Om de stoute schoenen aan te trekken is op zulke dagen niet eens veel moed nodig.
Het voelt alsof de tijd rijp is.
Uitgerust is hij wakker geworden.
De ochtendlucht heeft hij door het open raam opgesnoven. Het was een windstille, bewolkte dag. Een ideale dag.
De kinderen zijn vrolijk kwetterend aan het muesli- ontbijt geschoven en daarna met hun bekertjes vruchtensap de deur uit gegaan.
Maar daarvoor al, meteen na het opstaan, had hij ze uit de mand gepakt, de spijkerbroek met verfspatten, het blauw bevlekte t-shirt met ‘We do it with a smile’. Hij had ze aangetrokken, alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Zijn outfit had hij vervolmaakt met het artistiek aandoende ateliershemd, en de afgedankte Kappa- schoenen.
‘Ga je verven pappa?’had zoonlief gevraagd.
Ja, Gert ging lekker een dagje wijten aan achterstallig onderhoud, en de verdere vervolmaking van de woning
Ongestoord kon hij zijn gang gaan. Eerst snel door het huis.
Een kwartier later leken de bedden onbeslapen, was er van een genoten ontbijt in de kamer en in de keuken geen spoor meer, was schone van vuile kleding gesorteerd en opgeruimd, en draaide de vaatwasmachine.
Zingend had hij dit alles gedaan.
Toen naar zolder. Een lekkere CD in de lade en aan de slag. Beginnen met de plintjes in de grondverf zetten. DAT moest al zo lang gebeuren!
‘We will we will rock you’
De pot met grondverf was kennelijk niet helemaal goed afgesloten geweest. In de bus die nog maar voor een vijfde gevuld was zat een harde gestolde verflaag.
No problem. Die kon je zo doorprikken, of beter: langs de randen lossnijden, anders was er een grote kans dat de gestolde laag zich zou mengen met de vloeibare verf er onder, en dan zat je met troeperige verf, met gestolde resten er in. Dat moest je niet hebben.
Het mes liet zich niet makkelijk door de plak jagen. Gert wilde dit ook voorzichtig doen want met kracht gaan werken, zou kunnen betekenen dat wanneer je er doorheen komt de vloeibare laag als een fonteintje omhoog zou komen. Nee, netjes langs de randen loshalen, en de ronde chemische plak er als één geheel uithalen.
Er zou toch nog wel vloeibare verf ónder zitten? Zeker weten deed Gert dit nog niet.
Gert besloot de hamer er bij te pakken. Tikken op het mes geven, en dan rondom werken.
Ja hoor, daar waren de tekenen van vloeibare verf.
‘Don’t stop me now’ hij zong het luidkeels mee.
Gevolgd door ‘SHIT” Dit zei hij toen hij zag dat de verf zich aan de onderkant van de pot over de vloer verspreide. Hij had per ongeluk de bodem van het verfblik losgeslagen.
Zijn outfit heeft hij die dag aangehouden. Hij stond ermee achter een winkelwagentje in de Aldi. Hij droeg het toen hij de was van het droogrek haalde. Hij lunchte ermee met zijn kinderen.
In de tijd dat hij met zijn kluskleding buiten liep, met vlotte tret en fier rechtop, heeft hij kunnen nagaan of zijn kleding als ‘pussy-magnet’dienst zou kunnen doen.
Dit bleek niet zo te zijn. De hoeveelheid vrouwelijke aandacht die hij kreeg bleef op dezelfde beperkte schaal steken. Maar van mannen kreeg hij duidelijk meer blikken toegeworpen. Joviaal groetten ze hem in het voorbijgaan, de mannen die schaftpauze hadden. Met een knipoog soms, of met een wijsvinger die omhoog wees, overigens een onverbloemd sexuele begroeting, die de spontane erectie symboliseerd. In de begroeting ligt ook de intentie van de begroeting besloten. Door de wijsvinger omhoog te steken zegt men eigelijk:: ‘Hallo, neuken?’
De middelvinger omhoog steken is geen begroeting. Het is een sterke afwijzing. Non-verbaal schelden: ‘Go Fuck- Yourselves’zoals onze bevrijders, de Amerikanen dat zo treffend aan kunnen geven’
Kluskleding is, zoals Gert die middag met licht ongenoegen waarnam, eerder een cock-dan een pussymagnet, en het krijgt naast leren kleding en uniformen iets nichterigs.
Wonderlijke uitkomst van dit onderzoekje, en het zet klussers in een ander daglicht
------
Geen opmerkingen:
Een reactie posten