Nationaliteitenherkenner

 Ik vond nog een stukje dat ik geschreven heb toen ik 5 weken in Nepal was, in november 2019. 

"...Blanken in alle soorten en maten. Diverse Aziaten. Je komt ze hier tegen. Ze lopen over straten en pleinen en op de paden in de bergen. Ze willen hun ding doen, naast eten drinken, slapen, poepen, plezier hebben en weinig geld uitgeven.Vaak toch ook het land zien. Het zijn toeristen. Net al wij.

Wat is er mis met toeristen?

Ik geloof op zich niet zo veel. Het zijn mensen, tenslotte. Mensen die weg wilden van thuis. Dat staat ieder immers vrij. Die lopen hier. De mensen die weg wilden van hun huis. Een soort vluchtelingen.

Weg weg weg

 'Desnoods naar een ontwikkelingsland!" hebben ze misschien wel gezegd. En nu lopen ze hier rond met hun derde oog, waarmee ik in dit geval niet de stip op het voorhoofd bedoel, maar de smartphone. De camerafunctie van de smartphone wordt tot overspannens toe gehanteerd. Geposeerde lachjes en mannequinhoudingen.

Er lopen ook mensen rond die het land een warm hart toedragen en er iets voor willen doen. Nepal heeft op allerlei terreinen hulp nodig. Zeker qua zorg. 

Allerlei mensen

Niet dat het nodig is ze uit elkaar te houden, ben ik desondanks toch bezg een hobby te ontwikkelen om de versvhillende nationaliteiten beter te kunnen herkennen. Japanners, Koreanen, Maleisiers Chinezen. Het valt niet mee voor een Westerling om die groepen te kunnen splitsen. Er zijn wel hulpmiddelen voor. Spelletjes. Kun je spelen op je mobiel. Om te kijken of je de rassen herkent. Dat je de Chinees vind onder de Japanners.De maleisiër onder de Koreanen. Zo hoef je je niet langer op straat onzeker te voelen wanneer je zegt 'Hello Chinees!' Of  'Namaste Japannert!' 

Waar het blánken betreft:

Fransen weet ik altijd goed te herkennen. Zien er toch anders uit dan Nederlanders. Komt door de baret en dat stokbrood wat ze altijd bij zich hebben met name. Hoewel dat laatste daar lopen ze hier niet mee over straat. Dat maakt het wel wat moeilijker. Maar praat een Fransman Engels dan weet je meteen dat je met een Fransoos te doen hebt. 'Ello..?' Als je aan het uiterlijk van een westers persoon iets van een haan of een kip kunt halen heb je ook vaak met een Fransoos van doen, valt me op. 

Duitsers onderscheidt je niet makkelijk. Vroeger marcheerden ze meer. Toen kon je het goed zien. Maar nu wandelen ze gewoon. Dingen veranderen. 

Britten wandelen tenslotte ook niet meer met bolhoed en wandelstok in de Himalaya.

Die gaan net als de anderen goed toegerust de bergen in. Met oplaadsnoertjes en powerbanks. Warme jackets en zonnebril. 

Waarschijnlijk bestaat er al een app waarmee je mensen van afstand qua ras kunt uitlezen. Dus je hoeft het niet te weten. Net zoals je niet meer hoeft leren te spellen; je hebt spellingscontrol. 

En die app die het ras van die ander kan aflezen kun je dan ook vast gedag laten zeggen. Dan zegt een vriendelijke stem:'  Hello Canadian!' Of ' Hello German' . 

En dat went dan en dan denk je: 'God, dat moesten we vroeger allemaal zelf doen!'.

Als die ander dan ook zo'n app heeft, wordt er natuurlijk ook terug gegroet. Voor je het weet raken ze met elkaar aan de praat en duurt het uren voor je op de plaats van bestemming bent. 

Krijg je dat weer. Mobieltjes die ondeling gaan chatten en roddelen over hun eigenaars..."