6 okt. 2009. De maan weet nog van niets. Dit zal de laatste ongeschonden volle maan zijn.
Historische dag, 9 oktober 2009.
De Mensch brengt de eerste bom tot ontploffing op een ander hemellichaam. 2300 kilo woog het gevaarte, en met een snelheid van 9000 kilometer per uur raakte hij het maanoppervlak.
Dat nieuws horen wij, gewone aardse stervelingen, als e.e.a.al gepasseerd is. Er is geen brede maatschappelijke discussie over geweest, het is niet vooraf uitgebreid in de pers uitgemeten.
De Amerikaanse belastingbetaler is niet in referendum geraadpleegd. De nobelprijswinnaar voor de vrede heb ik er niet over horen spreken.
Het voldongen feit werd simpelweg gepresenteerd.
'That's how we do it, ladies and gentleman, you just worry about worldly things like the crisis and so on. Meanwhile WE go on being the rulers of you all, to explore, to reign in the universe. We know what you do, and we know what WE need'
Ik vind het doodeng. Ik ga gewoon naar m'n werk, en breng m'n dochter naar de manege, en ondertussen wordt de Maan nota bene, dat is ook MIJN MAAN hoor, gebombardeerd.
Om te kijken of er water op de maan is. Hm hm
We hebben HIER al water hoor!
Nou, je zal het zien, nu komt het met die eb en voed ook nooit goed meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten