Berg

foto: Davincini



Ongenaakbaar, mysterieus, woest en schoon, zo wil ik je zien. Half verscholen achter wolkenflarden. .
Een brok versteend natuurgeweld dat ons terugbrengt naar bescheidenheid en ontzag

Boven op een berg een voorwerp plaatsen:
“Een Nederlandse vlag, een restaurant in stijl, het borstbeeld van de president van Frankrijk, het standbeeld van de eerste klimmer die de top bereikte. Van Jezus, Maria, Gandhi, Mandela.
Plaquettes met daarop de namen van allen die gesneuveld zijn op de hellingen. Een obelisk met de namen erin gegraveerd van de mensen die op de top gestaan hebben.
Een kunstwerk. Iets abstracts. Een enorme fallus, een engel. Een koperen sneeuwmolecuul.

Of iets moderns: een installatie waarin je je laatste woorden kunt inspreken voor het geval je onderweg naar beneden dodelijk verongelukt. Of een grappige robot: Monsieur Mt. Blanc, die elke klimmer die bovenkomt begroet met ‘Tres bien! Vous êtes numero.... 10888 sur ma tête”

Wat wil je aantreffen als je je met verkleumde en gekromde vingers aan die laatste rand naar boven trekt?
Ikzelf zou graag de kale bergtop zien. Met niets er op. Een berg is een berg. Is niet ‘overwonnen’doordat je hem hebt beklommen.
Zet er niets op. Niet zo protserig doen alsjeblieft. Niet leuk doen daar, dat doe je maar beneden. Bij het zembad of achter de bar-b-que.