan het voeteneind. En dan nog 1 keer naar  een hele mooie film te kijken en dan na afloop  de tv in het bad trekken. Plonsss!, Sis!Andere seite!

Welke zou hij dan pakken? Valentijn liep weer naar beneden om zijn verzameling Dvd's te bekijken en een keuze te maken. Eentje met muziek. ‘Joy Devision!!!’ Natuurlijk! Dat BLEEF mooi, na al die jaren!!. , en dat was mooi, want het laatste nummer van die dvd was echt zijn lijfnummer, waar hij al menig traan bij gelaten had. Daarna de tv in bad…dramatisch, maar mooi man!

Uit de slaapkamer friemelde hij de stekker van de tv uit het stopcontact en los van de kabel en toog met  het toestel naar de badkamer. Het bad was inmiddels al bijna half volgelopen. De televisie aan het voeteneind….nou nou, de natte cel had er nog nooit zo gezellig uitgezien!! Het stonk wel een beetje…ouwe washandjes. Ventilatie was altijd al een manco geweest in dit badhok. Luchtverfrisser kon geen kwaad.

Zou hij ook nog iets met de verlichting doen? Misschien het badkamerlicht uit, en een kaars aan? Ook een goed idee!

Men kon Valentijn naar beneden horen gaan, zacht voor zich uit prevelend: ‘kaars kaars kaars kaaaaarss….’HAD hij nog wel kaarsen…ja! er lag nog een theelichtje in de keukenla. De aansteker zat in zijn achterzak!!  Maar...1 zielig kaarslichtje is nou ook niet echt een entourage voor…..nou ja…wat maakt het ook uit?

Zou hij er nog ook een flesje bij pakken? Een Borrel!!   Stond al jaren in de kast. Whisky!! The famous Grause!! Was goed toch?!  Die stond daar op ‘speciale gelegenheden’ te wachten. Dus…als DIT geen speciale gelegenheid was, wat dan WEL?! En dan ook: niet uit de fles drinken: maar uit een glas! Dat glas van z’n vader. Woo!

Nooit geweten dat zelfmoord plegen zo fijn kon zijn. Valentijn fleurde er helemaal van op.

 Hij vulde nog even een snel  onder de warme kraan afgespoeld schaaltje  met zoute pinda's. En met dat bakje en zijn glas in de ene hand en het theelichtje en de fles whisky in zijn andere liep hij weer terug naar boven. De trap op. De kraan kon wel uit, het bad was nu bijna vol. Het zou eigenlijk een schuimbad moeten zijn! Op de wastafel stond een flesje handzeep. Andere had hij niet meer in huis. Maar handzeep schuimt ook, toch? Hup, kieper er maar in. Flatsa! Zo! DAT ging schuimen! HA! Lekker geurend zullen ze hem vinden. Wie zou dat eigenlijk zijn? Wie zou hem vinden? Misschien Gerrit wel, als ie donderdag komt om me op te halen voor het poolen….

Maar..first things first, second things second ( W.Helzen)…bijzettafeltje naast het bad, dat kon de vouwkrat zijn, op z’n kop.Daar zat nu nog wel vieze was in, maar die kon er uit. En dan…voilá…een tafeltje! Flesje er op, glas, theelichtje, afstandsbediening voor de dvd-speler? Misschien wel handig, want daar zaten een paar mindere nummers in die Joy Division DVD en die kon hij dan makkelijk overslaan.

Het theelichtje aansteken . ..Het laatste toneel van zijn leven begon zo al wat vorm te krijgen. Nog wel toch maar even die vuile was en die washandjes naar de wasmachine brengen beneden, ennnn..nog een rokertje pakken…zijn pijp. Zijn trots. Hij rookte niet veel, maar af en toe een pijpje. Zijn pijp, pijptabak en een asbak.

Valentijn had het maar druk.

Complotcompôte

Ze zijn er, ik kan ze bijna ruiken...

De wantrouwenden, de complotdenkers. Ze zitten in uithoeken te loeren en de boel in de gaten te houden.  Zij geloven niet in natuurrampen, maar weten dat de ‘illuminati’of een ander geheim genootschap achter deze zaken zit.

