Ik praat niet veel over mijn werk. Er zijn ook weinig mensen die er naar vragen. Het lijkt niet interessant. Misschien is het dat ook niet. Het levert financieel weinig op, en geniet geen aanzien. Hooguit waardering. Dat is ook wat waard natuurlijk.
We werken niet om in de ogen van anderen waardering te zien ( of wel?). We doen wat we zelf hebben gekozen. We doen hetgeen waarvan we zelf vinden dat bij ons past. Nederland keuzevrijheidsland!
Ingeslagen wegen kunnen bovendien altijd nog omgebogen worden, want keuze's maken is aan verandering onderhevig. Kies je voor een leven met pindakaas of met chocoladepasta?
Ik heb nooit een keuze gemaakt. Als gedeeltelijk zelfverkozen onwillig lid van de maatschappij deugde ik nergens voor in mijn eigen puberoptiek. Onzeker liet ik me uiteindelijk verschillende kanten opduwen. En waar ik ooit van droomde heb ik laten varen. Basgitarist, komiek.
Ik kwam in de zorg terecht. Ik werkte met zielige hoopjes mens in een verpleeghuis in Loosduinen. Later in een zogeheten fase-huis met argwanende jongeren. Terwijl ik zelf hulp nodig zou hebben gehad .
Ondanks papieren van de Hogeschool ben ik hetzelfde werk blijven doen op hetzelfde niveau. Mijn doelgroep wisselde ,Ik heb mensen begeleidt die te kampen hadden met verschillende aandoeningen en afwijkingen. Behalve met ( zwaar) lichamelijk gehandicapten heb ik te maken gehad met psychische problematiek. Beschadigde, wantrouwende mensen. Autisme, zwakbegaafdheid, dementie, afin...en neem het hele psychisch en psychisch-sociale etikettencirkus er maar bij. PDD NOS, ADHD, Syndroom van Down, Asperger,
Moeilijke 'gevallen' daargelaten, ben ik bijna aan het eind van mijn carrière die geen carrière was - maar wel een levensles - tot de ( cliché) conclusie gekomen, dat mensen mensen zijn. Onvolmaakte wezens die groeien en zich kunnen ontplooien bij aandacht en liefde.
Ik werk met mensen. Het maakt niet uit wat voor etiket er op geplakt zit. Ik hoef het eigenlijk niet eens te weten. Maar dat ze wonen waar ze wonen wil zeggen dat ze extra aandacht behoeven ,dat ik veel geduld met ze moet hebben, en creatief moet zijn in de omgang met ze, en geen toneel ga spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten