Opgeruimd!

In mijn omgeving , ik werk veel met vrouwen, heeft Marie Kondo er eindelijk de wind onder gekregen.  De Japanse heeft de juiste toon gevonden om vrouwen eens hun boeltje te doen opruimen. Ze heeft een boek geschreven met de simpele titel ‘Opgeruimd’.  Visie:  Een opgeruimd huis zorgt voor een opgeruimde geest!.

Het slaat wonderwel aan! Vrouwen staan voor hun opengeslagen kastdeuren en vragen zich af van welke dingen ze nog Werkelijk blij worden en welke dingen er weg kunnen. En er kunnen veel dingen weg! Dingen die hun nut allang bewezen hebben. Die alleen nog staan te staan of liggen te liggen. Ongebruikt. 

Oosterse methoden kunnen hier op aftrek rekenen. Een paar jaar geleden was het Feng Sui. Een Chinese leer was dat. Dat ging over de inrichting van je huis en hoe de energie daarin  goed te verdelen viel, want dat schortte er blijkbaar nogal eens aan, en dan voelde je je niet helemaal senang in je eigen huis. Maar als je volgens de Feng Sui beginselen je huis inrichtte dan kwam alles oke. Dan kon je weer vrijuit ademen en je weer lekker voelen in je eigen huis.

Hobbeldehobbel, daar gingen ze met z’n allen aan de slag. De Feng Sui vaandels werden in parade enthousiast door de straten gezwaaid! Persoonlijk ben ik er slechts licht door geslachtofferd. Maar toch.

Één van de Feng Sui regels was dat het bed zich niet mocht reflecteren in een spiegel. Vraag me niet waarom. Niet goed voor de energie ongetwijfeld

In onze slaapkamer stond ons bed tegenover een vierdeurskast. Schuifdeuren. Op al die schuifdeuren spiegels!! Zul je net zien…Dus, dan kon natuurlijk niet meer! Maar ja. De actie die daaruit zou moeten volgen, namelijk het vervangen van de deuren of het behangen van de spiegelruiten ofzoiets, daarvan is het niet meteen gekomen ( de klusser in huis is zoals we weten zwaar allergisch voor bouwmarkten)  Wel doet mijn vrouw sindsdien ’s avonds voor het slapen gaan de schuifdeuren open, zodat ons bed inderdaad niet kan worden  weerspiegelt.                                                 

Ik zit wel elke ochtend in een open kledingkast te kijken. De effecten op MIJN persoonlijke energiebeleving laten zich raden, maar ik kies ervoor mijn mond te houden.

Dan bevalt me déze rage beter, die van Marie Kondo. Op een foto zie ik een jong charmant meisje, de schrijfster van het boek.

Maar eigenlijk is het volgens mij door een man geschreven. Ik ben het nagegaan en weet inmiddels dat ik gelijk heb. Het is Arie van de Kuilen uit Charlois, die de godvergeten klerentroep van zijn vrouw he-le-maal beu was! 

Stil houden! Dat spreekt!