Want de complotdenkers zijn niet als de blinde goedgelovige kudde. Zij zijn oplettend en weten wel beter:

Bijvoorbeeld wie de dijken onklaar heeft gemaakt in feb 52, waardoor een deel van Nederland onder water liep.  Hitler! Want die was toen nog niet dood! 

dus!

herfstdepressies

Hele hopen mensen hebben last van een zogenaamde herfstdepressie. Gisteren hoorde ik dat voor sommigen St.Janskruid of druppels uitkomst kan bieden.
Verder: gewoon jezelf es lekker verwennen met iets leuks of lekkers. Een leuke muts...En misschien een lekkere warme cappuccino en een heerlijk boek.

Leuke regenlaarzen, een kekke stormparaplu, een coole zuidwester....en...ga eens breien...een sjaal, dikke sokken..(grapje)

Valentijn

Valentijn keek uit het raam en zag dat het begon te sneeuwen.  Daar kon hij niet goed tegen. Valentijn had een hekel aan sneeuw. Vooral aan kou.

En vanuit zijn toch al zorgwekkende gemoedstoestand ( Valentijn zat nog in zijn herfst-depressie) besloot hij er maar meteen impulsief  een eind aan te maken. Hij had het eigenlijk wel gezien ook, met het leven. Allemaal gedoe.

Wil je eten, dan moet je poepen en dan heb je weer wc-papier nodig, en dat is het met alles!!  Tegenover dingen die plezant zouden kunnen zijn, staat eeuwig een boel werk en gedoe.

En veel wachten ... En dan opeens weer jakkeren.

Genoeg! Hij zou zich gaan verhangen. Veel mensen zou hij er niet verdriet mee doen.  Ja, misschien zou zijn zus een half jaartje schreien. Maar dan zal ze hem spoedig daarna  vergeten.

Hij speurde zo eens met zijn ogen door zijn woning. Faciliteiten om zich te verhangen waren niet inbegrepen geweest. Wat moest hij doen? Zelf gaan boren en een schommelhaak in het plafond zetten?

Nâh, dan moest hij een boor gaan lenen bij de buurman en die zou dan gaan vragen ‘Schilderijtje ophangen?’en dan zou hij moeten antwoorden: ‘Neen…mijzelf.”
Mensen met een zolder met van die dwarsbalken...die kenden deze problemen niet.
Maar Valentijn was niet voor één gat te vangen.  De woning bood wel andere mogelijkheden tot eenvoudige zelfdoding. Valentijn  kon absoluut geen waardering opbrengen voor mensen die het maar niet  lukte om er een eind aan te maken  en maar jaren bleven rondmauwen en sukkelen met 'niemand wil me helpen en kijk mij nou..' Er zijn ALTIJD wel mogelijkheden om er een eind aan te maken hoor, als je ECHT wilt. Hier!Wat is er nou bijvoorbeeld niet MAKKELIJKER dan jezelf te elektrocuteren in bad? Je ligt in bad en sodemietert er wat apparatuur in die op het lichtnet staat aangesloten, en hup, 'nach die andere seite', zoals de Duitsers dat zo fraai verwoorden..

Het is zo makkelijk! Met stroom kun je ZO veel doen!!

En ben je creatief niet zo sterk? Neem dan eens een kijkje op http://zelfmoord.goedbegin.nl/.  Valentijn surfte er even naar toe voor andere ideeën. Elektrocuteren, las hij,stond niet eens in de top 10 van meest gebruikte manieren om er een eind aan te maken. Op 1 staan de chemicaliën.Op 2 : Ergens vanaf springen, en op 3: polsen doorsnijden.

Bah....het beeld van doorgesneden polsen stond hem niet aan.

Valentijn keek uit het raam. Witte vlokjes dwarrelden naar beneden. Er stond iemand op zijn tuinpad . Het was een postbezorger, met enveloppen in zijn hand.  En zoals je kon verwachten gooide hij ze door de brievenbus naar binnen.  Drie enveloppen waren het. Drie witte. 1 Grote enveloppe en twee kleintjes. ‘Dhr.. Schoepen’ Dat was hij.

1 envelop kwam van het bedrijf waar hij gesolliciteerd had, in 1 envelop zat het bericht dat hij met de loterij een bedrag van 2 en een half miljoen euro had gewonnen ( het zal wel!...), en de  derde was een bedelbrief. Vrouwen in Zambia.

Hij had het wel verwacht: hij was niet aangenomen bij het bedrijf. Te weinig ervaring; niet de juiste opleiding.. Altijd hetzelfde...

Valentijn liep opmerkelijk fief naar boven de trap op. Dat zou je niet verwachten van een aspirant zelfmoordenaar. In de badkamer draaide hij de badkraan open.  Hij voelde opluchting. Hij had een beslissing genomen. Dat was het waarschijnlijk. Hij voelde zowaar energie. Een energie, die je positief zou kunnen noemen: Dat hij  binnenkort NIETS meer met alles te maken had!

( wordt vervolgd)

Marina Abramovic

 

'De beroemdste performance kunstenaar van de afgelopen veertig jaar'zo lees ik in de Vara gids. Die moet iedereen wel kennen dan, zou je denken. Maar ik kende haar niet, tot nu. Mijn tekortkoming. Ik zag een documentaire over haar in  'Close up' van de Avro.

En ik was blij. Want ik was eindelijk weer eens geraakt!!  Zo vaak ben ik op zoek naar muziek of een andere vorm van kunst die mijn hart raakt. Bijna als een verslaafde op zoek naar zijn drug. En, hoe ouder ik word, hoe moeilijker dat zoekproces is. Want als 50 jarige heb ik al zoveel gezien, en meer nog gehoord, dat vergelijkingen zich al snel opdringen in het hoofd.  Wat is nog werkelijk ? Het referentiekader is zo breed!

Ze heet Marina Abramovic. De documentaire ging vooral over haar laatste performance 'The artist is present'

En bij het zien van deze documentaire werd ik geraakt door wat zij deed in het Museum of Modern Art in  New York

In het atrium van het museum, een ruimte van ongeveer 8 bij 8 meter stond een stoel tegenover een andere stoel. In een daarvan zat zij. Marina. Een charismatische persoonlijkheid, vond ik. In de andere stoel zat niemand. Maar daarin was het voor de museumbezoeker vrij om te gaan zitten. En wanneer die bezoeker dit deed, was Marina daar voor hem of haar. Zonder woord, zonder gebaar. OK, soms een enkel gebaar.

Marina sloeg haar ogen op en maakten contact met de bezoeker. En de bezoeker zocht contact met haar.

En het ging echt om contact. Het ging echt om het spiegelen van de  ziel. Zo kwam het op mij over, en ik vond het fascinerend!  Mensen raakten ontroerd en huilden. Werden geraakt.

In de drie maanden dat ze zes dagen per week haar ‘performance’gaf wilden zo veel mensen op de stoel tegenover Marina zitten. l ’s Nachts voor de nog gesloten deuren van het museum wachtten er al veel mensen om als eerste naar binnen te mogen.

 Momenteel bekijk ik alles wat ik over haar kan vinden op het internet. Maar de performance die ze gaf in 'The artist is present'spande voor mij de kroon.



Wil je de hele uitzending zien, weet dan wel waar je aan begint, want hij duurt langer dan anderhalf uur. Kijk anders een stukje, het laatste half uur
http://avro.nl/closeup/detail/8276184?r=1

Be brave

Onderzoek

Wetenschap:

1 op de 2 Complotheoriedenkers overtuigd:

'Mensen met achtervolgingswaanzin vaak echt achtervolgt!!

                       Lousche

Peter Green- Man of the World

Van de oude Fleetwood Mac, Peter Green. Mooie man vroeger, maar nog steeds een steengoede gitarist. Geen enkele blanke lukt het om zijn gitaar zo blues te laten klinken als hij. Je moet zelf meezingen, mocht je het nummer nog kennen uit de 60ees. Want zelf doet hij dat niet meer.

Ron Mueck

Ron Mueck maakt al vanaf 1966 hyperrealistische beelden beelden van moderne materialen. Fiberglas en silicone bijv. Maar ook realistisch materiaal zoals kippenvel, adertjes en haren. Hij maakt figuren in diverse afmetingen, van minuscuul tot zeer groot.

Blij

Of ik vertrouwen heb ik mensen?

Nee.  Mensen zijn egoïsten.

Zou ik dat ook  zeggen als ik een Niet-Westerling was?

