Dansfeest voor ouderen

Later op de avond stond ik aan de bar en keek over de dansvloer met een te  nuchtere kijk en beschouwende blik. 

Ik aanschouwde een treurig makende vertoning van deinende lijven van te zware mensen. 

Ik nam het mezelf kwalijk.

Ik zou vrolijk gestemd moeten worden van het tafereel. Het waren immers mensen die bewogen op muziek die ik zag. Mensen die met hun lijf en ledematen duidelijk andere dingen deden dan normaal. Ze schommelden en zwaaiden er mee. 

Veel oudere mensen zag ik , bij wie het soms zichtbaar moeite kostte om het ene been voor het andere te zetten. Het zag er triest uit en het zou me graag vrolijk gestemd hebben. Welke warmere  levens vreugde-uitingen zijn er beter dan dansen en zingen?

Maar het onbeholpene.

Het stramme

Het gemaakt vrolijke..

Het zag er zonder roze zonnebril aandoenlijk uit. Had ik mijn roze zonnebril bij me gehad , dan had ik in de ogen van enkele bewegers wellicht vreugde en plezier gezien.  En me geamuseerd hebben bij het aanschouwen van zoveel mensen die op ritmes uit de jaren 70 bewogen

De dansers die me vrolijker stemden waren de dansers die elkaar aanraakten bij het dansen, die samen dansten zogezegd. Fysiek samen. Het deed me beseffen dat je niet alleen moet dansen. Het 'Alleen dansen' of op en neer deinen ziet er eenzaam uit. ( luister naar 'they dance alone' van Sting) Wanneer je over een sierlijk lijf beschikt en mooie moves kunt laten zien is dat natuurlijk wat anders  maar ouderen met overgewicht moeten zich daar niet aan gaan wagen.

Die moeten of samen met iemand anders gaan ( en dan is het ook nog maar net de vraag...)  of gewoon lekker een borrel pakken en zich onder de toeschouwers begeven.

Een kwestie van esthetiek.

Het allerergste was dat ik mezelf vaak tussen de meute op de dansvloer begaf om geen buitenstaander te zijn en dan bewoog, 'danste'. Daarbij probeerde ik mezelf te zijn, en ik  deed ook wel een beetje mijn best om er bovenuit te komen met leuke dansstapjes . Hopeloze pogingen, en ik was mij ervan bewust dat ook mijn eigen bewegingen en mijn eigen gestalte toeschouwers tot een meewarig glimlachen moeten hebben doen verleiden. 

Maar dat zit natuurlijk alleen maar in het hooft

En wat dan nog.....wat maakt het uit? 

Dat begrijp ik ook wel. Wees vrij om te doen wat je wil en dans! Zing! Maak plezier!!. 

Natuurlijk! Het is goed. Prima. Dat vind ik ook!!

Dat ik er soms anders naar kan kijken is mijn probleem. 

Ik ben niet altijd een leuk mens