Kerstgevoel

De vier rendieren waren dan eindelijk uit Letland gearriveerd. De boer keek trots naar zijn nieuwe bezit.
Prachtige dieren waren het. Ze waren misschien nog wat vermoeid van de lange reis. Schichtig keken ze om zich heen. Alles plat en wit. Groningen lag onder de sneeuw die dag.

Wat zouden ze opkijken in Marum. Wanneer de rendieren voor de arreslee zouden zijn gespannen. Echt Kerstmis!
Jens was blij.’ Kom, we zett’n de dier’n in de wei. Kunn’n zun beetje biekomm’n
Het was koud.
In de boerderij pruttelde de koffie, en Jens had daar wel oren naar.
Vrouw had , zo bleek, heerlijke roombroodjes gekocht. Dat was smullen. De dag kon niet meer stuk

Of toch wel?
Want oh schrik, toen Jens even later nog eens bij de wei ging kijken, zag hij de rendieren niet meer!. Sporen in de sneeuw lieten zien dat de dieren over de te lage omheining waren gesprongen. Wat kunnen die springen zeg, Letse rendieren.
Verdorie. Wat nu? Als ze de weg opliepen? De A 7 liep hier vlak achter. De politie waarschuwen maar.

De dieren werden al snel gesignaleerd. Inderdaad bij de A7. Volgens de Groningse veldwachters ‘dreigden’de dieren de weg op te gaan.
We moeten ze schieten. Of misschien verdoven! Haal de jachtopziender erbij!

Tjeerd was blij verrast met het telefoontje. Hij zou die dag een prominente rol kunnen spelen. Hij zag zich al op de voorpagina van de Groningse Bode.

De jachtopziender had al een plan in het hoofd hoe hij de dieren kon lokken, hij had een aantal ampullen met verdovingsmiddel bij zich.

Het zat Tjeerd echter niet mee. De dieren lieten zich niet lokken. En van een afstand kon de bemutste man niet goed schieten. Die enkele keer dat de dieren hem wel dichtbij naderden sloeg de kou op zijn handen, die bibberden een beetje. Dat maakte het richten lastig. Hij miste. Hij miste, en later nog eens.
Na drie uren proberen, vond de politie het welletjes. We gaan ze afschieten jongens.
Het koste enkele agenten moeite om niet te juichen.

Het klusje was zo gepiept.
Hoppakee!. Drie Letse stinkende rendieren omgelegd. In no time!
Er is er nog één, zei Tjeerd. Hij voelde zich somber. Hoeveel had hij wel niet voor de dieren betaald?! En nu waren ze dood. En hij zou ook al niet, verkleed als Kerstman in de arreslee kunnen zitten nu.
Over de intercom hoorde Bromsnor dat het vierde rendier in het centrum van Makkum was gesignaleerd!

Yesss! We gaan hem vangen! Het werd nog een dolle boel in Makkum.

Ach wat maakt hetuit? Naast 35.000 geruimde geiten en al die duizenden dieren die nog niet weten dat ze op het Kerstmenu staan.

Respect voor het leven? Ah joh! Zeur niet! Het gaat om de MENSCH. De Mensch op de A7. Zijn kerstgevoel! Verpest dat nou niet ja?!