Zie, de aanhef van dit schrijven. Het is het boek dat ik momenteel aan het lezen ben. Het gaat over een juist uitgebroken pandemie. De Pest. Geeft niet meteen afleiding van de saaie tijden van corona waarin we ons nu bevinden. maar dat is ook niet nodig. De pandemie waarin we nu zitten is minder erg dan deze pest . Dat kun je wel opmerken. Geen schrale troost.
Omdat ik van de taal houd waarin Camus schrijft even een stukje:
"...Vooral braken onze stadgenoten zeer snel, zelfs in het openbaar, met de gewoonte in te schatten hoelang ze van de ander gescheiden zouden zijn. Hoe kwam dat? De grootste pessimisten rekenden bijvoorbeel op zes maanden; ze hadden zich alle bitterheid van de komende periode in geuren en kleuren voor de geest gehaald; ze hadden genoeg moed vergaard om de beproeving te doorstaan en hun laatste krachten aangesproken om moedig opgewassen te zijn tegen die lange lijdensweg; en dan was er soms ineens een toevallige vriend, een bericht in de krant, een vluchtig vermoeden of een plotseling helder moment waardoor ze het idee kregen dat er eigenlijk helemaal geen reden was waarom de ziekte niet meer dan zes maanden zou duren, misschien een jaar, of nog langer.
Dan was er van hun moed, wil en geduld plotseling zo weinig over dat ze het idee hadden nooit meer uit die put omhoog te kunnen komen. Ze dwongen zichzelf geen moment te denken aan de dag van hun bevrijding, niet meer naar de toekomst te kijken en zogezegd de ogen neergeslagen te houden. Maar natuurlijk werden ze slecht beloond voor die omzichtigheid, voor die pogingen het leed te slim af te zijn, de strijd te ontlopen door zich niet bloot te geven. Ze wilden die inzinking koste wat kost vermijden en beroofden zichzelf tegelijk van de toch vrij talrijke momenten waarop ze de pest konden vergeten door zich de toekomstige hereniging voor te stellen. En zo liepen ze halverwege al die pieken en dalen vast, zwalkten meer dan ze leefden, ten prooi aan doelloze dagen en onvruchtbare herinneringen, als rondwarende schimmen die alleen nieuwe krachten zouden kunnen opdoen als ze bereid waren te wortelen in de aarde van hun verdriet"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten