Halfslaap

Nacht.

Donker nog. Zonder bril moest ik mijn ogen focussen op de plek waar het nachtklokje stond. Kijken of ik uit de  lichtgevende digitale tekentjes cijfers kon zien te destilleren.

04.05

Mijn keel voelde droog. Ik had wat vocht nodig. Dit alles droomde ik, of ervoer ik wakend. Ergens daartussenin. Halfslaap. 

Ik wilde of moest even wat koud water drinken. Uit de kraan in de badkamer. Mijn benen gehoorzaamden als automatisch op deze gedachte en zwierden geluidloos van onder het dekbed naar buiten de bedrand, en het bovenlichaam werd er als vanzelf door meegevoerd, opgetild en het lichaam bewoog zich blootsvoets muisstil naar de slaapkamerdeur. Dorst is iets dat gelest moet. 

als automatisch, zonder vrije wil 

Bij de slaapkamerdeur draaide ik me om naar het bed. Alsof ik iets miste

En daar lag ik, In bed. Daar lag ik zelf. Ogen dicht . Te slapen? Dat was gek. Ik was opgestaan en lag nog in bed. Ik was opgestaan. Uit mezelf. Uitgetreden. 

Was dit het einde? Was ik in mijn bed gestorven? Was ik nu mijn geest? Een geest die nog even wat wilde drinken voor hij naar het hiernamaals zou gaan? 

Dat leek me sterk. Komaan. Drinken. Terug naar bed. 

Eenmaal terug bij het bed lag ik er voor ik het goed en wel in de gaten had in . Niet meer halfslaperig, half dromend. Maar klaarwakker

standpunt in standbeeld

 Ik vind dat omstreden standbeelden mogen blijven bestaan. 

Als er ooit voor gekozen is om een standbeeld van iemand te plaatsen dan is dat, daar mag je toch van uitgaan  met instemming en goedkeuring van velen gebeurd. Het is er gekomen. Het heeft er gestaan. Het staat er inmiddels al 100 jaar of meer. Het is gezien door je voorouders. Bovendien is het mede-bepalend geweest voor het stadsbeeld en het heeft ook een monumentale status gekregen Het standbeeld is monument geworden. Met dezelfde waarde als die schattige trap-en klokgeveltjes verderop, of die kerktoren.  Het is eén geheel. Het verhaalt de geschiedenis. Zo was het. Zo waren onze huizen, zo was ons geloof. Zo waren onze helden. Prachtig die steden die nog zoveel geschiedenis in zich herbergen en ons daarmee zoveel vertellen. 

Een standbeeld weghalen moet je niet zomaar doen. De beelden van  al die roemruchte lieden die in hun tijd de status van held kregen zijn markeerpunten in onze vaderlandse geschiedenis. Door ze weg te halen ontken je de betekenis die deze personen wis en waarachtig wel hebben gehad.

Nu blijkt dat die rol niet altijd even fraai of heldhaftig was. We hebben tot onze ontzetting ontdekt we ze nu ipv helden eerder misdadigers zouden moeten noemen. Er zijn onder verantwoordelijkheid van die lieden mensen verhandeld. Er is gekeken of slaven dreven. Door hun direct toedoen zijn mensen vermoord, landen leeggeplunderd noem maar op. Onze trots brokkelde af tot diepe schaamte. Van borst vooruit tot hoofd omlaag

Moeten we nu tegen die lieden opkijken als we er langs fietsen? Als we een wandelingetje maken? Worden we daar vrolijk van? Voelt dat goed? Die mensen verdienen toch geen standbeeld!

Nee, misschien niet. Kan ik me goed voorstellen. Maar moeten ze dan weg? Of moeten we ze herlabelen? Ik bedoel: niet alleen er het etiket van 'boef   opplakken. Maar ook en vooral zou het niet kunnen we de standbeelden uit het verleden gaan zien als monumenten? Kunstwerken die ons eraan moeten herinneren dat we niet zomaar klakkeloos achter iemand aan moeten lopen.  Dat kan en magongemakkelijk voelen, maar dat is niet erg. Het is Kunst, èn we zijn er tevens door gewaarschuwd. We kunnen nu ook wel eens mensen op het schild hijsen, waaraan we later liever niet meer herinnerd willen worden dat we dat deden, Zie dit standbeeld. Zie deze man waarvan iedereen zei dat het een held was. Hij werd toegejuicht. Geprezen! 

