Face it

Face it!!  If it was ever there, then it is gone. ( to be honest……..)

Ik kan mezelf -zelfs voor de spiegel- nog waarmaken dat ik er voor mijn leeftijd ‘nog puik uitzie’, gewoon omdat ik een sterke verbeeldingskracht heb, maar c’mon, let’s face it.  Mijn ondermaatse voorkomen,  mijn chronisch rood-ontstoken rechteroog…. Op de wallen onder mijn ogen kan ik een klein knikkertje heen en weer laten gaan. Mijn nek begint te lubberen, ik heb een lymphe-tiet, een bierbuikje, een dik en een vocht vasthoudend been, en  een door spataderen meanderend kuitlandschap.

Dus, zoals je van iemand goedkeurend kunt zeggen: ‘ Zoho…die mag er ZIJN!!’ Dan mag ik er niet zijn. Als vrouwen naar mij kijken is dat niet omdat ik sjans heb, maar ze kijken naar me met de nieuwsgierigheid als waarmee een kind naar die man kijkt met maar 1 been.

Accepteer…ZENNNN, accepteer…..tel je zegeningen……OMMMMM!!   Zo, al klaar! Zo makkelijk doe ik dat hier, op mijn nieuwe vakantieadres! Het speelt allemaal geen enkele rol, ik zal er niet ongelukkiger van worden.

Zo is het. Ik ben gelukkig. Hier, hier in mijn huisje. M’n huisje met het totaal oppervlak van wel 7 of 8 caravans!

Ik kan doorrijden op de autoweg, Geen akelige sleurhut die zo nodig mee moet, en aan m’n schouders hangt.        VVROEM!!! GO!! Als je 130 mag, moet je minimaal 130 KUNNEN! TOCH?!!  En ik hoef opeens niet meer te tanken na elke 200 kilometer! 600 kilometer rijdt ik!!. Harder en goedkoper dan in welke vakantie ooit.

Het voordeel van stress en ergernis rondom het zomerslang optrekken met  een toercaravan, is dat je later gelukkig kunt zijn in een huisje op een bungalowpark. Het is een investering in de toekomst om eerst een aantal caravanjaren te trotseren, om daarna het kleine te accepteren. Blij kunnen zijn met het toilet, en een douche die het goed doet onder hetzelfde dak, een bankje waarop je kunt liggen, een vierpits kooktoestel! loopruimte!! Wauw!! Het dondert niet als het buiten es een keertje miezert. Je steekt de open haard aan, je hebt een TV-tje, en wie doet je wat.

Zelfs al constateer je, zoals ik, je lichamelijke aftakeling. In een huisje is dat niet erg. Je accepteert dat gewoon! In een caravan had dezelfde constatering geleid tot grote somberheid en wellicht depressiviteit.

Hier kan ik lachen als ik op de verpakking van de boterhamworst zie staan: ‘HIER OPENEN’ en er IS daar helemaal niets te openen! Op de camping zou dit zomaar kunnen leiden tot woede-uitbarstingen. Hier spelen dat soort dingen geen rol!   We zijn zo blij dat we ’s avonds niet met jassen aan hoeven te zitten ook. Ik heb het gevoel in een bungalow te zitten, echt waar!
Wat een feest zal dat worden!! Die rituele caravanverbranding!!