Iets geeft me namelijk het idee dat mensen in landen als bijvoorbeeld Birma, India, Nepal, Bangladesh minder zelfzuchtige mensen zijn. Een mensensoort die eerder bereid is te geven voor een ander.  Die een offer over heeft . Een mensensoort met een  minder aangetast geweten als het onze. Mensen die er  waarden op na houden zoals: dat het je plicht is om een ander te helpen.

Maar komt er welzijn om de hoek kijken, komt het geld binnen bereik, wordt verlangen de kop ingedrukt door onmiddellijke bevrediging, dan ontstaat er vaak iets in mensen dat ze van hun geweten kan  losweken. Een schuldgevoel dat gesmoord moet worden, verdoofd, weggelachen en weggekocht.

Fijn, dat er mensen zijn die ondanks dat, er kunnen zijn als het nodig is. Die zich niet laten verdoven.

Het zal  niet uitmaken: Oost en West. Mensen zijn mensen zolang ze elkaar nodig hebben. Zolang gedeelde nood halve nood is, gedeelde zorg halve zorg. En dan dus de mensen die er graag WILLEN zijn. Die nadenken, en er een bewuste levensstijl op na houden.

Ach een vreedzaam beeld...dat mensen in verdraagzaamheid zouden kunnen samenwonen. Hoe ver staat dit nu niet af van de realiteit? Dat kun je niet eens meer hardop zeggen, dat je daarin wil geloven. Je word voor minder opgenomen in een psychiatrische inrichting. Daar zit je dan tussen de verwelkten uit de flower- power generatie te zitten. In de geitenwollen afkick-kliniek krijg je stekelige panty's te passen.

Mensen zijn geloof ik niet zo bedoeld, om vreedzaam samen te leven. Er zijn altijd oorlogen geweest. Grote, kleine. Er zijn altijd vernielzuchtigen geweest.

Misschien moeten we gewoon  wel heeeeel blij zijn dat dit bij ons nu al een aantal generaties niet het geval is geweest. En ik hoop dit ook zo erg voor de komende generatie!

MAN

De mens in al zijn grootsheid...

Apologia del Presente

Klein fotootje is het zo. Moet eigenlijk groter zijn. Dat je je kunt verplaatsen in dat meisje op die schommel, dat daar zo hoog zwiert boven de grote stad. 

Waar hangen de touwen aan vast?  God zou ze kunnen vasthouden, als ie zou bestaan. 

Je moet je het gevoel in je buik niet voorstellen als je daar zo heel hoog zo'n enorme zwier maakt. Met de wind rond je oren. Ik zou gek worden van angst denk ik. Omdat je ook zo los zit.

Drie maanden terug was ik met de kinderen in Bobbejaanland, zo'n vermaakpark waar je kunt krijsen in karretjes in verschillende achtbanen. Dan zit je nog stevig vast, en kunt erop vertrouwen dat je er niet uit kukelt!! Maar op zo'n schommel. Wanneer ik het me WERKELIJK voorstel zit de adem heel hoog in mijn keel. 

Het meisje ziet beneden zich de stad, en het gepeupel, ieder druk bezig met waar wij zoal druk mee bezig zijn. We zijn aan het autorijden want we moeten ergens naar toe. We zitten achter schermpjes te kijken en te tikken, we hollen achter een bal op het voetbalveld. We maken er allemaal het allerbeste van. En zij ziet dat vanaf die schommel. Ze slingert er boven. 

Foto-manipulatie van Luis Beltran. 'Apologia del Presente', vertaald: de verontschuldiging voor het heden

Schelderit

Hier langs de Schelde wordt het vanaf het  jaarlijks  georganiseerd: De Schelderit. 
het is een taalverrijkend evenement

Een stoet oldtimers rijdt een vastgestelde route langs de Schelde. De bestuurder stuurt en de bijrijder scheld. Vanuit het open portierraampje scheld hij naar iedereen die hij onderweg tegenkomt. Mensen die langs de kant staan te kijken kunnen dus verwachten dat ze uitgescholden worden, maar het staat ze ook vrij om terug te schelden.

Wat een bevrijding is dat  voor veel mensen . Wat een opluchting! Al die bekenden langs de route  bij de naam te noemen waarop je het ook thuis wel eens over ze hebt gehad. De deelnemers is duidelijk gemaakt: Het is een kunst om creatief te schelden, eigenschappen van de te beschelden persoon dienen zoveel mogelijk meegenomen te worden in het scheldwoord.