Hier is lering uit te trekken. De kans dat je van geschiedenis kunt leren kun je hier goed bij de hoorns pakken

Dan is er nog een alternatief. We kunnen onze geschiedenis weergeven. Mèt de wijsheid van nu  Dit kan  door de standbeelden van de mensen die we nu misdadigers zouden noemen te laten staan en ze uit te breiden. Kunstenaars kunnen zich wat mij betreft buigen over deze uitdaging. Omdat ik geen kunstenaar ben noem ik een plat voorbeeld dat je bijvoorbeeld een kooi kunt zetten. Kooien zoals die er in deze tijd bestaan. Een kooi om de ontmaskerde held. Een symbool van hoe we NU over de man denken. We behouden de geschiedenis MET het heden en nemen het mee. We ontkennen het niet, maar laten zien hoe er nu tegenaan gekeken wordt.Anno 2021. 

Nederland komt er uit te zien, met beelden uit het verleden van al die mannen in kooien. 

waren de musea maar weer open...

onbekend 

artwork from Sra

Gustav Klimt: De kus

I give you my heart by Borda

Schelpen zoeken ( maker onbekend)

 

Zinloos

 Zinloos geweld. weet je dat nog? Dat is zo n 22 jaar geleden denk ik. We waren tegen Zinloos Geweld. Dat hield simpelweg ongeveer in dat als iemand zomaar een ander neerslaat , neersteekt, beroofd of verkracht , dat je dan laat weten dat je dat niet oke vind, maar verwerpelijk.  Oude lakens werden uit de kast getrokken en hup:  Allemaal de straat op. Spandoeken.  Stop zinloos geweld! Wegingen ervoor. Wie van die mensen heeft werkelijk gedacht dat het daarna minder zou worden?

Er kwam een tegel met een lieveheersbeestje er op. Het lieveheersbeestje werd het symbool tegen zinloos geweld Waarom een lieveheersbeestje? Omdat....een lieveheersbeestje ook tegen zinloos geweld is? Omdat hij Lieveheersbeestje heet!?? Nee, het is omdat er niemand is die een lieveheersbeestje kaad doet ( los van mieren en vogels). Als een lieveheersbeestje op je hand gaat zitten sla je hem niet dood. Dan blaas je hem weg! 

Die tegels  werden geplaatst bij met name lagere en middelbare scholen. Daar lagen ze dan robuust te liggen  omdat..kinderen dat dan zien en denken....(ik weet niet wat voor kronkel er achter zat.)   Misschien dachten ze wel dat je alleen op DIE TEGEL niet aan zinloos geweld mocht doen. Of dat een kind er op moest staan en die mocht je er dan niet vanaf duwen of slaan, maar die moest je er dan af BLAZEN. De lieveheersbeestjes vervaagden en er is niet veel veranderd. Sterker nog, het geweld is zinlozer dan ooit. Verbaal geweld ook! Er wordt wat afgescholden. De sociale media zijn deels gedegradeerd tot a-sociale media.  Je kunt er de Vuillakkentaal goed leren. Maar wie heeft daar voordeel aan?

Ach. Misschien wij wel. Een heleboel onvrede, frustratie en boosheid is nu gekanaliseerd en vind paats op zolderkamertjes achter notebooks en laptops. Waar zouden deze zielen  anders met hun gevoelens heengaan? 

Wanneer geweld zinvol wordt? 

Daar wordt verschillend over gedacht. Heeft veel van doen met zelfverdediging. Geweld in oorlogstijd valt er geloof ik niet onder. 

We sukkelen wat door, met onze goede bedoelingen. Lief hoor, maar vaak Zinloos bedacht. Want ieder weldenkend mens zal tegen zinloos geweld zijn. Dat was ook al voor het tegeltje met het lieveheersbeestje uit de hoge hoed kwam rollen.  Blijft wel de vraag waarom mensen zo graag naar vechtfilms kijken enzo....

Samenraapsel aan Partijtjes

 

Partijtje

Wat voor associatie hebben we met dit woord?

Een politiek partijtje. Die associatie had ik als eerste..daar zijn er heden ten dage ( naar mijn smaak te) veel van.

Sidelne

Misschien is het  grappig om een politieke partij te beginnen. Het enige dat je  nodig hebt is kiezers. Hoe moeilijk kan dat zijn die te krijgen!? Populaire jngeren lukt het via sociale media miljoenen volgers te krijgen. Ze zijn rolmodellen, kunnen hun invloed gebruiken. Ze kunnen een politieke partij beginnen als ze dat zouden willen! En als  ZIJ dat kunnen, dan moet dat met een beetje hulp voor anderen voor ons ook mogelijk zijn. Hoe gaaf is dat!? Beetje interessant het Binnenhof opwandelen en af en toe interrumperen in de microfoon van de Tweede Kamer. De Kamer leunend over de lessenaar toespreken; het kan het leven nèt dat beetje extra meegeven.  Niet dat politiek daarvoor bedoeld is. Maar dat is vaker zo in de politiek. 

Een kinderpartijtje. Ook een associatie.  Kinderfeestje. Dat heeft niet veel met een politike partij te maken, zou je in eerste instantie denken. Een Partij wordt gevormd door een groep mensen die rondom een gemeenschappelijke doelstelling zich met elkaar verbonden weet. Hoeft geen politiek te zijn. Er zijn ook bijvoorbeeld jachtpartijen, Zo beschouwt en bezien:

is een kinderpartijtje dan ook geen Partij? Een Kinderpartij. Doelstelling: Gezamenlijk een feestje bouwen.  Grut verzamelt zich om dit onder begeleiding voor elkaar te brengen. De jarige Jet of Job is de voorzitter van de dag. Het is een partijtje dat zich aan het eind van de dag of avond weer opheft. Los of het doel gehaald is of niet. Het kan een feestje zijn geweest dat in het water viel. tenslotte. Het maakt niet uit. Over tot de orde van de dag. Volgende maand weer een partijtje

Hebben volwassenen ook partijtjes zoals kinderen? Jawel. Maar vaak met een andere doelstelling. Bijvoorbeeld een steekpartij,  waarbij iemand een ander met een scherp voorwerp verwonden gaat. Niet te verwarren met het Steack- partijtje. Dat is een Bar-be-que. 

 Het woord steekpartijtje, in z n verkleinvorm, wordt  weinig gebruikt. Zoals gezegd, het is voor volwassenen en die willen dan ook graag als zodanig behandeld worden,  Steekpartijen winnen tegenwoordig aan populariteit. Hoewel ze lelijk kunnen aflopen. Het zijn korte partijtjes meestal. Ik kan er een andere keer over uitwijden

De uitnodigingen voor een steekpartijtje wijken meestal ook cruciaal af ten opzichte van de uitnodiging voor een kinderpartijtje. In kleur en gebruik van balonnen, slingers en postzegels vooral

Hoe het genoemd wordt wanneer iemand in z n eentje een steekpartij houdt kan ik niet vertellen. Bij mijn weten komt dat niet vaak voor. Strikt genomen kan dat ook niet een echt partijtje zijn. Immers, daar zijn doorgaans meer leden voor nodig dan zomaar eentje. Hoewel er uitzonderingen zijn. Die komen we later tegen

Lynchpartijen heb je ook, bij tijd en wijlen populair in orthodoxe gemeenschappen. De meetsal fanatieke  luitjes die zich daarmee bezighouden zijn niet zelden lange tijd bezig om het allemaal goed te organiseren. En ze doen het niet voor zichzelf. Nee, een lynchpartij organiseer je voor een ander. Dit lijkt echter socialer dan het is..

Zuippartijen heb je ook. Dat is dan weer net niet in orthodoxe gebieden. De deelnemers van een zuippartij vinden elkaar aan het eind van het gebeuren als ze geluk hebben in erbarmelijke toestand onder de tafel . Dan is het ook ten einde

Waar veel mensen behoefte aan hebben is aan een lekkere vrijpartij. Dat lijkt een wedstrijdje maar dat is het niet. In die zin.Bijzonder hierbij :  Als het goed gespeeld wordt kent het spel enkel winnaars. Je kan pas echt winnen nadat je je hebt overgegeven.

Misschien hebben de meeste mensen bij het woord partijtje de associatie met een voetbalpartijtje. Een partijtje darten, basketballen, poolen, pokeren, kortom een spelletje spelen. Een partijtje is dan een spelletje uitoefenen. Achteraf kun je soms zeggen dat het een moordpartij was. Niemand is dan daadwerkelijk vermoord. Het betekent dat je het een behoorlijk spannende partij vond.

Je kunt ook een partijtje janken. Dat is overigens geen spel, maar een spontane uiting van een gemoedstoestand. Het enige partijtje dat je individueel kunt uitoefenen, zonder daarvoor andere partijleden uitgenodigd te hebben.

Verdere betekenissen. Hier haal ik de Dikke Van Dale er even bij:

*gedeelte van iets: bijv, de sterk onwikkelde schouderpartijen van een bokser.

sideline: Het is misschien ook wel aardig om een politieke partij DE SCHOUDERPARTIJ te noemen, Dat zou dan een troostpartij en uithuilpartij zijn voor mensen die geneigd zijn vaak in de slachtofferrol te kruipen bijv. Of die vinden dat ze het buitengewoon slecht getroffen hebben met de overheid

* ( muziek) door een bepaalde stem of bepaald instrument uitgevoerd gedeelte bij samenspel. Bijvoorbeeld een partij triangelspelers die uit de maat klingelt en zijn eigen feestje of partijtje in het orkest viert

* Onbepaalde hoeveelheid: Een partij koffie ( niet te verwarren met de koffiepartij!! Dit is een zuippartijtje voor koffiedrinkers)

* Huwelijkskandidaat : een huwelijkskandidaat kan een goede partij zijn. Helemaal in zn eentje. Daar kun je tegen zeggen: ‘je bent een goede partij.

Je hoeft er geen te spelen, niet een te organiseren, je hoeft er niet voor in een bepaalde gemoedstoestand te zijn, je hoeft voor bijna niemand iets te doen behalve dan voor degene van wie je de partij bent natuurlijk. Want dat ben je dan wel.

Je bent in je een eentje een partij. Maar niet voor je zelf!

Kun je een partijtje boos zijn, maar ja. Zo is het.

werken in coronatijd

 

Het is niet altijd gepast, maar...
als het kan, laten we er dan maar het beste van maken

Albert Camus: de Pest

 Zie, de aanhef van dit schrijven. Het is het boek dat ik momenteel aan het lezen ben. Het gaat over een juist uitgebroken pandemie. De Pest. Geeft niet meteen afleiding van de saaie tijden van corona waarin we ons nu bevinden. maar dat is ook niet nodig. De pandemie waarin we nu zitten is minder erg dan deze pest . Dat kun je wel opmerken. Geen schrale troost. 

Omdat ik van de taal houd waarin Camus schrijft even een stukje:

"...Vooral braken onze stadgenoten zeer snel, zelfs in het openbaar, met de gewoonte in te schatten hoelang ze van de ander gescheiden zouden zijn. Hoe kwam dat?  De grootste pessimisten rekenden bijvoorbeel op zes maanden; ze hadden zich alle bitterheid van de komende periode in geuren en kleuren voor de geest gehaald; ze hadden genoeg moed vergaard om de beproeving te doorstaan en hun laatste krachten aangesproken om moedig opgewassen te zijn tegen die lange lijdensweg; en dan was er soms ineens een toevallige vriend, een bericht in de krant, een vluchtig vermoeden of een plotseling helder moment waardoor ze het idee kregen dat er eigenlijk helemaal geen reden was waarom de ziekte niet meer dan zes maanden zou duren, misschien een jaar, of nog langer.

Dan was er van hun moed, wil en geduld plotseling zo weinig over dat ze het idee hadden nooit meer uit die put omhoog te kunnen komen. Ze dwongen zichzelf geen moment te denken aan de dag van hun bevrijding, niet meer naar de toekomst te kijken en zogezegd de ogen neergeslagen te houden. Maar natuurlijk werden ze slecht beloond voor die omzichtigheid, voor die pogingen het leed te slim af te zijn, de strijd te ontlopen door zich niet bloot te geven. Ze wilden die inzinking koste wat kost vermijden en beroofden zichzelf tegelijk van de toch vrij talrijke momenten waarop ze de pest konden vergeten door zich de toekomstige hereniging voor te stellen. En zo liepen ze halverwege al die pieken en dalen vast, zwalkten meer dan ze leefden, ten prooi aan doelloze dagen en onvruchtbare herinneringen, als rondwarende schimmen die alleen nieuwe krachten zouden kunnen opdoen als ze bereid waren te wortelen in de aarde van hun verdriet"