Klootzak! Klotehommel, Goorlap! Leeghoofd! Met je varkenskop! Tyfuslijer! Hologram! Schijtlijster! Lamlul!...

- ....ben je zelf!... (Er zitten natuurlijk ook altijd minder sterke scheldkunstenaars bij.)

En je hebt natuurlijk altijd die omstanders die willen gooien met tomaten of eieren.  Maar dat moet beperkt blijven, anders gaat dat de hoofdmoot vormen, en verword de Schelderit  tot een ordinaire gooipartij, en dat zou ten koste gaan van dit taalkundig spektakel. Waakzaamheid is geboden!!

Het is eigenlijk alleen nog maar een idee . Misschien heb je ideeën om zo'n evenement succesvol van de grond te krijgen? Laat weten!!

De ( voorlopig) laatste

En hier tast ik het karakter van mijn eigen blog aan. Het moest niet gaan over de waan van alledag. Daar was het niet voor bedoeld. De waan van alle dag is al de hele dag om ons heen. 

Nee, schoonheid, humor, onzin en verbazing moesten de hoofdthema's van Davincini blijven,  met een vette knipoog naar de spiegel.

Dat is wat wemelde in het hoofd.

Laat de waan van de dag. Daar wordt je vooral maar murw van, of boos.En kost je energie.  Weg ermee!

Ik stop dit blog.
Na 1001 'berichten'

In ieder geval voorlopig

Ook omdat het me steeds moeilijker gemaakt wordt foto's of filmpjes te plaatsen. 

Ik wens ieder een goed leven. En gun jezelf elke dag als je kan een kadootje.

Davincini

Nederland

Op onderzoeken kun je niet blindvaren, zover was ik al. Dat heb je kunnen lezen.  Scherm er niet zomaar mee, zou ik zeggen. Ze worden immers te vaak aangehaald zonder dat er echt van gedegen onderzoek  sprake is.

Wat me ook kwaad maakt is dat Nederland geen democratie meer is. Bij een democratie kunnen mensen meepraten, meedenken, komen met voorstellen, die worden dan gehoord door gekozen vertegenwoordigers  en daar wordt dan aan gewerkt. 

Maar zo is het niet. 

We mogen nu eens per vier jaar stemmen op een partij die zijn principes even makkelijk overboord gooit als dat ze zijn  geëtaleerd. Die heult met de vijand. Daar houdt het voor ons mee op. Meer hebben we niet te kiezen. DAT  is onze democratie, maar mag dat dan nog wel zo heten? De macht ligt immers niet  bij het volk. Welnee. Helemaaal niet!  Die ligt bij de machthebbers. 

Wat DAN, vraag je?. Nou misschien meer beslissingen nemen aan de hand van bindende  referenda op gemeentelijk niveau.  Het lijkt me goed als er gezocht wordt naar een andere manier om het land te besturen. Een manier waarbij de burger zich gehoord voelt, en invloed kan uitoefenen.

Ik wil weer de macht aan het volk. Ik ben  klaar met onze volksvertegenwoordiging. Ik merk in Niets dat dit MIJN NEDERLAND is. Ik kan er ook niet langer trots op zijn.  Het is een rommelig, intolerant, bureaucratisch, en zelfs corrupt meelooplandje waar onlogische en idiote plannen worden gemaakt, waar niemand, in ieder geval IK niet, om heeft gevraagd.

Ik snap er helemaal niets meer van.

En...allee, laat ik het maar even allemaal op 1 hoop gooien. Want er zit veel kwaadheid in en het moet er allemaal uit:

De pers vertrouw ik ook al niet meer.

Waar is de zure regen gebleven? Waarom horen we niets meer over bodemsanering? Wat is er met de vogelpest gebeurd?  Hoe is het nou met de ozonlaag? En de plastic soep? En de hardhoutkap?

Waarom vinden zoveel mannen het fijn om te vernielen, te laten ontploffen? te schieten? Te doden?

 Waarom wordt de wapenhandel niet gestopt? Waarom wordt de Sahara niet vruchtbaar gemaakt? Waarom nog steeds fossiele brandstof? Waarom gaan er mensen dood van de honger? Waarom is er zoveel  lelijkheid?

Hee, heb je het gehoord?  We kunnen straks allemaal 100 jaar worden.

Nou, hartelijk gefeliciteerd!!